അധികം സമയം കഴിയും മുന്നേ നിർമ്മല വാതിൽ തുറന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ബ്ലൗസും അരയിൽ ചുറ്റിയ വെള്ള മുണ്ടും ആണ് വേഷം. വാതിൽ അടക്കാനായി തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ചന്തി കഴുകിയതിന്റെ നനവിൽ വെള്ളമുണ്ടിലൂടെ നിഴലടിച്ച് സ്വന്തം അമ്മയുടെ ആനകുണ്ടിയുടെ നഗ്നത വെളിപ്പെട്ടു. അവൻ ആർത്തിയോടെ അവിടേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു. പുലർച്ചയുടെ തണുപ്പിൽ അവന്റെ കുണ്ണക്കുട്ടൻ സടകുടഞ്ഞ് ഏഴുന്നേറ്റു.
മകന്റെ കാമകണ്ണുകൾ നിർമ്മലയുടെ ആനകുണ്ടിയിലാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവൾ ചെറുതായി നെടുവീർപ്പിട്ടു. ചെറിയ ലജ്ജയും അവളിൽ ഇല്ലാതിരുന്നില്ല.
“…..എന്താ ഉണ്ണീ പതിവില്ലാതെ എഴുന്നേൽക്കലും ഇവിടെ ഒരു ഇരിപ്പും….ങേ….”.
“….. ഇനിയെന്നും ഞാൻ അമ്മക്ക് കാവലുണ്ടാകും….ഈ മാതളപ്പഴത്തിനെ ആരും കൊത്താതെ …നോക്കണ്ടേ…..”.
ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെ വാക്കുകൾ നിർമ്മലയിൽ അനേകായിരം തുള്ളിയാലുള്ള കുളിർമഴ പെയ്യിച്ചു. ഇത് വരെ ആരും പറയാത്ത പ്രാണവാക്കുകൾ സ്വന്തം മകനിൽ നിന്ന് കേട്ട നിർമ്മല ആകാശം മുട്ടെ ഉയർന്നു.
“….ഹഹോ…ന്റെ ഉണ്ണിയേ …..ഈ അമ്മ ഇനി കക്കൂസിൽ പോകുബോൾ അതിന്റെ ഉള്ളിലേക്കും വന്ന് നീ കാവൽ നിൽക്കണമെന്ന് പറയുമോ….”.
“….അതിനെന്താ…..അത് കാവലല്ലാ….അത് അമ്മയുടെ മലദ്വാരം ക്ളോസ്സായി കാണാനാ…..”.
“….അതിന് നീ അവിടെ എന്തിനാ വരുന്നേ…..ഞാൻ പുറത്ത് വന്നിട്ട് കണ്ടാൽ പോരെ കള്ളാ….”. നിർമ്മല പുതിയ അനുഭവത്തിന്റെ പരവേശത്തിൽ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു.
അമ്മയുടെ മുഖത്തെ ലജ്ജയും നീളൻ കള്ളകണ്ണിലെ പാളിനോട്ടവും ഉണ്ണികൃഷ്ണനെ വല്ലാതെയാകർഷിച്ചു. നിർമ്മലയുടെ അതി സുന്ദരമായ മുഖത്തെ അന്നേരത്തെ നോട്ടം സ്വന്തം മകൻ മാത്രമല്ല ഏത് ദേവേന്ദ്രനായാലും അതിൽ വീഴുമെന്നുറപ്പാണ്.
അവന്റെ അടുത്ത് കൂടെ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറാൻ പോകുന്ന സ്വന്തം അമ്മയെ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ വട്ടംപിടിച്ചു. പെട്ടെന്ന് നിർമ്മല സ്ഥലകാലബോധം വീണ്ടെടുത്തു.
“…വിട് ഉണ്ണീ…അടുക്കളയിൽ പിടിപ്പത് പണികിടക്കുകയാ….നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും വച്ചുണ്ടാക്കണ്ടേ…..വിശക്കുണ്ണൂന്ന് പറയുബോൾ വായൂ ഭക്ഷണം കഴിക്കേണ്ടി വരും ഉണ്ണിയേ നീ…..”.