Posted by എഴുന്നേറ്റ് പോയി അടുത്ത പെഗ് ഒഴിക്കുന്ന കൃഷ്ണമൂര്‍ത്തിയെ സൂസന്‍ ഒന്ന്‍ നോക്കി. ഒരു ഷോര്‍ട്ട്സ് മാത്രം വേഷം. സാമാന്യം വലിയ കുടവയര്‍. രണ്ടു കയ്യിലും സ്വര്‍ണ്ണമോതിരങ്ങള്‍. വലത്തേ കയ്യില്‍ ഒരു ചെയിന്‍. കഴുത്തില്‍ ഇറക്കമുള്ള ഒരു മാല. ബ്രാഹ്മണ്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായ പൂനൂല്‍ ശരീരത്തിന് കുറുകേ. വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചില്‍ നിറയെ നരച്ച രോമങ്ങള്‍. കുറ്റിമീശയും ബുള്‍ഗാനും നരച്ചിരിയ്ക്കുന്നു. തല മൊട്ടയടിച്ചു. –“ഒരു അന്പതിയഞ്ച്. അങ്ങേയറ്റം പോയാല്‍ അറുപത്” സൂസന്ന ഒരു ഉദ്ദേശ്യം പറഞ്ഞു.
-“ഹ ഹ ഒണ്‍ലി സിക്സ്റ്റി?” മൂര്‍ത്തി ചിരിച്ചു. മുറുക്കി ചുവന്ന ചുണ്ടുകളും കറപിടിച്ച പല്ലും സൂസന്‍ കണ്ടു. ആ പല്ലുകള്‍ തന്‍റെ ശരീരത്തിന്‍റെ എവിടെയെല്ലാംഎത്ര തവണ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നു അവള്‍ വെറുതെ ഓര്‍ത്തു. സൂസന്റെയടുത്തിരുന്നു തോളില്‍കൂടെ കയ്യിട്ട് അവളുടെ ഇടത്തേമുലയില്‍ തഴുകിക്കൊണ്ട് കാതില്‍ മൂര്‍ത്തി മന്ത്രിച്ചു. –“ ഐ ആം സ്വീറ്റ് നയന്റീന്‍ വിത്ത് ഫിഫ്റ്റി ഇയെര്സ് ഓഫ് എക്സ്പീരിയന്‍സ്” ഇതും പറഞ്ഞു സൂസ്ന്റെ കാതില്‍ ഒരു കടി കൊടുത്തു. അവള്‍ ആകെ ഒന്ന്‍ ഇളകി. –“സാറിന് അറുപതിയോന്പതുവയസ്സോ! വിശ്വസിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. എന്‍റെ പപ്പയ്ക്ക് പോലും വയസ്സ് അറുപത്തിയഞ്ചെയുള്ളൂ”
-“അടുത്ത വര്‍ഷം സപ്തതിയാണ്. ബട്ട് ദെയര്‍ ഈസ്‌ നത്തിങ്ങ് ഇന്‍ ഏജ്. വര്‍ക്കിലാണ് കാര്യം. യൂ ഷുഡ് നോ എബൌട്ട്‌ മൈ സ്ടാമിന.” മൂര്‍ത്തി അവളുടെ സാരി തുമ്പ് താഴേക് വലിച്ചിട്ട് ബ്ലൌസിന്റെ പുറത്തുകൂടെ അവളുടെ നിറഞ്ഞുതുളുമ്പിനില്‍ക്കുന്ന തേന്‍കുടങ്ങളെ പിടിച്ചു ഞെരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവള്‍ ഒന്നൂടെ അയാളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ചേര്‍ന്നിരുന്നു. നെഞ്ചിലെ രോമങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ വിരലുകള്‍ ഓടിച്ചുകൊണ്ട് സൂസന്‍ ചോദിച്ചു –“നമ്മള്‍ കണ്ടിട്ട് എത്ര നാളായി എന്ന് ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ.?”
കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഗ്ലാസിലെ അവസാന തുള്ളിയും വായിലേയ്ക്ക് ഒഴിച്ചുകൊണ്ടു അയാള്‍ ആലോചനയില്‍ മുഴുകി. അവളുടെ കൈ അയാളുടെ കുടവയര്‍ തഴുകിക്കൊണ്ട് താഴേയ്ക്ക് പോയി. –“ഒരു മൂന്ന്‍ മാസം ആയിക്കാണും അല്ലേ മോളെ”
-“നാലുമാസം കഴിഞ്ഞു. ഞാനോര്‍ത്തു എന്നെയൊക്കെ അങ്ങ് മറന്നുകാണും എന്ന്.”
സൂസന്നയുടെ കൈ അപ്പോഴേയ്കും മൂര്‍ത്തിയുടെ ഷോര്‍ട്ട്സിന്‍റെ അകത്തേയ്ക് എത്തികഴിഞ്ഞിരുന്നു. മൂര്‍ത്തി സൂസന്റെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകളില്‍ മെല്ലെ ചുംബിച്ചു. നേരത്തെ കഴിച്ച മദ്യത്തിന്‍റെ മണം അവളുടെ മൂക്കിലെയ്ക് ഇരച്ചു കേറി. അതവളെ കൂടുതല്‍ ആവേശം കൊള്ളിയ്ക്കുന്നതയിരുന്നു.
-“കഴിഞ്ഞ കുറച്ചുനാള്‍ മുഴുവന്‍ കൊച്ചുപിള്ളേര്‍ ആയിരുന്നു. ഒരു പതിനെട്ട് പേര്‍. എല്ലാം ഇരുപതു വയസ് ആവറേജ്. കോളജ് കുട്ടികള്‍. ഒന്നുരണ്ടെണ്ണം അതിലും താഴെ പ്രയമുള്ളത്. അവറ്റകള്‍ ഇതൊക്കെ പഠിച്ചുവരുന്നതെയുള്ളൂ. അറിഞ്ഞുചെയ്യാന്‍ പാടാണ്. സൊ കുറച്ചു ബോര്‍ അടിച്ചു. അതാണ്‌ നിന്നെ വിളിച്ചത്. നിന്നെപോലെ എന്നെ ‘കെയര്‍’ചെയ്യുന്ന വേറെ ആരുമില്ല സൂസന്‍.”
സൂസനെ നേരെ സോഫയിലെയ്ക് കിടത്തിയിട്ട് മൂര്‍ത്തി അവളിലേയ്ക് പടര്‍ന്നിറങ്ങി. അവള്‍ ഉണരുകയായിരുന്നു.