‘സാര് ഡോളറച്ചായന് വിളിക്കുന്നു…’ കിട്ടു ഫോണുമായി വന്നു. ഞാന് തെല്ലൊരു അമര്ഷത്തോടെയാണ് ഫോണ് വാങ്ങിയത്. കാരണം വീട്ടിലെ സെറ്റിംഗുകള് എങ്ങനെ മാറ്റണം എന്ന് പ്ലാന് ചെയ്യാന് ജെസ്റ്റ് സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നതേയുള്ളു.
‘നമസ്ക്കാരൊണ്ട് അച്ചായാ… ‘
‘എന്നാടോ വ്വേ… ഒരു വിവരോല്ലല്ലോ…’
‘അച്ചായാ നാളെയല്ലേ പരിപാടി തുടങ്ങുന്നത് അതിന്റെയൊരു തിരക്ക്… പിന്നെ അഡ്വാന്സ് ക്രഡിറ്റായല്ലോ അല്ലേ…’
‘ശ്ശെടാ ചെറുക്കാ അഡ്വാന്സോ കാശോ ഞാന് ചോദിച്ചോ… ചെറുപ്പത്തിലേ ഒരു സിനിമാ നടനാവണം എന്നായിരുന്നു എന്റെ ആഗ്രഹം… അതൊട്ട് നടന്നില്ല… എന്റെ വീടെങ്കിലും ഒരു സീരിയലില് വരുന്നത് കണ്ട് എനിക്ക് കണ്ണടയ്ക്കാമല്ലോ… ഈ അറുപത്തിയാറ് കാരന് പിന്നെന്താ വേണ്ടത്…’
‘ഇടയ്ക്ക് ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് കടക്ക് കേട്ടോ…’ ഞാന് പറഞ്ഞു.
‘ഓ… പഴേത് പോലെ വയ്യാടോവ്വേ… എന്നാലും നോക്കട്ട്…’ ഡോളറ് കുര്യച്ചന് ഫോണ് വെച്ചു.
മരുമകള് റൂബി ഗ്രീന്ടീയുമായി വന്നു.
ടിവിയില് അപ്പോള് കട്ടപ്പനയിലെ വീട്ടില് നാളെ മുതല് ആരംഭിക്കുന്ന സീരിയലിനെ കുറിച്ചുള്ള പ്രൊമോ വീഡിയോവന്നു.
‘ദാ അപ്പച്ചാ അതാണ് നമ്മുടെ കട്ടപ്പന വീട്ടിലെ ഷൂട്ടിംഗ് സീരിയല്…’
‘ആണോ… എഡീ കൊച്ചേ നീ അപ്പച്ചന്റെ കാലൊന്ന് തിരുമിക്കേ…’ കുര്യച്ചന് തന്റെ വലതുകാല് ടീപ്പോയ്ക്ക് മുകളിലേക്ക് ഉയര്ത്തിവെച്ചു. പതിവുള്ള കാര്യമാണ്. അതിനാല് റൂപി തൊട്ടടുത്ത സെറ്റിയിലേക്കിരുന്നിട്ട് ടിവിയില് നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ കുര്യച്ചന്റെ ഉരുക്കുപോലുള്ള കാലില് മെല്ലെ പിടിച്ചു. പട്ടാളക്കാരനായ ഭര്ത്താവിനെക്കാള് പേടിയാണ് റൂബിക്ക് അമ്മായിയപ്പന് കുര്യച്ചനെ. ആ വലിയ ബംഗ്ലാവില് കുര്യച്ചനും റൂബിയും മാത്രമേ ഇപ്പോള് ഉള്ളു. കുര്യച്ചന്റെ ഭാര്യ ഇരുപത് വര്ഷം മുന്പേ മരിച്ചപപോയതാണ്.
റൂബിയാണെങ്കില് ആറടി ഉയരവും അതിനൊത്ത് മാംസളമായ ശരീരവും ഉള്ള ആറ്റന് ചരക്കും. വിഭാര്യനായ കുര്യച്ചന് കൊച്ചുമക്കളില്ലാത്ത നേരത്തെല്ലാം ഈയിടായായി റൂബിയോട് വലിയ അടുപ്പമാണ്. അവല്ക്ക് അതില് നിന്ന് ചിലതെല്ലാം മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടെങ്കിലും കുര്യച്ചനാണ് ഈ വീട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ പവര് എന്നതിനാലും ഒന്നുമില്ലാത്ത തന്നെ വിവാഹം കഴിക്കാന് തന്റെ ഭര്ത്താവിനെ നിര്ബന്ധിപ്പിച്ച് തനിക്കൊരു നല്ല ജീവിതം തന്നതിനാലും അവള് എല്ലാം സഹിക്കാന് മനസ്സൊരുക്കത്തിലുമാണ്. പക്ഷേ മരുമകളുടെ മനസ്സില് തന്നോട് ഒരു കീഴ്പ്പെടല് മനോഭാവംഉണ്ടെന്നറിയാതെ കുര്യച്ചന് ചെറിയ നുണുക്കുവിദ്യകള് പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.
‘ദാ അപ്പച്ചായീ… ആ കൊച്ചിനെ കണ്ടോ… അതാണ് ആ സീരിയലിലെ മൂത്ത മകളായിട്ട് അഭിനയിക്കുന്നത്…’
‘എത്ര വയസ് കാണുമെടീ മോളേ അതിന്…’
‘ഒരു പതിനെട്ട് കാണും…’
‘ഓ… അപ്പോള് പൊട്ടിയിട്ടൊന്നും കാണില്ലാരിക്കും. ആ ആര്ക്കറിയാം ഇപ്പോഴത്തെ പിള്ളേരല്ലേ… ഉം… അതൊക്കെ കിട്ടുന്നവന് ഭാഗ്യം വേണം…’ ഡോളറ് കുര്യച്ചന് മനോഗതം അല്പം ഉറക്കെ തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്.
‘എന്താ ഒരു പിറുപിറുപ്പ്…’