ഞാനും തമിഴനും 9 [ഹസ്ന]

സന്തോഷ് : മോളെ പ്ലീസ് ഒറ്റപ്രാവിശ്യം മതി പിന്നെ ങ്ങാനോ ജയനോ നിന്റെ ജീവതത്തിൽ ബുധിമുട്ടിക്കാൻ വരില്ല.

ഞാൻ : അപ്പോൾ ഇത് ജയേട്ടൻ അറിയോ

ഭിത്തിയോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു

സന്തോഷ് : ജയൻ എന്നല്ല ആരും അറിയില്ല അത് കൊണ്ട് മോൾ പേടിക്കണ്ട..

ആശ്വാസം ഇല്ലങ്കിലും ചെറിയ ഒരു സമാധാനം പോലെ..

കുറച്ചു കൂടി മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ ഓട്ടോ നിർത്തി എന്നിട്ട് എന്നോട് ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.ഞാൻ ബാഗ് ഓട്ടോയിൽ വെച്ചു തട്ടം കൊണ്ട് ഹിജാബ് കെട്ടുന്ന പോലെ മുഖം വരെ മറച്ചു ഇറങ്ങി..

സന്തോഷ് നടന്നു പിന്നിൽ ഞാനും നടന്നു. പാർക്കിൽ കൂടി മുന്നോട്ടു നടന്നു കുറച്ചു അപ്പുറത്തു എത്തിയപ്പോൾ മുഴുവൻ കാടു പിടിച്ചു കെടന്ന് ഒരു സ്ഥലം എത്തി.. സന്തോഷേട്ടൻ എല്ല സൈഡും ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു കാട്ടിന്റ ഉള്ളിൽ കയറി.. ഞാൻ പിന്നാലെയും കയറി.. ഉള്ളിൽ കയറി നോക്കുമ്പോൾ കാടു കൊണ്ട് ഒരു ഗുഹ പോലെ ആക്കി തീർത്തു പുറത്തു നിന്ന് ഉള്ളിൽ കാണില്ല അത് പോലെ അകത്തു നിന്നിം പുറത്തോട്ടും…

എന്റെ കൈ പിടിച്ചു അവിടെ ഇരുത്തി എന്നിട്ട് മുഖത്തു നിന്ന് ഹിജാബ് മാറ്റി എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി ആ വെപ്രാളത്തിലും ടെൻഷനിലും ഒന്നും എനിക്കു മനസ്സിലായില്ല.. പയ്യെ എന്റെ മുഖം രണ്ടു കൈകളാലും പിടിച്ചു അയാളെ മുഖത്തോടെ അടുപ്പിച്ചു…. എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി നിന്നു.. എനിക്കു ആ നോട്ടം സഹിക്കാൻ വയ്യാത്ത കൊണ്ട് കണ്ണ് അടച്ചു പോയി…

ഞാൻ അയാളെ കൈ മാറ്റി മുഖം തയത്തി കൊണ്ടിരിന്നു… വീണ്ടും ഇങ്ങനെ മുഖം കൈകളാൽ പോക്കി

സന്തോഷ് : മോളെ ആയിഷ.. എത്ര നാളായി ഞാൻ ഈ നിമിഷത്തിന് വേണ്ടി കൊതിക്കുന്നു… നി ഒന്ന് കണ്ണ് തുറക്ക്..

എനിക്കു എന്തോ അയാളെ കണ്ണിൽ നോക്കാൻ ആവുന്നില്ല… എന്റെ എതിർപ്പ് ഇല്ലാതായായ പോലെ എന്റെ ഉള്ളിൽ പേടിയുള്ളത് കൊണ്ട് ഞാൻ കരുതി പെട്ടന്ന് കഴിഞ്ഞു പോകാം അല്ലങ്കിൽ ഞാൻ എതിർക്കാൻ നിന്നാൽ ചിലപ്പോൾ എന്ന് പേടിച്ചു ഞാൻ പയ്യെ സഹകരിക്കാൻ തുടങ്ങി.