അവള് ഓടി പോയി പത്രവുമായി വന്നു. എന്നെ പിടിച്ചു എഴുന്നേല്പ്പിച്ചിരുത്തി.
അവള് ആ വാര്ത്ത എന്റെ നേരെ നീട്ടി. വിറയ്ക്കുന്ന കരങ്ങള് കൊണ്ട് ഞാന് ആ വാര്ത്തകള് നോക്കി. ദുരന്തത്തിന്റെ തീവ്രത കാണിക്കുന്ന ഫോട്ടോ. മരണമടഞ്ഞ ചിലരെപ്പറ്റിയുള്ളക;മ്പി;കു;ട്ട;ന്’നെ;റ്റ് ലേഖനം. പക്ഷെ എനിക്ക് ഒന്നും ഓര്മ വരുന്നില്ല. ഞാന് നിരാശയോടെ പത്രം തിരികെ കൊടുത്തു.
അവള് അത് മടക്കാന് തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് പത്രത്തിന്റെ പുറകു വശത്തെ ആ കാക്കി നിറത്തെ ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന കാക്കി മാറിടത്തില് പതിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വര്ണ നെയിം ബോര്ഡ്. എന്റെ തലയില് കൂടി ഒരു മിന്നല് പിണര് പാഞ്ഞു. ഞാന് ആ പേപര് വാങ്ങി നോക്കി. അതെ പേര്.
KIRAN KAUR IPS
ആ പേപര് നിവര്ത്താന് ശില്പ എന്നെ സഹായിച്ചു. അവിടെ തെളിഞ്ഞു വന്ന മുഖത്തേക്ക് ഞാന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഇല്ല …ശരിക്കും ഓര്മ കിട്ടുന്നില്ല. പക്ഷെ ആ പേരും നെയിം ബോര്ഡും ആ കാക്കിക്കുള്ളില് നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന മാറിടങ്ങളും എന്റെ അവസാന ഓര്മയാണ്. ഇവര്ക്ക് അറിയാം എനിക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചെന്നു.
“എന്താ അനീ….? എന്ത് പറ്റി? ഇവരെ അറിയുമോ? “
“ങേ…….ഇല്ല. …പക്ഷെ …..എവിടെയോ…..ഒരോര്മ്മ പോലെ…… “
എനിക്ക് വല്ലാതെ തല വേദന എടുത്തു. പതിവില്ലാതെ എന്റെ ലിംഗം വേദനിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി. ഞാന് കയ്യെത്തി അതില് പിടിക്കാന് ശ്രമിച്ചു.
ഇത് കണ്ടു ശില്പ പെട്ടെന്ന് എന്നെ പിടിച്ചു കിടത്തി.
“എന്താ അനി? മൂത്രം ഒഴിക്കണോ? “
“ഇല്ല. പക്ഷെ എനിക്ക് അവിടെ വല്ലാതെ വേദനിക്കുന്നു. “
അവളുടെ മുഖം കൂടുതല് വിടര്ന്നു.. “ഞാന് ബാബയെ വിളിക്കാം.
“വേണ്ട. അത് കുറച്ചു കഴിയുമ്പോള് മാറിക്കോളും. “
“അതല്ല അനി. ബാബ പറഞ്ഞത് അനിക്ക് ഇനി ഒരിക്കലും അവിടെ യാതൊന്നും അറിയാന് പറ്റില്ലെന്നാ…ഇപ്പോള് വേദന എടുക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ.. ഞാന് ബാബയെ വിളിക്കാം. “
“വേണ്ട ശില്പേ. നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക്. ബാബ ഉറങ്ങിക്കാണും. നാളെ രാവിലെ ആകട്ടെ. “
അവള്ക്ക് ഇരിക്ക പൊറുതി ഇല്ല.
പിന്നെ കുറച്ചു നേരം ഞാന് നിര്ബന്ധിച്ചപ്പോള് എന്റെ കൂടെ കിടന്നു.
“ആ……….എനിക്ക് കലശലായ വേദന. എന്തോ കുത്തിക്കയറുന്ന പോലെ. “
എന്താ അനീ…..? “
“ശില്പ. പ്ലീസ്.. നീയൊന്നു നോക്കുമോ….എന്റെ ലിംഗത്തില് എന്തോ കടിക്കുന്നത് പോലെ. “