Posted by കയറി. അവൻ ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടു ഒരു രസം ഇല്ല ക്ലാസ്സിൽ (പഠിക്കുമ്പോൾ ചങ്ക് ഒരു ദിവസം വന്നിലെ നിങ്ങൾ അനുഭവിച്ച അതെ ഒരു ഫീൽ ) എന്തോ അവനെ ശെരിക്കും മിസ്സ്‌ ചെയ്യുന്നപോലെ അങ്ങനെ ഉച്ചക്ക് ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു വീണ്ടും വിളിച്ചു അപ്പോൾ മറുതലക്കൽ കാൾ എടുത്തും കാൾ എടുത്തയാൽ അൽപ്പം പ്രായം ഉള്ള ഒരു സ്ത്രീ ആയിരുന്നു ഹലോ കിരൺ ഇല്ലേ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ മറുപടി എന്നോണം അവർ പറഞ്ഞു കുഞ്ഞു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് അവനു എന്തു പറ്റി എന്നുചോതിച്ചപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞത് കേട്ടിട്ട് എന്റെ കയും കാലും വിറച്ചു രവിടെ വരുന്ന വഴി അവന്റെ ബൈക്ക് ഒരു കാറുമായി കൂട്ടിയിടിച്ചു എന്നും അവൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ്‌ ആണെന്നും പിന്നെ ഒരു നിമിഷം എനിക്ക് അവിടെ നിൽക്കാൻ തോന്നില്ല ജോസ്ഫ്ച്ചേട്ടനെ വിളിച്ചു കാറുമായി വേഗം വരാൻ പറഞ്ഞു ഓഫീസിൽ കയറി പ്രിൻസിപ്പാലിനോടു ഉച്ചക്ക് ശേഷം ലീവ് പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി ജോസ്ഫ്ച്ചേട്ടൻ വന്നപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കാറിൽ നേരെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി ആ അമ്മ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ പേര് പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നു
അതൊരു പ്രൈവറ്റു ഹോസ്പിറ്റൽ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ അവിടെ ഫ്രണ്ടോഫീസിൽ പോയി ഇന്ന് ആക്സിഡന്റ് ആയിട്ട് കൊണ്ടുവന്ന കിരൺ എവിടെയാ എന്ന് ചോദിച്ചു. അപ്പോൾ അവിടെ ഇരുന്ന ചേച്ചി ആ ബൈകാക്സിഡന്റ് കേസ് അല്ലെ അതു റൂം നമ്പർ 107 b ബ്‌ളോക് സെക്കന്റ്‌ ഫ്ലോർ എന്ന് പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ ഉടനെ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്നു. അവിടെ ചെന്ന് കതകിൽ തട്ടി പെട്ടെന്ന് oru 60 വയസിൽ മുകളിൽ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു അമ്മ വന്നു കതക് തുറന്നു തന്നു അവരെ കണ്ടപ്പോൾ മുഖത്തു നല്ല ഐശ്വര്യം തോന്നി അവന്റെ അതെ മുഖച്ഛായ. നിഖിൽ ഇവിടെ അല്ലെ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു. അകത്തേക്ക് വരൂ എന്ന് ആ അമ്മപറഞ്ഞു ഞങ്ങൾക്ക് വഴിമാറി തന്നു. ഞങ്ങൾ അകത്തു കയറിയപ്പോൾ അവൻ നല്ല ഉറക്കം ആയിരുന്നു. കുട്ടന്റെ(കിരണിനെ വിട്ടിൽ വിളിക്കുന്നെ ) കൂട്ടുകാരൻ ആണോ മോൻ എന്ന് ആ അമ്മ ചോദിച്ചു ഞാൻ അതിനു അതെ എന്നും പറഞ്ഞു.ഞാൻ അവന്റെ അമ്മുമ്മയാ അമ്മയുടെ അമ്മ ഞാൻ വിളിക്കണോ അവനെ ഇപ്പോൾ ഒന്ന് ഉറങ്ങിയേ ഒള്ളു ഇത്രേം നേരം വേദന എന്നും പറഞ്ഞു വിഷമിക്കുകയായിരുന്നു എന്റ കുട്ടി. ഐയോ അമ്മ വിളിക്കണ്ട അവൻ കിടക്കട്ടെ ഞാൻ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം എന്നും പറഞ്ഞു അവന്റെ അടുത്ത് ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
അതൊരു പ്രൈവറ്റു ഹോസ്പിറ്റൽ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ അവിടെ ഫ്രണ്ടോഫീസിൽ പോയി ഇന്ന് ആക്സിഡന്റ് ആയിട്ട് കൊണ്ടുവന്ന കിരൺ എവിടെയാ എന്ന് ചോദിച്ചു. അപ്പോൾ അവിടെ ഇരുന്ന ചേച്ചി ആ ബൈകാക്സിഡന്റ് കേസ് അല്ലെ അതു റൂം നമ്പർ 107 b ബ്‌ളോക് സെക്കന്റ്‌ ഫ്ലോർ എന്ന് പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ ഉടനെ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്നു. അവിടെ ചെന്ന് കതകിൽ തട്ടി പെട്ടെന്ന് oru 60 വയസിൽ മുകളിൽ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു അമ്മ വന്നു കതക് തുറന്നു തന്നു അവരെ കണ്ടപ്പോൾ മുഖത്തു നല്ല ഐശ്വര്യം തോന്നി അവന്റെ അതെ മുഖച്ഛായ. നിഖിൽ ഇവിടെ അല്ലെ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു. അകത്തേക്ക് വരൂ എന്ന് ആ അമ്മപറഞ്ഞു ഞങ്ങൾക്ക് വഴിമാറി തന്നു. ഞങ്ങൾ അകത്തു കയറിയപ്പോൾ അവൻ നല്ല ഉറക്കം ആയിരുന്നു. കുട്ടന്റെ(കിരണിനെ വിട്ടിൽ വിളിക്കുന്നെ ) കൂട്ടുകാരൻ ആണോ മോൻ എന്ന് ആ അമ്മ ചോദിച്ചു ഞാൻ അതിനു അതെ എന്നും പറഞ്ഞു.ഞാൻ അവന്റെ അമ്മുമ്മയാ അമ്മയുടെ അമ്മ ഞാൻ വിളിക്കണോ അവനെ ഇപ്പോൾ ഒന്ന് ഉറങ്ങിയേ ഒള്ളു ഇത്രേം നേരം വേദന എന്നും പറഞ്ഞു വിഷമിക്കുകയായിരുന്നു എന്റ കുട്ടി. ഐയോ അമ്മ വിളിക്കണ്ട അവൻ കിടക്കട്ടെ ഞാൻ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം എന്നും പറഞ്ഞു അവന്റെ അടുത്ത് ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
മോൻ ഇവിടെ ഇരിക്കുവാണേൽ ഞാൻ ഒന്ന് ഇവന്റെ അമ്മയെ നോക്കിട്ടു വരാരുന്നു മെഡിസിൻ വാങ്ങാൻ പോയിട്ട് കുറെ നേരം ആയി. അതിനെന്താ അമ്മേ ഞാൻ വിടെ നിന്നോളം അമ്മ പോയിട്ട് വാ. അവർ അപ്പോൾ തന്നെ പോയി. അവനു സീരിയസായി പരിക്കൊന്നും ഇല്ല ഇടതു കാലിലും ഇടത് കയ്യിലും പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ടിട്ടുണ്ട് അതുകൂടാതെ നെറ്റിയിൽ ചെറിയ ഒരു വണ്ടേജ്ഉം ഒട്ടിച്ചിട്ടുണ്ട് ഉടനെ ജോസഫ് ചേട്ടൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു മോനെ കിരൺ ഉറങ്ങുവല്ലേ ഞാൻ ഒന്ന് പുറത്തുപോയി പെട്ടെന്ന് വരാം ചെറിയ ചിരിയോടെ ഞാൻ അതിനു തല അനക്കി എനിക്കറിയാം പുള്ളി ഒന്ന് പുകക്കാൻ പോകുവാണെന്നു പുള്ളിക്കു സിഗിന്റെ ഇത്തിരി അസ്കിത ഉണ്ടേ . അപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ അവന്റെ അടുത്ത് കിടന്ന ഒരു ന്യൂസ്‌ പേപ്പർ എടുത്ത് ചുമ്മാ മറിച്ചുനോക്കി പെട്ടെന്ന് ഡോർ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ഞാൻ കണ്ടത് നേരത്തെ ഇവിടുന്നു പോയ ആ അമ്മയുടെ കൂടെ ഒരു 35 വയസു തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണ് കിരന്റെ അതെ നിറം പക്ഷെ വണ്ണം അത്യാവിശം മാത്രം അവരെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗി ആണായി പിറന്ന ആരും ഒന്ന് നോക്കി നിന്നുപോകും. അവർ എന്റെ അടുത്ത് എത്തിയതും മുന്പരിജം ഉള്ളപോലെ എന്റ തലയിൽ ഒന്ന് കൈവെച്ചു കുടഞ്ഞുകൊണ്ടു നിഖിൽമോൻ അല്ലെ എന്ന് ചോദിച്ചു അതെ എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു എപ്പോൾ എത്തി ഇയാൾ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ അമ്മയാണ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത് മോൻ ഇവിടെ