ജയരാജ് തന്റെ ബെഡ്റൂമിന്റെ വാതിൽക്കൽ നിന്നിട്ട് സ്വാതി അകത്തേക്ക് കയറുന്നതു വരെ വെയ്റ്റ് ചെയ്തു… അവൾ അകത്തേക്ക് കയറിയതും അയാൾ വാതിൽ വലിച്ചു അടച്ചു….
ഇതെല്ലാം അൻഷുൽ കണ്ടുവെങ്കിലും അപ്പോഴതിനെപറ്റി അതികം ചിന്തിക്കാൻ പോയില്ല.. വീട്ടുകാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാനും അത് താൻ കേട്ട് വിഷമിക്കാതെ ഇരിക്കാനുമാണ് വാതിൽ അടക്കുന്നത് എന്ന് അവളവനോടു പറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ അവനു ഇനിയും അതിനെക്കുറിച്ചു ചോദിക്കാൻ ഉദ്ദേശ്യമില്ലായിരുന്നു… അവനു അവന്റെ ഭാര്യയെയും തങ്ങളുടെ രക്ഷകനെയും വിശ്വാസമായിരുന്നു…
വാതിൽ അടച്ചതും ജയരാജ് തന്റെ വലതു കയ്യിലെ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകളെല്ലാം താഴെയിട്ടിട്ട് സ്വാതിയുടെ ചന്തിക്കു താഴെക്കൂടെ പിടിച്ച് അവളെ കുത്തനെ പൊക്കിയിട്ട് നേരെ കട്ടിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു… ഈ പ്രവൃത്തിയിൽ സ്വാതിയുടെ വളകളുടെ ശബ്ദം വെളിയിലേക്ക് വന്നതും അവിടെയിരുന്ന അൻഷുൽ വിചാരിച്ചു…
‘തന്റെ ഭാര്യ ഒറ്റയ്ക്ക് അകത്തുള്ളപ്പോൾ ഒന്നും വരാത്ത ഈ ശബ്ദങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് ഇവര് രണ്ടുപേരും അകത്തുള്ളപ്പോൾ മാത്രം വരുന്നത്…’ പക്ഷേ ആ ചിന്ത അവൻ അപ്പോൾ തന്നെ വിട്ടു.. തന്നെ അനിയൻ എന്ന് വേറെ ഒരാളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് ജയരാജ് വിളിച്ചത് അവനു അയാളോട് കുറച്ചു കൂടി ആദരവ് തോന്നിച്ചിരുന്നു… അങ്ങനെ ഉള്ള ഒരാളെയും തന്റെ വിശ്വസ്തയായ ഭാര്യയെയും പറ്റി അധികം ചിന്തിക്കാൻ അവൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല… അവൾ അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ആ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകൾ വാങ്ങിച്ചപ്പോൾ ആയിരിക്കും ആ ശബ്ദങ്ങൾ വന്നതെന്ന് അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു വിശ്വസിച്ചു…
എന്നാൽ ആ ചുമരിനു മറുഭാഗത്തു അവന്റെ ഭാര്യ അവരുടെ രക്ഷകന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള പ്രവർത്തിയിൽ ഞെട്ടി അയാളെ അവിശ്വസനീയതയോടെ നോക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ എന്തെകിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ അവളെയയാൾ കിടക്കയുടെ അറ്റത്തായി ഇരുത്തി… അപ്പോൾ ആണ് അവൾ അയാളുടെ ഇടതു കൈയിൽ കുറച്ചു കവറുകൾ കണ്ടതു.. തന്നെ അയാൾ ഒറ്റ കൈ കൊണ്ടാണ് പൊക്കി എടുത്തത് എന്ന് കണ്ട അവൾ വല്ലാത്ത അവിശ്വസനീയതയോടെ അയാളെ നോക്കി അവിടെയിരുന്നു…. ജയരാജ് അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. എന്നിട്ട് അവൾ എന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ തന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തന്റെ വിരൽ വെച്ചിട്ട് മിണ്ടരുത് എന്ന് കാണിച്ചു… വീണ്ടും വാതിലിന്റെ അടുത്തു പോയിട്ട് അവിടെ ഇട്ട ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകൾ കൂടി എടുത്തുകൊണ്ട് വന്നു.. അത് കട്ടിലിനു വെളിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ കാലുകളുടെ അടുത്ത് വെച്ചിട്ട് അവളുടെ ഇടതു ഭാഗത്തു അയാൾ ഇരുന്നു… തന്റെ വലതു കൈ അവളുടെ വലത്തേ ചുമലിൽ വെച്ച് തന്നോട് ചേർത്തുപിടിച്ചു കൊണ്ട്…
ജയരാജ്: ഇതെല്ലാം നിനക്കുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ആണ്… ഈ വീടിന്റെ മഹാറാണിക്ക്…
അത്രയും നേരം തല താഴ്ത്തി തന്റെ കാലിന്റെ അടുത്ത് വെച്ച കവറുകളിൽ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്ന അവൾ ജയരാജിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവിശ്വസനീയതയോടെ തല ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കി… ജയരാജ് അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കിയിട്ടു തുടർന്നു…