അവർ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടിട്ടും ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു, എന്താ പറയുക എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഇത് ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ? പ്രത്യേകിച്ച് ഹെന്ന അറിഞ്ഞാൽ…. ഓഹ് ഓർക്കാൻ പോലും വയ്യ. ഞാൻ അവസാന അടവ് എന്നോണം പെട്ടന്ന് തന്നെ അമ്മായിയുടെ കാലിൽ വീണു. ഞാൻ : – (കാൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട്) പ്ലീസ് സുലു അമ്മായി, ഇത് പുറത്ത് പറയരുത്. പിന്നെ ആത്മഹത്യ അല്ലാതെ വേറെ വാഴി ഇല്ല….. പ്ലീസ്….. ഒരു അബദ്ധം പറ്റി, പ്ലീസ് രക്ഷിക്കണം അമ്മായി.
എന്റെ ഒപ്പം രാധിക ചേച്ചിയും സുലു അമ്മായിയുടെ കാൽ പിടിച്ചു കരഞ്ഞു, അതോടെ അമ്മായി അല്പം ഒന്ന് അഴഞ്ഞു. അമ്മായി ഞങ്ങളോട് എണീക്കാൻ പറഞ്ഞു, ഞങ്ങൾ എണീറ്റ് നിന്നു….. അമ്മായി പറഞ്ഞു.
സുലു : – ശെരി, ഞാൻ ഇത് ഇവിട വിടുന്നു….. മേലിൽ നീ (രാധിക ചേച്ചിയോട്) ഇവൻ പോകുന്നത് വരെ ഈ പരിസരത്തു കണ്ടുപോകരുത്, കേട്ടോടി? രാധിക : – കേട്ടു ഇത്ത, ഞാൻ ഇത്ത പറയുന്നത് പോലെ അനുസരിച്ചോളാം. സുലു : – എന്നാൽ വേഗം വിട്ടോ, ഇവിടെ ഇനി നിൽക്കേണ്ട….. പൊ….. വേഗം….. അത് കേട്ട്, ചേച്ചി എന്നെ നോക്കി മുഖം തുടച്ചു വേഗം അവിടുന്ന് താഴേക്കു പോയി, ഞാൻ പോവാൻ നിന്നപ്പോൾ അമ്മായി എന്നോട് പറഞ്ഞു.
സുലു : – നീ അവിടെ നിൽക്ക്, പോവല്ല….. ഞാൻ ഇപ്പോൾ വരാം. അതും പറഞ്ഞു അമ്മായി താഴേക്കു പോയി, രാധിക സാരീ ചേഞ്ച് ചെയ്തു വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ നിൽകുമ്പോൾ അമ്മായി അവളെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
സുലു : – എടി, ഇവിടെ നടന്നതൊന്നും പുറത്ത് ഒരാളോടും നീ പറയേണ്ട, കേട്ടോ? രാധിക : – ഇല്ല ഇത്ത, ഞാൻ എല്ലാം രഹസ്യം ആക്കി വെച്ചോളാം. സുലു : – (ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് അല്പം ചേർന്ന് നിന്നു പതുക്കെ ചോദിച്ചു) എടി, ചെക്കൻ എവിടെ ആണ് ഒഴിച്ചത്?
രാധിക : – (അല്പം മടിയോടെ പറഞ്ഞു) അകത്ത്……