പിന്നെ എന്താണ് നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത്.
ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ മതി.
അവളൊന്നു ഞെട്ടി.
വഴങ്ങുക അല്ലാതെ വേറെ നിവൃത്തിയില്ല എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി എന്നാലും അവസാന ശ്രമം എന്നോണം അവരുടെ കാലുപിടിച്ചു കരഞ്ഞു നോക്കി. പക്ഷേ പ്രയോജനമുണ്ടായില്ല. ഒടുവിൽ അവൾ സമ്മതിച്ചു പക്ഷേ അവർക്കു മുൻപിൽ ഒരു റിക്വസ്റ്റ് വെച്ചു. എന്റെ മക്കൾ ഇതൊന്നും അറിയരുത്. അവളെ ഒരിക്കലും ഇതിലേക്ക് വലിച്ചിഴക്കരുത്.
അവർ അത് അംഗീകരിച്ചു. പോകാൻനേരം അതിലൊരുത്തൻ അവൾക്ക് നമ്പർ നൽകി.
നാളെ രാവിലെ വിളിക്ക് അപ്പോൾ നീ എവിടെ വരണം എന്ന് ഞങ്ങൾ പറയും. നാളെ പറഞ്ഞ സമയത്ത് എത്തിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ നീ ഇല്ല. നാട്ടുകാരുടെ മുൻപിലും, സ്വന്തം മക്കളുടെ മുമ്പിലും നീ നാണംകേട്ട് തല താഴ്ത്തും.
ഇതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു.
ഒരുപാട് നേരം അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ ഇരുന്നു. പിന്നീട് ഒരു ഉറച്ച തീരുമാനത്തിൽ എത്തി. തന്റെ ബുദ്ധിമോശം കൊണ്ട് സംഭവിച്ചതാണ് ഇതെല്ലാം അവർക്കു മുൻപിൽ മടിക്കുത്ത് അഴിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയില്ല.
വൈകിട്ട് മകളെത്തി : എന്താ അമ്മ മൂഡ് ഔട്ട് ആയിരിക്കുന്നേ. വല്ല തലവേദനയോ മറ്റോ ഉണ്ടോ?
“ഒന്നൂമില്ലെടി ഞാൻ വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചിരുന്നതാ “
രാവിലെ സമയം 8 മണി കഴിഞ്ഞു, മകൾ കോളേജിൽ പോയ ശേഷം അവർ തന്ന നമ്പറിലേക്ക് സുലേഖ വിളിച്ചു.
“ഹലോ”
“ആരാ? “
“ഞാൻ സുലേഖ ആണ്”
“ഓ നീയോ അപ്പോ നിനക്ക് ഞങ്ങളെ പേടിയുണ്ട് അല്ലേ”
“എവിടെയാ വരേണ്ടത്? “
” തൽക്കാലം നീ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് വന്നാൽ മതി. അവിടെ വന്നു നിന്നെ ഞങ്ങള് പിക്ക് ചെയ്തോളാം.”