തിരുവനന്തപുരത്തെ 7 ദിനങ്ങൾ
Thiruvananthapurathe 7 Dinangal | Author : Sanin
കോളേജിൽ നിന്ന് ട്ടീമായാണ് പോകുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കൂടെ വരുന്നത് വല്ല അടങ്ങോടനും ആയിരിക്കുമെന്ന ചിന്തയിൽ അതിയായ താല്പര്യത്തിൽ ഒന്നുമല്ല പങ്കെടുക്കുന്നവരുടെ മീറ്റിംഗിന് പോയത്. കോളേജ് മലപ്പുറത്തെ പ്രശസ്തമായ ഗവർമെന്റ് കോളേജ് ആയതിനാൽ തന്നെ സുന്ദരികളായ മൊഞ്ചത്തിക്കുട്ടികൾക്ക് കുറവൊന്നുമില്ലായിരുന്നെങ്കിലും പരിപാടി തിരുവനന്തപുരത്താണ് നടക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ പങ്കെടുക്കാൻ പെൺ കുട്ടികൾ കുറവായിരിക്കും എന്ന ഉറച്ച ബോധ്യം മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു.മുൻധാരണകൾ എല്ലാം തകിടം മറിയുന്ന കാഴ്ചയാണ് അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടത്. ഞാനടക്കം കോളേജിൽ നിന്ന് ആകെ പങ്കെടുക്കുന്നത് 3 കുട്ടികൾ മാത്രം. അതും എന്റെ കൂടെ ഒന്നാം വർഷ വിദ്യാർഥികളായ രണ്ട് മൊഞ്ചത്തി കുട്ടികൾ.
കോളേജിൽ പൊതുവെ ഇൻട്രോവേർട്ടട് ആയി സ്വഭാവം കാത്ത് സൂക്ഷിക്കുന്ന എനിക്ക് പരിചയം പോലുമില്ലാത്തവരായിരുന്നു അവർ. അന്ന് തന്നെ വിശദമായി പരിചയപ്പെട്ടു. ഞാൻ മുതിർന്ന ക്ലാസിലാണ് പഠിക്കുന്നത് എന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കണം ബഹുമാനത്തോടെയാണ് അവർ സംസാരിച്ചത്. രണ്ട് വർഷമായി കോളേജിലെ ഡിബേറ്റ് ചാമ്പ്യൻ ഞാനായിരുന്നു എന്നതിനാൽ അതിന്റെ ബഹുമാനവും അവർക്കുണ്ട്.
അഫ്ന,ഷഹദിയ. പരിചയപ്പെടലിൽ തന്നെ രണ്ട് പേരെയും നന്നായി ബോധിച്ചു. അഫ്ന വെളുത്ത നിറം,എന്റെ അത്ര തന്നെ ഉയരം. തുടുത്ത കവിളുകൾ.
ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ തന്നെ ഉമ്മ വെക്കാൻ തോന്നുന്ന ചുണ്ടുകൾ, ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്ന മാറിടങ്ങൾ.
ഷഹദിയ ഇരു നിറമാണ്.അഫ്നയേക്കാൾ മനോഹരമായ പിന്നഴകാണ് ഷഹദിയയിൽ എന്നെ ആകൃഷ്ടനാക്കിയത്.നനവ് വിട്ടു മാറാത്ത ചുണ്ടുകൾ.മാടി വിളിക്കുന്ന സ്തന ഗോപുരങ്ങൾ.തട്ടത്തിനുള്ളിലൂടെ മുന്നിലേക്ക് കോതിയിട്ട ഇല്ലി മുടികൾ.എല്ലാം കൊണ്ടും തനി അപ്സരസ്സ്.
രണ്ട് ദിവസം ആരാരുമില്ലാതെ ഇവരുടെ കൂടിയാണല്ലോ ജീവിക്കേണ്ടത് എന്നോർത്തപ്പോൾ തുള്ളി ചാടാൻ തോന്നി.
രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം വെള്ളിയാഴ്ച്ച വൈകുന്നേരം 4.00 ക്കാണ് ഞങ്ങൾ ട്രെയിൻ കയറിയത്.ഷഹദിയയും അഫ്നയും വളരെ ഉത്സാഹത്തിലായിരുന്നു.ആദ്യമായാണ് രണ്ട് പേരും ട്രെയിനിൽ ഇത്രയും ദൂരം സഞ്ചരിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞു. ട്രെയിനിൽ കയറിയതും രണ്ട് പേരും തട്ടമഴിച്ചപ്പോഴാണ് മൊഞ്ചത്തികളുടെ യഥാർത്ഥ സൗന്ദര്യം ഞാൻ കാണുന്നത്.മിനിട്ടുകളോളം രണ്ട് പേരെയും മാറി മാറി ഞാൻ നോക്കി.എന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ തീക്ഷണത കണ്ടിട്ടാക്കണം അഫ്നയും ഷഹദിയ പരസ്പരം നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു.
ഇക്കാക്ക എന്താ ഞങ്ങളെ ഇത് വരെ കാണാത്തത് പോലെ നോക്കുന്നെ എന്ന അഫ്നയുടെ ചോദ്യമാണ് എന്നിൽ സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്തത്.