അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക് വല്ലാത്ത മൂർച്ച. രണ്ടുപേരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
‘അത് ശരിയാണവൾ പറഞ്ഞത് എന്തിനാണ് ഞാൻ പേടിച്ചത്?’ സൽമയുടെ ഉള്ളിൽ അറിയാതെന്തോ മൊട്ടിട്ടുവോ? അവൾ ഒന്ന് പരിഭവിച്ച് മുഖം വീർപ്പിച്ച് തിരിഞ്ഞ് കിടന്നു. മാലിക്കിന് അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം വന്നു. അവന്റെ കണ്ണ് ചുവന്ന് ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചാലോ എന്ന് തോന്നി. കയറിയവളുടെ മുടിക്കെട്ടിൽ പിടിച്ച് കഴുത്തിൽ കുത്തി ചുവരിൽ ചാരി നിർത്തി.
“താത്താ ഇഞ്ഞി വേണ്ടാത്ത വർത്താനം പറഞ്ഞാൽ ഇന്റേന്ന് കിട്ടും ആ..” അവനത് പൂർത്തിയാക്കുന്നതിന് മുൻപ് അവൾ കുതറി കഴുത്തിൽ നിന്ന് കൈ വിടുവിച്ചു. മുടിയിൽ നിന്നവൻ വിടുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട് അവൾ അവന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കടിച്ചു. ആ പതർച്ചയിൽ അവൻ കൈയെടുത്തു. അവൾ കടി വിട്ടതും രണ്ടു പേരും മൽപ്പിടുത്തത്തിൽ കല്ലൻ മുലയിൽ കൈയ്യുരസിയത് അവനെ ദുർബ്ബലനാക്കി. കൈ വീണ്ടും അവുടെയെത്തിക്കാൻ ഒരുമിച്ച് ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് തോന്നി സൽമയ്ക്ക്.
“ഉം… മതി മതി ഇനി നാളെ.” അവരുടെ സ്ഥിരം കലാപ്രകടനങ്ങൾ കണ്ടു മടുത്ത സൽമയുടെ കമന്റ് ആദ്യമായിട്ടാണ് മാലിക്കിനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്. എന്നും അതൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു.ഇല്ലെങ്കിൽ എന്നും പരാജയപ്പെടുമായിരുന്നു. ഇന്ന് പക്ഷേ…
അത് കഴിഞ്ഞ് രാത്രിയാവുന്നത് വരെ ഉമ്മയും മകനും അവളുടെ നിരീക്ഷണത്തിലായിരുന്നു. അവൾ ഇടയ്ക്കത് വഴി പോകുമ്പോഴെല്ലാം ഇത് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു “രണ്ടിനേം വിശ്വൈച്ച് എങ്ങെനേ ഞാനിവ്ട്ന്ന് എറങ്ങിപ്പോവാ?”
അവൾ ഓരോ ജോലിക്കിടയിലും പതിവുപോലെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് കിടക്കാനൊരുങ്ങിയ സൽമയ്ക്ക് വിരിയൊരുക്കിയ ജുമാന മാലിക്കിന്റെ മുറിയിൽ കയറി അവിടെയൊതുക്കി ഭംഗിയാക്കി. ബെഡ്ഷീറ്റ് വിരിച്ചിട്ടു.
“മാലിക്കെ ഇയ്യ് ഒറങ്ങെലേട്ടാ അന്നോടൊര് കാര്യം പറയാണ്ട്. ഞാനിപ്പ വെരാ”അത് പറഞ്ഞ് പോയ ജുമാന റൂമിലെത്തുമ്പോൾ പത്ത് മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അത് കണ്ട് ജുമാനയ്ക്ക് ദേഷ്യം കയറി ബെഡ്ഷീറ്റ് ഒറ്റ വലി. ആ വലിയിൽ അവനുണർന്നു.
” ശ്ശെന്താത് വിളിച്ചാ പോരേ ഞാൻ ഇണീക്കുല്ലേ?” അവൻ കണ്ണ് തിരുമ്മി.
“ടാ ഞാൻ പോയാല് ഇയ്യ് ഉമ്മാനെ നല്ലോണം നോക്കണട്ടാ”