കോൾ സെന്റർ 2 [കമൽ]

അശോകന്റെ മുഖം അപ്പോഴും അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ പൂണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അധിക നേരം അവിടെ നിൽക്കുന്നത് പന്തിയല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി ജോജോ മെല്ലെ അവിടെ നിന്നും വലിഞ്ഞു. പമ്മിപ്പമ്മി സ്റ്റെയറിനടുത്തെത്തിയ ജോജോ രണ്ടു പടിയകലത്തിൽ കാൽ കവച്ചു മുകളിലേക്ക് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കയറി, കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തു ചെന്ന് കിടന്നു. രാകേഷ് അപ്പോഴും കൂർക്കം വലിച്ചു കിടന്നുറക്കമായിരിന്നു. അരമതിലിന് മുകളിൽ വച്ചിട്ട് പോയ ഫോണെടുത്തു നോക്കുമ്പോഴും കൈയുടെ വിറയൽ മാറിയിട്ടില്ലെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കി. ആരോ പടി കയറി വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടവൻ കണ്ണു മൂടിക്കിടന്നു. ഇടക്ക് മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അശോകൻ ചേട്ടൻ കള്ളനെപ്പോലെ പതുങ്ങി വന്ന് ഉറങ്ങുന്ന രാകേഷിനെയും തന്നെയും നോക്കി മിണ്ടാതെ മടിക്കുത്തിയ മുണ്ടഴിച്ച് വെറും നിലത്ത് കിടക്കുന്നു. കട്ടു തിന്നവനും, കണ്ടു നിന്നവനും ഉറങ്ങാതെ ഉറക്കം അഭിനയിച്ച് കിടന്നു. എന്നാൽ ജോജോയ്ക്ക് കിടന്നിട്ട് ഒരു മനസ്സമാധാനവും തോന്നിയില്ല. ‘അശോകൻ ചേട്ടൻ… സീനയെ… ഈ മുതുകിളവൻ… ആ കിളുന്ത് പെണ്ണിനെ… എങ്ങിനെ???’ ചിന്തിക്കുംതോറും കാമം കൂടുന്നെങ്കിലും ആ കാഴ്ച്ച കാണാണ്ടയിരുന്നു എന്ന് തോന്നി ജോജോയ്ക്ക്.
വൈകീട്ട് പണിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പോകാനിറങ്ങുന്നത് വരെ ജോജോ കണ്ട കാര്യത്തെ കുറിച്ച് ആരോടും സംസാരിച്ചില്ല. അശോകൻ ചേട്ടൻ സ്വാഭാവികമായിതന്നെ പെരുമാറി. ഉടുപ്പെല്ലാം മാറി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അവന് സംഗീതിന്റെ കോൾ വന്നു.
“ആ സംഗീതേട്ടാ… ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാൻ ഇരിക്കുവാർന്നു. എവിടാ വീട്ടിലുണ്ടോ?”
“ആ വീട്ടിലാ. നീയെ, ഗ്രൗണ്ടിലോട്ട് വരാവോ?”
“ആ വന്നേക്കാം. ചേട്ടാ… ഇച്ചിരി പൈസ വേണാർന്നു.”
“നീ വാടാ… ബാക്കി നമുക്ക് വന്നിട്ട് സംസാരിക്കാം…”
“ആണോ… ദാ എത്തി.”
ജോജോ ബൈക്കെടുത്ത് പറപ്പിച്ചു. സംഗീതിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും കുറച്ചു മാറി, അവർ സ്ഥിരമായി വെള്ളമടിക്കാറുള്ള ഒരു ഗ്രൗണ്ടിന്റെ അറ്റത്ത് അവൻ ബൈക്ക് സ്ടാന്റിട്ടു. ഗ്രൗണ്ടിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ, വളർന്നു നിന്നിരുന്ന ശീമക്കൊന്ന മരങ്ങൾക്കപ്പുറം ഫൗണ്ടേഷൻ കെട്ടിയതിന്റെ അറ്റത്തായി സംഗീത് ഇരുന്ന് ഒരു പൈൻറ് കുപ്പിയിൽ നിന്നും ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് മദ്യം പകർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“നേരത്തെ തുടങ്ങിയോ? വേറാരുമില്ലേ സംഗീതേട്ടാ? ഒറ്റക്കിരുന്നു പിടിപ്പിക്കുവാണോ?”