Posted by കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ റൂമിലേയ്ക്ക് വന്നു..
അമ്മ:-മോനെ..കാർത്തു വിളിച്ചിരുന്നു അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടെ മുത്തശ്ശിയെ കാണാൻ മാമന്റെ വീട്ടിൽ പോയിരിക്കാനു രാത്രി വൈകിയേ തിരിച്ചെത്തുള്ളു .അവിടെ അവളും സുഖമില്ലാത്ത അച്ഛച്ചനും തനിച്ചല്ലേയുള്ളൂ.അവൾക്ക് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാൻ നല്ല പേടിയുണ്ട് അവർ വരുന്നത് വരെ മോൻ അവളുടെ അടുത്ത് പോയി നിൽക്കണം…
ഞാൻ:-എനിയ്ക്കെങ്ങും വയ്യ..ദിയയോട് പോകാൻ പറ അവളുടെ കൂട്ട്കാരിയല്ലേ….
അമ്മ:-ഞാൻ ലച്ചുവിനോടും ദിയയോടും പറഞ്ഞതാണ് പകൽ മുഴുവൻ വെയിലും കൊണ്ട് വനത്തിൽ നടക്കല്ലാരുന്നോ..ദിയക്ക് നല്ല തലവേദനയുണ്ട്.ലച്ചുവിനും വയ്യടാ…എന്റെ മോൻ പറയുന്ന കേൾക്ക്.നമ്മുടെ കാർത്തുവല്ലേടാ..ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ച് കൂട്ടിരുത്തൻ പറ്റുമോ…ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ നിനക്ക് വയ്യാതിരുന്നപ്പോൾ കൂട്ടിരുന്നതല്ലേ…ഈയൊരു തവണത്തേയ്ക്ക് മോനൊന്നു ചെല്ലു…അവളുടെ അച്ഛച്ചനും വയ്യാതിരിക്കുന്ന അല്ലെ എന്തെകിലും ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായാൽ നമ്മൾ ഇത്ര അടുത്തുണ്ടായിട്ടും ചെന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാൽ…
ഞാൻ:-ഹൊ.. എന്തൊരു കഷ്ടമാണ്..ഇത്തവണത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ പോകാം .ഇനി ഇത് പോലെ വന്നാൽ എന്നോട് പറയരുത് …അഞ്ജുവിന്റെ അടുത്തരുന്നെങ്കിൽ എന്തേലും മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്കാരുന്നു. ഇത് നേരെ കണ്ടാൽ പോലും മിണ്ടാത്ത സാധനമാണ്…ഇന്നാരെയാണോ കണി കണ്ടത്..
അമ്മ:-സാരല്യടാ.. രണ്ടോ..മൂന്നോ..മണിക്കൂറത്തെ കാര്യം അല്ലേയുള്ളൂ .കാപ്പിയെടുത്ത് വച്ചിട്ടുണ്ട് കുടിച്ചിട്ട് വേഗം പോകാൻ നോക്ക് ആ പെങ്കൊച്ചവിടെ പേടിച്ചിരിക്കാരിക്കും..
അമ്മ ഹാളിലോട്ട് പോയി.പിറകെ ലച്ചു കയറി വന്നു..
ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ലച്ചുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മ കൊടുത്തു..
ലച്ചു:-ഹൊ എന്താ ചെക്കന്റെയൊരു സന്തോഷം..പോകുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം കാർത്തുവിന്റെയടുത്ത് വേണ്ടാത്ത പണിയ്ക്കൊന്നും നിൽക്കണ്ടട്ടോ…അന്ന് നിയവളെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് വിട്ടപ്പോൾ പറഞ്ഞ കഥയൊന്നും ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ലട്ടോ…
ഞാൻ:-ഒന്ന് പോ ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ…അവളുടെയടുത്ത് ഞാൻ ഡീസന്റ് ആണ്.
ലച്ചു:-ആയാൾ നിനക്ക് കൊള്ളാം ഇല്ലേൽ വല്ല അബദ്ധവും ഒപ്പിച്ചാൽ അവളുടെ പഠിപ്പും മുടങ്ങും നിനക്കോ പടിപ്പില്ല അവളെങ്കിലും പടിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഭാവിയിൽ മക്കൾ വല്ലാതെ കഷ്ടപ്പെടും പറഞ്ഞില്ലെന്നു വേണ്ട.എന്തായാലും നി വേഗം പോകാൻ നോക്ക് പെണ്ണ് നോക്കിയിരുന്നു വിഷ്‌മിക്കുന്നുണ്ടാകും…അതിനിടയിൽ നമ്മുടെ കാര്യം മറക്കരുത്ട്ടോ… ചെക്കാ…
ഓ… ഉത്തരവ് ….ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് ലച്ചുവിന്റെ പിറകെ ഹാളിലോട്ട് പോയി.കപ്പ പുഴുങ്ങിയതും കാന്താരി ചമ്മന്തിയും കട്ടനും ആഹാ…എന്താ കോംബോ..ഞാൻ വയർ നിറയെ അടിച്ചു കയറ്റി കാപ്പിയും കുടിച്ച് അമ്മയോടും ലച്ചുവിനോടും മൗനാനുവാദം വാങ്ങി കാർത്തുവിന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു .വഴിയിൽകൂടെ പലരും തിരക്കിട്ട് പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.വീട് കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ ആദ്യമായാണ് കാർത്തുവിന്റെ വീട്ടിലോട്ട് പോകുന്നത്.ഫോണിൽ ടോർച്ചും തെളിച്ചു ഞാൻ വേഗത്തിൽ നടന്നു.അവളുടെ വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ സ്പീഡ് കുറച്ചു .പരിസരത്ത് ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോയെന്ന് നോക്കി ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ ആ പ്രദേശത്ത് വഴിയിൽ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.ഞാൻ വേഗം ഗെയ്റ്റ് തുറന്ന് അകത്തോട്ട് കയറി .അവൾ വീടിന്റെ പടിയിൽ തന്നെ എന്നെ കത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോൾ അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തോട്ട് കയറി വാതിലിന്റെ സൈഡിലായി നിന്നു.ഞാൻ ചുറ്റുപാടും വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തോട്ട് കയറി.അകത്ത് നിലവിളക്ക് കത്തിച്ച് വച്ചിട്ടുള്ള വെളിച്ചം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ആ വെളിച്ചത്തിൽ എന്റെ കാർത്തുവിനെ കാണാൻ പ്രത്യേക ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു.കാർത്തു വാതിൽ അടച്ചു അടുത്ത് വന്ന്‌ പുഞ്ചിരിയോടെ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് സെറ്റിയിൽ ഇരുത്തി .കാർത്തു പതിയെ എന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്ന് കൈകൾ എന്റെ കഴുത്തിൽ കോർത്ത് പിടിച്ച് വശ്യമായ
അമ്മ:-മോനെ..കാർത്തു വിളിച്ചിരുന്നു അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടെ മുത്തശ്ശിയെ കാണാൻ മാമന്റെ വീട്ടിൽ പോയിരിക്കാനു രാത്രി വൈകിയേ തിരിച്ചെത്തുള്ളു .അവിടെ അവളും സുഖമില്ലാത്ത അച്ഛച്ചനും തനിച്ചല്ലേയുള്ളൂ.അവൾക്ക് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാൻ നല്ല പേടിയുണ്ട് അവർ വരുന്നത് വരെ മോൻ അവളുടെ അടുത്ത് പോയി നിൽക്കണം…
ഞാൻ:-എനിയ്ക്കെങ്ങും വയ്യ..ദിയയോട് പോകാൻ പറ അവളുടെ കൂട്ട്കാരിയല്ലേ….
അമ്മ:-ഞാൻ ലച്ചുവിനോടും ദിയയോടും പറഞ്ഞതാണ് പകൽ മുഴുവൻ വെയിലും കൊണ്ട് വനത്തിൽ നടക്കല്ലാരുന്നോ..ദിയക്ക് നല്ല തലവേദനയുണ്ട്.ലച്ചുവിനും വയ്യടാ…എന്റെ മോൻ പറയുന്ന കേൾക്ക്.നമ്മുടെ കാർത്തുവല്ലേടാ..ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ച് കൂട്ടിരുത്തൻ പറ്റുമോ…ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ നിനക്ക് വയ്യാതിരുന്നപ്പോൾ കൂട്ടിരുന്നതല്ലേ…ഈയൊരു തവണത്തേയ്ക്ക് മോനൊന്നു ചെല്ലു…അവളുടെ അച്ഛച്ചനും വയ്യാതിരിക്കുന്ന അല്ലെ എന്തെകിലും ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായാൽ നമ്മൾ ഇത്ര അടുത്തുണ്ടായിട്ടും ചെന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാൽ…
ഞാൻ:-ഹൊ.. എന്തൊരു കഷ്ടമാണ്..ഇത്തവണത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ പോകാം .ഇനി ഇത് പോലെ വന്നാൽ എന്നോട് പറയരുത് …അഞ്ജുവിന്റെ അടുത്തരുന്നെങ്കിൽ എന്തേലും മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്കാരുന്നു. ഇത് നേരെ കണ്ടാൽ പോലും മിണ്ടാത്ത സാധനമാണ്…ഇന്നാരെയാണോ കണി കണ്ടത്..
അമ്മ:-സാരല്യടാ.. രണ്ടോ..മൂന്നോ..മണിക്കൂറത്തെ കാര്യം അല്ലേയുള്ളൂ .കാപ്പിയെടുത്ത് വച്ചിട്ടുണ്ട് കുടിച്ചിട്ട് വേഗം പോകാൻ നോക്ക് ആ പെങ്കൊച്ചവിടെ പേടിച്ചിരിക്കാരിക്കും..
അമ്മ ഹാളിലോട്ട് പോയി.പിറകെ ലച്ചു കയറി വന്നു..
ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ലച്ചുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മ കൊടുത്തു..
ലച്ചു:-ഹൊ എന്താ ചെക്കന്റെയൊരു സന്തോഷം..പോകുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം കാർത്തുവിന്റെയടുത്ത് വേണ്ടാത്ത പണിയ്ക്കൊന്നും നിൽക്കണ്ടട്ടോ…അന്ന് നിയവളെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് വിട്ടപ്പോൾ പറഞ്ഞ കഥയൊന്നും ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ലട്ടോ…
ഞാൻ:-ഒന്ന് പോ ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ…അവളുടെയടുത്ത് ഞാൻ ഡീസന്റ് ആണ്.
ലച്ചു:-ആയാൾ നിനക്ക് കൊള്ളാം ഇല്ലേൽ വല്ല അബദ്ധവും ഒപ്പിച്ചാൽ അവളുടെ പഠിപ്പും മുടങ്ങും നിനക്കോ പടിപ്പില്ല അവളെങ്കിലും പടിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഭാവിയിൽ മക്കൾ വല്ലാതെ കഷ്ടപ്പെടും പറഞ്ഞില്ലെന്നു വേണ്ട.എന്തായാലും നി വേഗം പോകാൻ നോക്ക് പെണ്ണ് നോക്കിയിരുന്നു വിഷ്‌മിക്കുന്നുണ്ടാകും…അതിനിടയിൽ നമ്മുടെ കാര്യം മറക്കരുത്ട്ടോ… ചെക്കാ…
ഓ… ഉത്തരവ് ….ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് ലച്ചുവിന്റെ പിറകെ ഹാളിലോട്ട് പോയി.കപ്പ പുഴുങ്ങിയതും കാന്താരി ചമ്മന്തിയും കട്ടനും ആഹാ…എന്താ കോംബോ..ഞാൻ വയർ നിറയെ അടിച്ചു കയറ്റി കാപ്പിയും കുടിച്ച് അമ്മയോടും ലച്ചുവിനോടും മൗനാനുവാദം വാങ്ങി കാർത്തുവിന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു .വഴിയിൽകൂടെ പലരും തിരക്കിട്ട് പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.വീട് കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ ആദ്യമായാണ് കാർത്തുവിന്റെ വീട്ടിലോട്ട് പോകുന്നത്.ഫോണിൽ ടോർച്ചും തെളിച്ചു ഞാൻ വേഗത്തിൽ നടന്നു.അവളുടെ വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ സ്പീഡ് കുറച്ചു .പരിസരത്ത് ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോയെന്ന് നോക്കി ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ ആ പ്രദേശത്ത് വഴിയിൽ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.ഞാൻ വേഗം ഗെയ്റ്റ് തുറന്ന് അകത്തോട്ട് കയറി .അവൾ വീടിന്റെ പടിയിൽ തന്നെ എന്നെ കത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോൾ അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തോട്ട് കയറി വാതിലിന്റെ സൈഡിലായി നിന്നു.ഞാൻ ചുറ്റുപാടും വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തോട്ട് കയറി.അകത്ത് നിലവിളക്ക് കത്തിച്ച് വച്ചിട്ടുള്ള വെളിച്ചം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ആ വെളിച്ചത്തിൽ എന്റെ കാർത്തുവിനെ കാണാൻ പ്രത്യേക ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു.കാർത്തു വാതിൽ അടച്ചു അടുത്ത് വന്ന്‌ പുഞ്ചിരിയോടെ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് സെറ്റിയിൽ ഇരുത്തി .കാർത്തു പതിയെ എന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്ന് കൈകൾ എന്റെ കഴുത്തിൽ കോർത്ത് പിടിച്ച് വശ്യമായ