“ഉം ശരി ശരി..പക്ഷെ കൂലി തരണം..ഫ്രീ സര്വീസ് ഒന്നുമില്ല”
“അയ്യോ എന്തു വേണേലും തരാം. മാധവേട്ടന് വീട്ടിലോട്ടു വരണം പക്ഷെ..” ഷേര്ളി പറഞ്ഞു.
“വന്നാലേ തരുള്ളൂ?”
“വന്നാല് തരാം എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ?”
അത് പറഞ്ഞപ്പോള് ഷേര്ളിയുടെ കണ്ണിലെ തിളക്കം ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്റെ പാവം ഭാര്യയ്ക്ക് പക്ഷെ ദ്വയാര്ത്ഥ സംസാരം ഒന്നും മനസിലാക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഷേര്ളി ആള് ഭൂലോക തരികിട ആണ് എന്നെനിക്ക് അതോടെ മനസിലായി. നിമിഷങ്ങള് കൊണ്ടാണ് അവള് എന്റെ അടുത്ത പരിചയക്കാരിയെപ്പോലെ ആയിരിക്കുന്നത്.
ടൌണില് എത്തി ഞാന് ബാങ്കില് കയറിയപ്പോള് അവര് രണ്ടുപേരും കൂടി സ്വര്ണ്ണക്കടയില് കയറി. തിരികെ പോകുന്ന പോക്കില് പച്ചക്കറികളും മീനും വാങ്ങിയ ശേഷം ഇറച്ചി വാങ്ങി വന്നപ്പോള് ഭാര്യ അത് വാങ്ങി വച്ചു.
“നിനക്ക് വേണ്ടെടി?” അവള് ചോദിച്ചു.
“വീട്ടില് സ്റ്റോക്ക് ഉണ്ടെടി..എനിക്ക് ആഴ്ചയില് രണ്ട് ദിവസമെങ്കിലും മീറ്റ് വേണം” ഷേര്ളി പറഞ്ഞു.
“ഞാന് ഇറച്ചി കഴിക്കില്ല. പക്ഷെ ചേട്ടന് ഭയങ്കര ഇറച്ചി പ്രിയനാ” രമ പറഞ്ഞു.
“ഭയങ്കര പ്രിയന് എന്ന് പറഞ്ഞാലെന്താ പച്ചയ്ക്ക് തിന്നു കളയുമോ”
ഷേര്ളി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിയര്ത്ത കക്ഷങ്ങള് കാണിച്ചു മുടി ഒതുക്കിക്കൊണ്ടാണ് അത് ചോദിച്ചത്. അവളുടെ വിയര്പ്പിന്റെ മദഗന്ധം വണ്ടിയാകെ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
“പച്ചയ്ക്കും തിന്നും” ഞാന് കണ്ണാടിയിലൂടെ അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“യ്യോ എങ്കില് പേടിക്കണമല്ലോ..” അവള് ചിരിച്ചു.
“വെറുതെയാടി പെണ്ണെ..” കാര്യം മനസിലാക്കാതെ ഭാര്യ പറഞ്ഞു.
“അല്ലടി..നിന്റെ ചേട്ടന് പച്ചയിറച്ചി തിന്നുള്ള ആളാണെന്ന് മുഖം കണ്ടാല് അറിഞ്ഞുകൂടെ..”
“ഒരു ഇറച്ചി തീറ്റക്കാരിക്ക് ഒരു തീറ്റക്കാരനെ വേഗത്തില് അറിയാം..അല്ലെ” ഞാന് ചോദിച്ചു.
“ഉം..എന്തായാലും പെണ്ണെ നീ സൂക്ഷിക്കണം കേട്ടോ..”
“പോടീ..”