[കുറ്റബോധം 12 [Ajeesh]

തന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരിയെ എവിടെ പറഞ്ഞു നിർത്തണം എന്ന് അവൾക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു…
” അതൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ അല്ല ആൻസി… ഞാൻ എന്ത് ചെയ്തിട്ടും എനിക്ക് അവനെ മറക്കാൻ പറ്റണില്ല… ”
ചിലപ്പോ അവന്റെ ആ കെട്ടിപ്പൊതിഞ്ഞു വച്ച ശരീരം എന്റെ മുൻപിൽ തെളിഞ്ഞു വരും…
അപ്പൊ…. അപ്പോ എനിക്ക് ദേഷ്യവാണ്… എല്ലാവരോടും… ഇവരെല്ലാം കൂടി ആ പാവത്തിനെ… ” രേഷ്മയുടെ കണ്ണുകളിൽ കോപം ജ്വലിച്ചു…
അവളുടെ ഉള്ളിലെ വിഷമങ്ങൾ ഒരു ജ്വാലായായി കത്തിയാളി…… ആൻസി അവളെ തടഞ്ഞില്ല…
രേഷ്മ അവളുടെ മടിയിൽ കിടന്നു…
അവൻ മരിച്ചുകഴിഞ് 2 കൊല്ലം ആകാറായി… ഇപ്പോഴും അവൾക്ക് യാതൊരു മുക്തിയും അവനിൽ നിന്നും ലഭിച്ചില്ല എന്ന് ആന്സിക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു…
എന്ത് പറയണം എന്നും അവൾക്ക് നിശ്ചയം ഇല്ലായിരുന്നു… പക്ഷെ ഇന്ന് അവളെ മാറ്റിയെടുക്കും എന്ന വാശിയിൽ തന്നെ ആൻസി ഉറച്ചു നിന്നു…
അവൾ രേഷ്മയുടെ മുടിയിൽ പതിയെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
കുറെ നേരംഇരിപ്പ് തുടർന്നു…
” രേഷമേ….. അവൻ ഇനി വരില്ലടി… നിനക്ക് അത് നന്നായി അറിയാം… ഇല്ലേ??? ആൻസി ചോദിച്ചു…
രേഷ്മ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്നു…
“അറിയാം..” മറ്റാരേക്കാളും നന്നായി അറിയാം… പക്ഷെ എന്റെ ഈ ജീവിതം ഇനി അവന് ഉള്ളതാ…” അവൾ ഗർവോടെ പറഞ്ഞു…
ആന്സിക്ക് അത് കണ്ടപ്പോൾ ചിരിയാണ് വന്നത്…
നീ വെറും ഒരു പാവം ആണ് പെണ്ണേ… നിന്റെ അച്ഛനും അമ്മേം നിന്നെക്കാളും പാവം ആണ്… അതിന്റെ എല്ലാ കൊണവും നിനക്ക് കിട്ടീട്ടുണ്ട്…
രേഷ്മക്ക് അതത്ര രസിച്ചില്ല…
” ഇതൊരു ആത്മാർത്ഥതയുടെ പ്രശ്നം ആണ്… ”
രേഷ്മ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു…
” പിന്നെ…. ഞങ്ങൾക്കൊന്നും ആത്മാർത്ഥത ഇല്ലല്ലോ… ”
ആ മറുപടിയിൽ അവൾ തൃപ്തയല്ലായിരുന്നു…
തന്നെ ആൻസി മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…
” നിനക്ക് അത് മനാസിലാവില്ല… ”
രേഷ്മ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു…
” അതെന്താ ഞാൻ മനുഷ്യൻ അല്ലെ… ” ടീ പെണ്ണേ… നീ ചുമ്മാ കിടന്ന് സ്വയം നശിക്കാൻ നിക്കാണ്…
നിനക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയോ ഇപ്പഴും ഞാൻ എന്റെ അച്ഛനേംഅമ്മയെം ഒക്കെ ഓർത്ത് വിഷമിക്കാറുണ്ട്… ഞാൻ വീട്ടീന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോയതിന്റെ പേരിൽ ഒരുപാട് അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട് അവർ… ” മക്കളെ നോക്കി വളർത്താത്തതിന്റെ കുഴപ്പം ആണ്,….