Posted by “ഉറങ്ങിക്കൊ ട്ടൊ.. ഞാനിവടെ തന്നെയിരിക്കുന്നുണ്ട്..” അതും പറഞ്ഞ് അവളെന്റെ മുടികൾകിടയിൽ വിരലോടിച്ച് ഇരുന്നു. ഞാൻ പതിയെ വീണ്ടും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു.
പിറ്റേ ദിവസമാണു ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നത് ..
ആദ്യം ആലോചിച്ചത് ഇന്നലെയുണ്ടായ ആ സംഭവമായിരുന്നു..
“അത് സത്യമായിരുന്നൊ അതൊ സ്വപ്നമൊ”
ഞാൻ ചിന്തയിലേക്ക് പോയി..
എഴുന്നേൽക്കുന്നതിനൊ നടക്കുന്നതിനൊ ഒന്നും എനിക്ക് കുഴപ്പമുണ്ടായിരുന്നില്ല.. അതിനാൽ തന്നെ അതൊന്ന് അറിയാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.
എന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. “നാദിയ മരിച്ചിട്ടില്ലെന്ന്”
തലക്കടികിട്ടിയതിന്റെയും കവിളിലെ എല്ലുപൊട്ടിയതിന്റേയും വേദനയാണു കൂടുതൽ.. പിന്നെ , ശരീരം മൊത്തത്തിൽ അവരു ഉഴുതുമറിച്ചതിന്റെ വേദനകളും .. പതിയെ ഞാനെണീറ്റ് പുറത്ത് വന്നു.. അവിടെ വെയ്റ്റിങ്ങ് ഹാളിൽ സഫ്നയിരുന്നുറങ്ങുന്നു.. അവിടെ മൊത്തത്തിലൊന്ന് നോക്കി നാദിയയെയൊന്നും അവിടെ കണ്ടില്ല.
“സ്വപ്നമായിരിക്കാം..” ഞാൻ നിരാശയോടെ മനസിൽ പറഞ്ഞ് തിരികെ ബെഡ്ഡിലെത്തി കേറി കിടന്നു..
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ്,
പുറത്തെ വരാന്തയിൽ ജോർജ്ജ്…
അവനെ കണ്ടതും ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. പെട്ടന്ന് ജോർജ്ജ് എന്റെയടുത്തേക്ക് വന്ന്..
“വേണ്ടടാ കിടന്നൊ.. ”
ഞാൻ എന്തൊ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നെന്ന് അവനു മനസിലായി.. അവൻ എന്റെ ചുണ്ടിനടുത്തേക്ക് ചെവിയടുപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു..
“എന്താടാ..”?
” നാദിയ” എന്ന് എന്റെ നാവിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കു വന്നു.. ഒപ്പം കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒഴുകുവാനും.
ചെറിയ സ്വരത്തിൽ വീണ്ടും ഞാൻ..
“എനിക്കവളെ രക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെടാാ”
ജോർജ്ജ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ യിരുന്നു..
ഞാൻ…തുടർന്നു..
“ഞാൻ തോറ്റുപോയ് ജോർജ്ജെ”!!
എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ധാരയായ് ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് ജോർജ്ജ്..
‘” സാദിഖ് അലി ഇബ്രാഹിം തോറ്റെന്ന് ഉറപ്പുവരുന്ന നിമിഷം ജോർജ്ജ് ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടായിരിക്കില്ല”..