വിയർത്തു ഒഴുകി ചൂട് കഞ്ഞിയും, പുഴുക്കും
ദീപൻ പതിവിലും വേഗം കഴിച്ചു തീർത്തു.
ഭദ്ര പാത്രം എടുത്തു കിണറ്റിൻ കരയിൽ കഴുകുമ്പോ, അവളെ നോക്കി ദീപൻ കാത്തിരുന്നു.
“ഏട്ടാ കുളിമുറിയിൽ വെള്ളം, നിറക്കാമോ കുളിച്ചിട്ട് വരാം ഞാൻ…”
“ശെരി, മോളെ..”
ദീപൻ കിണറ്റിൽ നിന്നും വെള്ളം, കോരി കുളിമുറിയിലെ ബക്കറ്റിൽ നിറച്ചു.
ഭദ്ര കുളിച്ചുകൊണ്ട് നനഞ്ഞ ഈറൻ മുടി പിറകിലേക്ക് വിരിച്ചിട്ടു. അമ്മയുടെ വെള്ള സെറ്റ് സാരിയും കറുത്ത ബ്ലൗസും ഇട്ടോണ്ട് ഏട്ടന്റെ മുറിയിൽ അവൾ ചെന്നു.വാതിൽ കുറ്റിയിട്ടുകൊണ്ട്, ബെഡിൽ ചാരിയിരിക്കുന്ന ദീപന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ഏട്ടന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി.
“ഏട്ടാ…”
“ഭദ്ര മോളെ …..”
“ആരായാലും ..പറഞ്ഞോളൂ …” കണ്ഠമിടറിക്കൊണ്ട് ദീപൻ ഭദ്രയോടു പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. പക്ഷെ ദീപന്റെ മനസ്സിൽ അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ കുപ്പിചില്ലുകൊണ്ട് ഹൃദയത്തിൽ സ്വയം കുത്തുന്നപോലെ അവനു തോന്നി.
“എനിക്ക്….
എനിക്ക്…….
എന്റെ ഏട്ടന്റെ….കൂടെ ജീവിച്ചാ മതി…..”