തലയ്ക്ക് അടിയേറ്റവന് ബോധമില്ലാതെ ആശുപത്രിയില് ആയിരുന്നു..അവന് മരിച്ചുപോകും എന്ന ഭീതിയാണ് ഇവളെ ആത്മഹത്യയിലേക്ക് നയിച്ചത്..പക്ഷെ അവനു ബോധം വീണു..പോലീസ് അവനെക്കൊണ്ട് എല്ലാ സത്യങ്ങളും പറയിച്ചും കഴിഞ്ഞു…”
എന്റെയും ശാലിനിയുടെയും സന്തോഷത്തിന് അതിരുകള് ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാന് അജിത്തിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“എന്നെയല്ല..സാറ് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിക്ക്..ആ കൊച്ച് എത്രമാത്രം സാറിനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്നറിയാമോ…”
ഫ്രീക്കന് അജിത്ത് കരയുന്നത് മനസു നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞ എനിക്ക് കാണാന് സാധിച്ചില്ല. ഞങ്ങളെ തനിച്ചാക്കി കതകടച്ചിട്ട് അവന് പുറത്ത് പോയതും അല്പം കഴിഞ്ഞാണ് ഞാന് അറിഞ്ഞത്.
ശാലിനിയുടെ കണ്ണുകള് സജലങ്ങള് ആയിരുന്നു; എന്റെയും. പക്ഷെ ആ മുഖത്ത് എന്റെ പഴയ ശാലിനിയെ ഞാന് കണ്ടു. എല്ലാ പ്രസരിപ്പും ഊര്ജ്ജവും നിഷ്കളങ്കതയും ലജ്ജയും ഉള്ള എന്റെ മാത്രം ശാലിനിയെ. പരസ്പരം കരങ്ങള് കവര്ന്ന് ആത്മ നിര്വൃതിയോടെ ആ വദന സൌകുമാര്യത്തിലേക്ക് നോക്കി നിന്ന എന്റെ ചുണ്ടില് അവളുടെ ചുണ്ടുകള് മെല്ലെ അമരുന്നത് ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നപോലെ ഞാനറിഞ്ഞു…