അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം 2

Posted by

ഞാൻ ആ ഇരുപ്പിൽ തന്നെ ഞാനും ഇളയമ്മയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം മിഥുൻ അറിഞ്ഞതും,  അനിതയെ കുളപ്പുരയിൽ മിഥുൻ കീഴ്പെടുത്തിയതും, അമ്മയെ ഞാൻ പ്രാപിച്ചതും എല്ലാം വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ പറഞ്ഞു.  ആദ്യത്തെ രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ ആശ്ചര്യമായിരുന്നെങ്കിൽ മൂന്നാമത്തെ കാര്യത്തിന് മാലതി ശെരിക്കുമൊന്നു ഞെട്ടി. എന്തോ വലിയ അപരാധം ചെയ്തപോലെ എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നു ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ വീണു.

ഞാൻ : ഞാൻ ഒന്നും ചെറിയമ്മയോടു മനഃപൂർവം മറച്ചുവെച്ചതല്ല,  ഒന്നും പറയാൻ സമയവും സന്ദർഭവും ഒത്തുവന്നില്ല.  ഞാൻ ഇതുവരെ ഒന്നും ചെറിയമ്മയോടു മറച്ചുവെച്ചിട്ടില്ല.  പക്ഷെ ippo എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ കിടന്നു പിടക്കുന്നു.  ചെറിയമ്മയല്ലാതെ എനിക്ക് ഇതൊന്നും തുറന്ന് പറയാൻ ആരുമില്ല.

മാലതി : എനിക്കെന്തോ എല്ലാം കൂടി കേട്ടിട്ട് പേടിയാകുന്നു.

ഞാൻ : പേടിക്കണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല. മിഥുൻ ഇനി പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല. പക്ഷെ..

മാലതി : പിന്നെ ?

ഞാൻ : അനിതയാകെ തകർന്നു പോയി.  അവളെ ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കണം. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ കാരണം അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ സന്തോഷം ഇല്ലാതാകും.

മാലതി : എന്നാ നിനക്ക് അവളോട്‌ ഒന്ന് സംസാരിച്ചുകൂടെ ?

ഞാൻ : എനിക്കുവേണ്ടി അവൾ മിഥുന്റെ മുന്നിൽ നിന്നുകൊടുത്തത്,  ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞാ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതു ???

മാലതി : മോനെ,  നീ പോയി അവളോട്‌ ഒന്ന് സംസാരിക്ക്,  തുറന്ന് പറയാൻ കഴിയുന്നതാണെങ്കിൽ അതങ്ങു പറഞ്ഞേക്ക് അവളോട്‌.  ചെല്ല്.

ചെറിയമ്മ എന്റെ കൈയിലെ പിടി അയച്ച് ഞാൻ കുടിച്ച ഗ്ലാസുമെടുത്തു അകത്തേക്ക് പോയി.  ഞാൻ അവിടെന്നു എഴുനേറ്റു അനിതയുടെ മുറിയിലേക്ക്  പോയി. അനിത അവിടെ കട്ടിലിൽ ഒരുവശം ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ പോയി അവിടെ കട്ടിലിൽ ഒരറ്റത്ത് ഇരുന്നു.  മയക്കത്തിലായിരുന്ന അവളുടെ പാദത്തിൽ കൈയമർത്തി പിടിച്ചു.  എന്റെ സാമിപ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവൾ ഞെട്ടി കണ്ണുതുറന്നു.  എന്നെ കണ്ടതും കട്ടിലിൽ നിന്നു എഴുനേറ്റു കുത്തിയിരുന്നു.

ഞാൻ : ചേച്ചി….  ചേച്ചിയെന്താ…  ഇന്ന് പുറത്തൊന്നും കണ്ടില്ല..
സംസാരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു.

അനിത : ഒന്നൂല്ല്യ പുറത്തേക്ക് വരാനൊന്നും തോന്നീല്യ.
അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു വിഷമമുണ്ട്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *