അതിപ്പോ സ്വമനസാലെ ആയാലും ബലം പ്രയോഗിച്ചായാലും.
കാമ പൂർത്തീകരണം മാത്രമായിരിക്കും തന്റെ മനസ് നിറയെ.
തന്റെ അതേ നേർ പ്രകൃതമാണ് രാധിക.
ഒരുപക്ഷെ തന്നേക്കാളേറെ വികാരത്തിനു അടിമപ്പെട്ടവൾ.
കുലശേഖരന് തന്റെ മകളെ കുറിച്ചോർത്ത് അഭിമാനം തോന്നി.
“എന്തായിപ്പോ എന്റെ മോളുടെ മുഖത്തൊരു വാട്ടം പോലെ?”
രാധികയുടെ മുടിയിഴകൾ പതിയെ കോതി വച്ചുകൊണ്ടാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്.
മകളുടെ മുഴുത്ത മുലകൾ തന്റെ നെഞ്ചിലുരുമുന്നതിനനുസരിച്ച് കുലശേഖരന് തന്റെ വികാര കേന്ദ്രത്തിൽ തരിപ്പ് പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങി.
ചെറിയൊരു രോമാഞ്ചം പോലെ.
അവളുടെ ചുടു നിശ്വാസം അയാളുടെ പിൻ കഴുത്തിൽ ഊക്കൊടെ വന്നു പതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഇങ്ങനെ പോയാൽ തന്റെ വൃതം തെറ്റുമെന്ന് അയാൾക്ക് ഉറപ്പുയുണ്ടായിരുന്നു.
രാധികയെ പതുക്കെ അയാൾ അടർത്തി മാറ്റി.
അവളുടെ മുഖത്തു വാശി പിടിച്ചു വാങ്ങാൻ ശ്രമിച്ച കളിപ്പാട്ടം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട കൊച്ചു കുഞ്ഞിന്റെ ഭാവമായിരുന്നു.
“അച്ഛാ ആ മന്ത്രം എന്നെ ചതിച്ചു”
രാധിക ഒരു പരാതി പോലെ പറഞ്ഞു.
“നീയാ വശ്യ മന്ത്രം ആ യുവാവിന് നേരെ പ്രയോഗിച്ചല്ലേ?”
“അച്ഛനെങ്ങനെ മനസിലായി?”
രാധികയുടെ കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതം നിറഞ്ഞു.
“ഞാൻ സമീപത്തു തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് നീയാ മന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് അതിന്റെ സൂചനകൾ കിട്ടിയിരുന്നു.”
“ആ കുളപ്പടവിൽ വച്ചായിരുന്നു ഞാനത് പ്രയോഗിച്ചത്……..പക്ഷെ അനന്തുവിന് ഒരു മാറ്റവുമുണ്ടായില്ല അച്ഛാ……. അവനിൽ അതേറ്റില്ല…….ആ മന്ത്രം എന്നെ ചതിച്ചു”
ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തിയ കോപം അടക്കി വയ്ക്കാൻ രാധിക നന്നേ പാടു പെട്ടു.
“നിനക്ക് തെറ്റ് പറ്റി മകളെ ആ മന്ത്രം നിന്നെ ചതിച്ചതല്ല”
“പിന്നെയോ?”
രാധിക വിശ്വാസം വരാതെ അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി.
“ആ വശ്യ മന്ത്രത്തെക്കാളും പ്രഹര ശേഷി ഏറെയുള്ള വശ്യമന്ത്രം ആ യുവാവിൽ ഉണ്ടാവണം ”
“അതെങ്ങനെ സാധ്യമാകും അച്ഛാ?”
“സാധ്യമാണ് മകളെ…….ആ യുവാവ് നിസാരനല്ല………ഒരുപാട് നിഗൂഢതകൾ അവന് ചുറ്റുമുണ്ട്………പിന്നെ നിനക്ക് ഞാൻ തന്ന മൂല മന്ത്രം ഒരാളിൽ പ്രയോഗിച്ചു ഫല പ്രാപ്തി വന്നില്ലെങ്കിൽ അതിനർത്ഥം ഒന്നുകിൽ അവർക്ക് മന്ത്ര തന്ത്രങ്ങളുമായി ബന്ധമുണ്ട് അല്ലേൽ ആ വശ്യ മന്ത്രത്തേക്കാളും ശക്തിയുള്ളത് അവരുടെ കൈവശമുണ്ടെന്നാണ്.”