“അയ്യേ… ഈ നടു റോഡിലോ ” മോനുട്ടൻ കളിയാക്കി ചിരിച്ചു…
ടീച്ചർ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ മോനുട്ടനെ നോക്കി നിന്നു…
“ടീച്ചറ് വാ…” അനിത ടീച്ചറെ നനഞ്ഞ കൈയ്യും പിടിച്ച് മോനുട്ടൻ എന്തോ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…
അനിത ടീച്ചർ വേദന കടിച്ചമർത്തി മോനുട്ടന്റെ കൂടെ അതിവേഗത്തിൽ നടന്നു…
മോനുട്ടൻ ടീച്ചറം കൊണ്ട് നേരെ ചെന്നത് ഭ്രാന്തൻ ജോണീടെ വീട്ടിലേക്കായ്യിരുന്നു..
ചാരിയ കതക് തുറന്ന് ഇരുവരും അകത്ത് കയറി …
ടീച്ചർ വേഗം എമർജൻസി ലൈറ്റുമായി ഒരു മുറിയിലേക്ക് നടന്നു…
“നീ ഇവിടെ നിന്നോ… ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കീട്ട് വരാം… ”
തന്റെ നനഞ്ഞൊട്ടിയ ശരീരവും ചുരിദാറിന്റെ പ്രത്യേകതയും കാരണം അനിത ടീച്ചർ മോനുട്ടനെ മനപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കി…
“അയ്യോ… എനിക്ക് പേടിയാ… ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക് നിക്കാൻ … ഞാനും വരാ…”
ഞാൻ അവിടെ കഥകളി കാണാൻ പോവ്വല്ല… ഡ്രസ്സ് അഴിച്ച് നോക്കാൻ പോവ്വാ…
അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മോനുട്ടന് തെല്ല് നാണം വന്നു എന്നത് സത്യം തന്നെയാണ്… പക്ഷേ ആ കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയും, ഇടി മിന്നലും ആ നാണം പമ്പ കടത്തി…
അവൻ രണ്ടടി വെച്ച് ടീച്ചറെ അരികിലെത്തി … അപ്പോഴും അവൻ ആ ഇരുട്ടിനെ പേടിയോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
ആ നോട്ടം അനിത ടീച്ചറുടെ മനസ്സിനെ തളച്ചു… ഗതികെട്ട് ടീച്ചർ അവന്റെ കൈ പിടിച്ച് റൂമിലേക്ക് നടന്നു…..
ഇരുട്ട് മൂടി പുതച്ച ആ റൂമിലേക്ക് അനിത ടീച്ചറും മോനുട്ടനും കയറി ചെന്നു.. ടീച്ചർ ആ മുറിയൊന്നു നന്നായി ലൈറ്റ് അടിച്ച് നോക്കിയ ശേഷം മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ ലൈറ്റ് മോനുട്ടന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു..
അനിത ടീച്ചർ തിരിഞ്ഞു നിന്നു തന്റെ നനഞ്ഞു ഒട്ടിയ ചുരിദാർ മെല്ലെ കഴുത്ത് വരെ ഉയർത്തി… ഇപ്പോൾ തന്റെ പുറം മുഴുവൻ ആയി മോനുട്ടന് കാണാം…
“ടാ ഇനിയൊന്ന് നോക്കിയേ..”
മോനുട്ടൻ ലൈറ്റ് കൊണ്ട് ടീച്ചറുടെ അടുത്തെത്തി….
വെളുത്തു സുന്ദരമായ അനിത ടീച്ചറുടെ പുറം വെള്ള തുള്ളികളാൽ അതി മനോഹരമായിരുന്നു..
ആ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളാൽ മോനുട്ടൻ ആ പുറത്ത് ഒന്ന് തഴുകി..
“എന്തോ കടിച്ച പാട് ഉണ്ട് ടീച്ചറെ.. “പക്ഷെ ആളെ കാണാൻ ഇല്ല… ”
ടീച്ചറെ വെളുത്ത പുറത്തെ രണ്ട് ചുവന്ന പാട് കണ്ട് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു..
“നീ നന്നായി നോക്ക് ” ടീച്ചർ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
അവൻ വീണ്ടും ലൈറ്റ് അടിച്ച് നന്നായി നോക്കി…