വേശ്യായനം 13 [വാല്മീകൻ]

Posted by

അയാളുടെ വെപ്രാളം വക വെക്കാതെ സലീന വായിലെടുപ്പ് തുടർന്നു. അയാൾ സലീനയെ തള്ളി നീക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല. അധികം വൈകാതെ ഷെട്ടിയുടെ ശ്വാസം നിലച്ചു. അയാളുടെ കുണ്ണ അപ്പോളും കമ്പിയായി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിൻ്റെ തലപ്പത്തു കിനിഞ്ഞ അയാളുടെ അവസാന തുള്ളി തേൻ അവൾ നാക്ക് കൊണ്ട് നുണഞ്ഞിട്ട് എണീറ്റു വാതിലിനു സമീപത്തേക്ക് നടന്നു.

 

അകത്തു പോയ അവന്തിക വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം ഊരിയെറിഞ്ഞ് അവളുടെ റബ്ബർ കുണ്ണ എടുത്ത് ധരിച്ചു. അവൾ നീളത്തിലുള്ള കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് സ്വന്തം ശരീരം ആസ്വദിച്ചു. തൻ്റെ പൂറിനു മുകളിൽ കെട്ടി വച്ച കറുത്ത റബ്ബർ കുണ്ണ അവൾ ഒരു കൈകൊണ്ട് തടവി മറു കൈകൊണ്ട് മുലക്കണ്ണുകൾ തടവി. തൻ്റെ ശരീരത്തിൽ അഭിമാനം തോന്നിയ അവളുടെ മനസ്സിൽ സലീനയുടെ നഗ്ന ശരീരം നിറഞ്ഞു നിന്നു. സലീനയുടെ കൊതം പൊളിക്കുന്ന ചിന്ത അവന്തികയെ കൂടുതൽ വികാരവൃത്തിയാക്കി. അവൾ തൻ്റെ റബ്ബർ കുണ്ണയും തടവി സ്വീകരണമുറിയിലേക്ക് തിരികെ വന്നു. എന്നാൽ സ്വീകരണ മുറിയിൽ അവൾ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാഴ്ചയാണ് കണ്ടത്.

 

സ്വീകരണ മുറിയിലെ സോഫയുടെ നടുക്ക് സലീന കാലിന്മേൽ കാൽ കയറ്റി വച്ച് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സോഫാക്ക് പുറകിലായി ആര് ഒത്ത തടിയുള്ള ആണുങ്ങൾ  നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെ കയ്യിലും തോക്കുണ്ട്. എല്ലാവരും ദേഹത്തു ഒരേ പോലെ പച്ച കുത്തിയിരുന്നു. ഷെട്ടിയുടെ മൃതദേഹം താഴെ കിടപ്പിണ്ടായിരുന്നു. അവന്തിക ദേഹത്ത് ഒരു തരി വസ്ത്രമില്ലാതെ വെറും റബ്ബർ കുണ്ണ ധരിച്ച് ഇവരുടെ മുന്നിൽ കുറച്ച് നേരം പകച്ചു നിന്നു.

 

“വന്നല്ലോ മുതലാളിച്ചി…. ഒന്ന് മുന്നിലോട്ട് വാ.. ഇവരൊക്കെ നിന്നെ ഒന്ന് ശരിക്ക് കാണട്ടെ” സലീന പരിഹസിച്ചു.

 

പെട്ടെന്നുള്ള അമ്പരപ്പ് മാറിയപ്പോൾ അവന്തിക അകത്തേക്ക് ഓടാൻ ശ്രമിച്ചു. സലീനയുടെ കൂടെയുള്ള ഒരാൾ അവളെ മുടി പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ട് വന്ന് സലീനയുടെ മുന്നിൽ നിർത്തി.

 

“നീ എങ്ങോട്ട് ഓടിയൊളിക്കാനാണ്. നിൻ്റെ പങ്കാളി ഷെട്ടി ഇതാ ഇവിടെ ചത്ത് മലർന്ന് കിടക്കുന്നു. ഇനി നിന്നെ ആര് രക്ഷിക്കും?”

 

“നീയെന്താടീ ഇനി എന്നേം കൊല്ലാൻ പോവ്വാണോ?” അവന്തിക കിടന്നു കുതറാൻ നോക്കി.

 

സലീന അത് കേൾക്കാത്ത പോലെ അവളുടെ ആളുകളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.

 

“ഞാൻ ഇപ്പോൾ പോകും. ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച. ഞായറാഴ്ച വൈകീട്ട് ഇവളെയും കൊണ്ട് ബംഗ്ളാവിലേക്ക് വന്നാൽ മതി. അത് വരെ ഒരു നിമിഷം പോലും ഇവളുടെ ഒരു തുളയും ഒഴിഞ്ഞിരിക്കരുത്. നിങ്ങളെക്കൊണ്ട് പറ്റില്ലെങ്കിൽ ബാക്കിയുള്ളവരെക്കൂടെ വിളിച്ചോ. പക്ഷെ ഇവളുടെ പൂറും വായും കൊതവും ഒരിക്കലും ഫ്രീ ആകരുത്. പറഞ്ഞത് കേട്ടല്ലോ?”

 

“മാഡം പൊയ്ക്കൊള്ളൂ.. ഇവളുടെ കാര്യം ഞങ്ങൾ നോക്കിക്കൊള്ളാം.”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *