Posted by അൻഷുൽ: ഉം.. എന്തായാലും ഞാൻ വീണ്ടും ജയരാജിനോട് അഭ്യർത്ഥിക്കാൻ പോകുന്നു. എന്റെ ഫോണിങ്ങെടുത്തു താ.
സ്വാതി: അൻഷുലിനു ശെരിയെന്നു തോന്നുന്നത് ചെയ്യ്. ഞാൻ എന്തായാലും അയാളോട് സംസാരിക്കാൻ പോകുന്നില്ല.
അൻഷുൽ: ഹേയ്.. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും നിന്നെ ഒരു രാത്രി സംരക്ഷിച്ച് ഇവിടെ എത്തിച്ച ആൾ അല്ലേ അദ്ദേഹം? എന്നിട്ടും എന്താ നിനക്ക് ജയരാജ് സാറിനോട് ഇത്ര വിരോധം?.. എന്തായാലും നീ സംസാരിക്കണ്ട. ഞാൻ തന്നെ അദ്ദേഹത്തോട് കാര്യം പറഞ്ഞോളാം.
സ്വാതിക്ക് ആ രാത്രിയെ കുറിച്ചോർത്തപ്പോൾ ലജ്ജ തോന്നി. പക്ഷെ അതിലുപരി ശരീരത്തിലെവിടെയോ ചെറിയൊരു തരിപ്പും തോന്നി. അവൾ കണ്ണടച്ച് കൊണ്ട് ചിന്തിച്ചു. അവർക്കിനി മറ്റൊരു ഓപ്ഷനും മുന്നിലില്ല. അറിഞ്ഞു കൊണ്ടു തന്നെ അവൾക്ക് ജയരാജിന്റെ ഈ ബുദ്ധിപരമായ നീക്കത്തിന് മുന്നിൽ അടിയറവു പറയേണ്ടി വരുമെന്ന് മനസിലായി. എന്തും വരട്ടെ എന്നു നിശ്ചയിച്ചു കൊണ്ടവൾ നെടുവീർപ്പിട്ടു.
അൻഷുൽ ജയരാജിനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അവർക്ക് അയാളുടെ വീട്ടിലേക്ക് മാറാൻ സമ്മതമാണെന്ന്. അതു കേട്ടപ്പോൾ ലോകത്തിൽ ഏറ്റവും സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു ജയരാജ്. അവസാനം സ്വാതി തന്നിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ pokunnuvennu അയാൾ ആനന്ദിച്ചു.
ജയരാജ് വേഗം തന്നെ തന്റെ സഹായികളെ വിളിച്ച് ഷിഫ്റ്റിംഗിനുള്ള എല്ലാ ക്രമീകരണങ്ങളും ചെയ്തു. അവരുടെ വീട്ടിൽ ഫർണിച്ചറുകൾ അധികം ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ ഷിഫ്റ്റിംഗ് വളരെ വേഗത്തിലായിരുന്നു. ഏകദേശം ഉച്ചയോടെ തന്നെ എല്ലാവരും ജയരാജിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് മാറി. അൻഷുലിനെ സഹായികൾ 2 പേർ ചേർന്ന് താങ്ങിയെടുത്തു കൊണ്ട് കാറിൽ സ്വാതിക്കും മക്കൾക്കുമൊപ്പം കയറ്റിയിരുത്തി ജയരാജിന്റെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടു എത്തിച്ചു. സ്വാതി ഈ സമയമത്രയും ജയരാജിനെ ഒന്നു നോക്കുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല. അവൾ സോണിയമോൾ അവരുടെ പുതിയ വീട്ടിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടികളിക്കുന്നത് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അൻഷുലിനെ തൽക്കാലത്തേക്ക് ഹാളിലെ ദിവാനിൽ കിടത്തി. സ്വാതി അടുക്കളയിൽ കയറി ഉച്ചഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കി. എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചിരുന്നു കഴിച്ചു. സ്വാതി തന്നെ നോക്കിയില്ലെങ്കിലും ഈ നേരമത്രയും ജയരാജ് സ്വാതിയുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് ഒളിഞ്ഞുനോക്കാനുള്ള ഒരു അവസരവും പാഴാക്കിയില്ല. കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ മുന്താണി മാറി അവളുടെ സാരിയുടെ ഇടതുവശത്തെ കാഴ്ച ജയരാജിന് ധാരാളമായിരുന്നു.
അങ്ങനെ സമയം കടന്നുപോയി രാത്രിയായി. ജയരാജുമ് അൻഷുലും ടീവിയിൽ വാർത്ത കണ്ടതിനു ശേഷം അവരെല്ലാം അത്താഴം കഴിച്ചു. അതിനു ശേഷം ഉറങ്ങാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളായി.
ജയരാജിന്റെ വീട്ടിൽ രണ്ട് കിടപ്പുമുറികളുണ്ടായിരുന്നു. അതിലൊന്ന് അല്പം ചെറുതായിരുന്നു, അവിടെ ഒരു സിംഗിൾ കട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ മുറിയും കിടക്കയും അൻഷുലിന് നൽകി. മറ്റൊന്ന് ജയരാജ് പതിവായി ഉറങ്ങാൻ കിടന്നിരുന്ന കിടപ്പുമുറിയാണ്. അവിടെ ഒരു വലിയ ഡബിൾ കട്ടിലും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ജയരാജ്: അൻഷുൽ, തനിക്ക് ഇവിടെ കിടക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലല്ലോ?
അൻഷുൽ: ഇല്ല ജയരാജ് സാർ.. വളരെ നന്ദിയുണ്ട് ഞങ്ങളെ ഇവിടെ താമസിക്കാൻ അനുവദിച്ചതിൽ.. വേറെയാരും മറ്റൊരു കുടുംബത്തിനായി ഇത്രയും സഹായങ്ങൾ ചെയ്യില്ല. താങ്കൾ ഞങ്ങളുടെ ദൈവമാണ്..
ജയരാജ്: ഹേയ് അതൊന്നും സാരമില്ലന്നേ.. നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം സ്വന്തം വീട് പോലെ കരുതിക്കോളൂ.. (സ്വാതിയെ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് രണ്ടാമത്തെ വരി പറഞ്ഞത്)
അൻഷുൽ: കണ്ടില്ലേ സ്വാതി ഈ മനുഷ്യനെ.. ഇത്രയും നല്ല മനസുള്ള ഇദ്ദേഹം ഇങ്ങോട്ടൊരു കാര്യം ചോദിച്ചപ്പോൾ നീ എന്തു കൊണ്ടാ അന്ന് വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്..
തന്റെ ഭർത്താവ് ജയരാജിന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാതിക്ക് ദേഷ്യം തോന്നി. എന്നാലും അതു പുറത്ത് കാട്ടിയില്ല.
സ്വാതി: പിങ്കിമോൾ തൊട്ടിലിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങിക്കോളും. ഞാനും സോണിയമോളും ഇവിടെ തറയിൽ കിടന്നുറങ്ങിക്കോളാം.