Posted by പൊടുന്നനെ ഓഫീസിലെ ടെലിഫോണ് ശബ്ദിച്ചു.. തന്നെ ഈ നേരം ശല്യപ്പെടുത്തുന്നത് ആരാണെന്ന ഭാവത്തിൽ സാർ മുഖം ചുളിച്ചു.. ഒരു തവണ റിംഗ് ചെയ്ത് കട്ടായ ഫോണ് പിന്നെയും ചിലച്ചു..
സാർ ദേഷ്യം പിടിച്ചു കൊണ്ടത് എടുത്തു..
എന്നിട്ട് ദേഷ്യത്താലെന്ന വണ്ണം ചോദിച്ചു..
‘ആരാ സംസാരിക്കുന്നത്..??
പൊടുന്നനെ സാറിന്റെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ മാറുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു..
‘എന്നിട്ട് ഷേർലി നിങ്ങളോക്കെ ഇപ്പോ എവിടെയാ..??’
പിന്നെയും നിശ്ശബ്ദതയുടെ നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ടു നിന്നു.. നഗ്നയായി സാറിന്റെ കസേരലിരിക്കുന്ന എന്നെ സാർ ഭീതിയാൽ ഒന്നു നോക്കി.. ആ മുഖത്ത് പലപല ഭാവങ്ങൾ മിന്നി മായുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
പൊടുന്നനെ സാർ ഫോണ് വച്ചു..
സാർ എനിക്കടുത്തേക്ക് പയ്യെ നടന്നു വന്നു..
ഒരു വല്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി..
‘ജെസ്സി മോൾ ഡ്രസ് ഇട്..’
സാർ പറഞ്ഞു..
ഞാൻ എന്റെ ഓരോ വാസ്ത്രവും ദേഹത്തേക്ക് വലിച്ചു കയറ്റി.. ബാത്ത് റൂമിലെ ഷർട്ടും പാവാടയും അണിഞ്ഞു.
‘മോളെ നമുക്ക് പോവാം..’
സാർ പറഞ്ഞു..
പുറത്ത് മഴയുണ്ടായിരുന്നു.. ആ മഴയിലേക്ക് അദ്ദേഹം എന്നെയും കൊണ്ടിറങ്ങി.. ഒരു കുടക്കീഴിൽ സാറും ഞാനും വീണ്ടും തനിച്ചായി..
പുറത്തെ മഴവെള്ളമാണോ അതോ സാറിന്റെ കണ്ണീരാണോ എന്നറിയില്ല, ആ കവിളുകളിലൂടെ ജലം ചാല് കീറിയിരുന്നു..
പുറത്തെ ബസ് സ്റ്റോപ്പ് വരെ സാർ എന്നെ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കി..
‘മോൾ സാറേ ശപിക്കരുത്..’
സാർ പറഞ്ഞു.. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശബ്ദം കുടക്കു മുകളിൽ അലതല്ലുന്ന മഴ ഉണ്ടായിട്ടു പോലും ചിലമ്പിച്ചതായി തോന്നി..
എന്നെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലാക്കി ആ മനുഷ്യൻ മഴയിലേക്കിറങ്ങി നടന്നു..
അന്നാണ് ആ മഴയുള്ള പകലിലാണ് ഞാൻ ആ മനുഷ്യനെ അവസാനമായി കണ്ടത്.
പിന്നെ അറിഞ്ഞു അയാളുടെ ഒരേ ഒരു മകൾ അന്ന് ഒരു കാർ അപകടത്തിൽ പെട്ടെന്നും ഹോസ്പിറ്റലിൽ അവസാനമായി അയാളെ കാണാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടെന്നും.. പക്ഷെ അയാളെ കാണാൻ പോലും കഴിയാതെ അവൾ മരണത്തിന് കീഴടങ്ങി..
പിന്നെ ഒരിക്കലും അയാളെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല..