Posted by “മോളെ”
ഭദ്ര ദീപന്റെ ചുണ്ടിൽ കൈവെച്ചുകൊണ്ട് പറയാൻ അനുവദിച്ചില്ല.
അവൾ കൈ മാറ്റിക്കൊണ്ട് ദീപന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടുകൊണ്ട് ചുംബിച്ചു.
“ഈ ജന്മം എനിക്കെന്റെ ഏട്ടനെ വിട്ടു പോകാനോ ….
മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യ ആവാനോ കഴിയില്ല!
അമ്മ മരിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് 6 വയസ്സായിരുന്നു ഏട്ടന് 14 ഉം . അന്ന് ഏട്ടൻ എത്ര നാൾ കരഞ്ഞു എന്ന് എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം. ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയ ഏട്ടന്റെ മനസ്……അത് മാത്രം മാത്രം ആയിരുന്നു…..എന്റെ മനസ്സിൽ അന്നും ഇന്നും ….എനിക്ക് ജീവിക്കാനുള്ള പ്രതീക്ഷ”
“ഏട്ടൻ തനിച്ചാണ് എന്നുള്ള തോന്നൽ കൊണ്ട് ആരോടും മിണ്ടാതെ ഒന്നും കഴിക്കാതെ ഇരിക്കുമ്പോ….
ഞാൻ അതാലോചിച്ചു എത്രയോ രാത്രികളിൽ വിങ്ങിപൊട്ടിയിട്ടുണ്ട്…”
“എന്നെ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് പഠിക്കാൻ വേണ്ടിയയച്ചപ്പോൾ, എനിക്കവിടെ ഉറങ്ങാൻ പോലും പറ്റിയിരുന്നില്ല!
എന്നും ഇപ്പോഴും ഏട്ടന്റെ മുഖം മാത്രം !!”
“മോളെ…നീ….”
“എനിക്കറിയാം ഏട്ടാ…ഏട്ടന്റെ മനസിലും എന്നെ പിരിയുന്നത് ആലോചിക്കാൻ വയ്യെന്ന്.”
“അത്…” ദീപൻ വീണ്ടും വിക്കി തുടങ്ങി…
“മോളെ …. എനിക്ക് നീറി നീറി അതൊക്കെ ശീലമായി, നിനക്ക് നല്ല ജോലിയും ജീവിതത്തിൽ വിജയിച്ച ഒരാളെയും കൂട്ടിനു തരണം എന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്..”
“അതൊരിക്കലും തെറ്റല്ല..പക്ഷെ എനിക്കുമുണ്ടൊരു മനസ്…