ചായം പുരട്ടാത്ത ജീവിതങ്ങൾ [മന്ദന്‍ രാജാ]

” ങ്ങ ഈടെന്നാ ?”’

ആംഗ്യം കണ്ട് കിളവന്റെ ചോദ്യം മനസ്സിലായി

“‘വെള്ളമ്മ … ഇവിടെ ..അവിടെ വന്നതാ “‘ ഉമിനീരില്ലായിരുന്നു വായിൽ

താഴെയൊരു പെട്ടിക്കട കണ്ടതും അയാളുടെ അടുത്ത് നിന്നെഴുന്നേറ്റു മുന്നോട്ട് നടന്നു .

“‘ സോ …സോഡയുണ്ടോ ?”’

“‘ഏഹ് “‘

“‘വെള്ളം … “‘വായിലേക്ക് ആംഗ്യം കാണിച്ചു ചോദിച്ചു .

“‘ പോലീശാ ?” കടയിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ അടുത്തേക്ക് വന്നു

“‘ വെള്ളം …”‘ മൈക്കിൾ അവശതയോടെ പെട്ടിക്കടയുടെ മുന്നിൽ റോഡിൽ .
സൈഡിലെ കെട്ടിൽ ചാരിയിരുന്നു

“‘സാറായം “” ചെളിപിടിച്ച അരക്കുപ്പിയിൽ എന്തോ വെള്ളം …

മുളകൊണ്ടുള്ള കോർക്കടപ്പ് തുറന്നതേ ചാരായത്തിന്റെ മണമടിച്ചു കയറി .

അത്യാവശ്യമായിരുന്നു അത് ..ദാഹത്തിനുപരി മനസ്സിന് …

വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി അടുത്ത കുപ്പിക്ക് കൈ നീട്ടുമ്പോൾ ആ ചെറുപ്പക്കാരനും പല്ല് ക്ലാവ് പിടിച്ച കടക്കാരനും കണ്ണ് മിഴിച്ചു നോക്കി .

പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് നൂറിന്റെ ഏതാനും നോട്ടുകൾ എടുത്തു നീട്ടിയിട്ടെങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ നടന്നു …

വെയിൽ കണ്ണിനൊരു ഭാരമായപ്പോൾ തണലിലേക്ക് മാറിക്കിടന്നു .

കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ സൂര്യൻ ചാഞ്ഞിരുന്നു .

വയറ് കത്തുന്നുണ്ട് …
തൊണ്ട അതിലും വരണ്ടു പൊള്ളുന്ന പോലെ …

എണീറ്റ് നടന്നു …

ഭാഗ്യം !!!

ആ പെട്ടിക്കടയിൽ ഒരു റാന്തൽ തൂങ്ങുന്നുണ്ട് .

” രണ്ടര കുപ്പി “” വിരൽ പൊക്കി കാണിച്ചത് കൊണ്ടാവും അയാൾ ഒന്നും പറയാതെ രണ്ട കുപ്പിയെടുത്തു നീട്ടി .

അടപ്പൂരി എറിഞ്ഞതേ അയാൾ കയർ വരിഞ്ഞു കെട്ടിയ മുളകൊണ്ടുള്ള കുപ്പിയിൽ വെള്ളമെടുത്തു നീട്ടി .

അരക്കുപ്പി വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി വെള്ളവും കുടിച്ചിട്ട് അഞ്ഞൂറിന്റെ നോട്ടെടുത്തിട്ടിട്ട് ഇറങ്ങി നടന്നു ..

മൊബൈലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ എത്തിപ്പെട്ടത് ആ വീടിന്റെ മുന്നിലെ ജീപ്പിനരികിൽ തന്നെ , പുറകിലെവിടെയോ ബാഗ് കിടപ്പുണ്ട് …

വേണ്ട ..അവരെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ പറ്റില്ല ..

ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി ,
പോക്കറ്റിൽ താക്കോൽ തപ്പിയപ്പോൾ കിട്ടിയത് ബാക്കിയുള്ള അരക്കുപ്പി ..
തുറന്നൊരു കവിൾ ഇറക്കി .

ഇപ്പോഴാണ് ചാരായത്തിന്റെ കടുപ്പം മനസിലാകുന്നത് .
വെള്ളമല്പം പോലുമില്ല ജീപ്പിൽ ..

കണ്ണടച്ചു സീറ്റിലേക്ക് മലർന്നു

ജീപ്പ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം കെട്ടവരിറങ്ങി വരുമോ ?

അവർ ..അവരെന്താണിവിടെ ?”’