ആനിയമ്മയും ഹാജിയാരും 1

ആദ്യം എനിക്ക് ദേഷ്യമായിരുനെങ്കിലും അയാളുടെ കൊതി ഊറുന്ന നോട്ടം എന്നിക്കു ചെറിയ ഒരു സന്തോഷം മനസ്സിൽ എവിടെയോ നൽകി. ഒരു മാസത്തോളം എടുത്തു തോട്ടം അളക്കാനും വിലയുടെ തർക്കവുമായി ഒക്കെ കൂടി. ഒരു ദിവസം അപ്രധീക്ഷിതമായി ഹാജിയാർ ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടി വന്നു. അഡ്വാൻസ് തുകയുടെ ബാക്കി ഏൽപ്പിക്കാൻ വന്നതാണ്. വന്ന പാടെ ഒരു ചായ താ മോളെ എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ ചായ ഇട്ടു കൊണ്ട് ചെല്ലുമ്പോ പുള്ളി സോഫയിൽ ഇരുന്നു ഒരു പേപ്പർ എടുത്തു വീശുകയാണ്. ഷർട്ടിന്റെ രണ്ടു ബട്ടൻസ് തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നു. അയാളുടെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചിലെ നരച്ചതും അല്ലാത്തതും ആയ രോമ രാജി കണ്ടു ഞാൻ ഒരു നിമിഷം അവിടേക്കു നോക്കിയ ശേഷം കണ്ണെടുത്തു. ‘ഇച്ചായൻ കടയിൽ ഉണ്ടലോ, കാശ് അവിടെ കൊടുത്ത പേരായിരുന്നു?’ ഞാൻ ചോദിച്ചു. എന്നെ ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി കൊണ്ട് ഹാജിയാർ പറഞ്ഞു’ നല്ല ഒരു കച്ചോടത്തിന്റെ കാശ് അന്നെ  പോലത്തെ ഒരു മൊഞ്ചത്തി തന്നെ വാങ്ങുന്നതാ അതിന്റെ ഒരു ഇത്, എന്ത്യേ’ ഹാജിയാർ ചിരിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞു. അയാളുടെ പുകഴ്ത്തലിൽ ഒരു നിമിഷം ഞാൻ നാണിച്ചെങ്കിലും അയാൾ എന്നോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കാൻ ധൈര്യം കാണിച്ചാൽലോ എന്നോർത്ത് ഞാൻ നെറ്റി ചുളിച്ചു. ഞാൻ അടുക്കളയിൽ പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോ ഹാജിയാർ എഴുനേറ്റു. ‘മോളെ ഞാൻ മറ്റന്നാൾ ദുബായി പോവും, ഒരു കാര്യം ചോയിച്ചോട്ടെ’ ഞാൻ നിന്നു ‘ചോയ്ച്ചത് തെറ്റാണെങ്കി ഈ കാര്യം ചോയിച്ചിട്ടേ ഇല്ല എന്ന് വിചാരിച്ചോ, എനിക്ക് അനോട് ഒരു പൂതി, എത്ര ശ്രെമിച്ചിട്ടും അത് പറയാണ്ട് പോകാൻ തോന്നീല, അനോട് ഉള്ള എല്ലാ ബഹുമാനത്തോടു കൂടി ചോയിക്ക്യാ, ഇയ്യ്‌ എനിക്ക് ഒരു പ്രാവശ്യം കളിയ്ക്കാൻ താരോ?.’ ഞാൻ ഒരു നിമിഷം പകച്ചു നിന്നു.അയാളെ ആട്ടി പുറത്താക്കിയാലോ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. എന്തോ എനിക്ക് അത് ചെയ്യാൻ തോന്നിയില്ല.