ഞാൻ പതുക്കെ അങ്കിളിന്റെ മടിയിൽനിന്ന് എണീറ്റു.
“വാ അങ്കിൾ കഴിക്കാം”
“മ്മ്”
കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല, വികാരത്തിന്റെ നെല്ലിപ്പലകയിലായിരുന്നു ഞങ്ങളെന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് രണ്ടുപേർക്കും അറിയാമായിരുന്നു.
കഴിച്ചശേഷം അങ്കിൾ കാറുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി, ഞാൻ മുറിയിലേക്കും. നേരെ ചെന്ന് കട്ടിലിലേക്ക് ഞാൻ മലർന്നു, അപ്പോഴാണ് അങ്കിൾ തന്ന കോണ്ടം ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടത്. അതെടുത്തു കട്ടിലിനടിയിലേക്ക് വെച്ചു. എന്റെ മനസ്സുമുഴുവൻ എന്തോ ചിന്തകളായിരുന്നു, അതെന്താണെന്ന് എനിക്കുപോലും അറിയാത്ത ചിന്തകൾ.
..
“ഫൗസി.. ഫൗസി..”
ഉമ്മാടെ വിളി കേട്ടുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ എണീറ്റത്.
“പകലും ഉറക്കം, സന്ധ്യക്കും ഉറക്കം ഇങ്ങനെ ആണേൽ നീ തടിച്ച് ഒരു ആനയെപോലെയാവും”
“സാരില്ല ഉമ്മ, ഞാൻ സഹിച്ച്”
“ഓ ശെരിയെ,സാറ് പോയി മുഖം കഴുകിയിട്ടു വാ, ഫുഡ് കഴിക്കാം”
“ഓ ശെരി”
ഫോണെടുത്തു സമയം നോക്കിയപ്പോഴാണ് മണി 9 ആയകാര്യം ഞാൻ അറിഞ്ഞത്
“ആഹാ എണീറ്റോ”
“ആ വാപ്പ”
“വാ ഇരിക്ക്, കഴിക്കാം”
“മ്മ്”
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് ആഹാരം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“ആ സെക്യൂരിറ്റി ആള് കൊള്ളാം, അയാളുള്ളൊണ്ട് ഇപ്പൊ കടയെപ്പറ്റി പേടിയൊന്നും ഇല്ല”
“മ്മ്” ഉമ്മ മൂളി
“ഫൗസി, അയാൾ എന്ത് സഹായം ചോദിച്ചാലും ചെയ്തുകൊടുക്കണം കേട്ടോ, ഇവിടൊന്നും വല്യ പരിചയമില്ലാത്തയാളാ”
“ആ വാപ്പ”