💔ഉയർത്തെഴുനേൽപ്പ്‌ 💔 ഈ യാത്രയിൽ 2 [ലാസ്റ്റ് റൈസർ 007]

‘പോവാം ‘

‘ഉം ‘ അവൾ മൂളി

പാർക്കിംഗ് ലൈറ് ഓഫ് ചെയ്യാതെ ഞാൻ കാർ  മുന്നിലേക്കെടുത്തു . പെരുമഴയിൽ മുപ്പതിൽ  കൂടുതൽ സ്പീഡ് എടുക്കാൻ എനിക്കാവില്ലായിരുന്നു

മഴ തിമിർത്തു പെയ്യുകയാണ് .

‘ഡോ , ഇന്നിനി ലേക്ക് കാണലൊന്നും നടക്കൂല ട്ടോ, നമുക്ക് തിരിച്ചു പോവാം ‘

‘സാരല്ല ഹരിയേട്ടാ , ഇത്ര തന്നെ കാണാൻ പറ്റീലെ ‘

‘ഉം, ഈ മഴ ഇനി എപ്പളാ നിൽക്കുക ആവോ’ഞാൻ എന്നോടു തന്നെ പറഞ്ഞു

സമയം .ആറ് മണി ആവുന്നു . ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ കൂടി ഓടിയാൽ അടുത്ത ടൗണിൽ എത്താം .  ഈ കണക്കിനാണെങ്കിൽ ഒരു മണിക്കൂർ എടുക്കും അങ്ങോട്ടെത്താൻ . വളരെ ശ്രെദ്ധിച്ച്  കൊണ്ട് ഞാൻ ഡ്രൈവ് ചെയ്തു .

മുക്കാൽ മണിക്കൂർ കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ തടാക കരയിലായി  സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ടൗപോ എന്ന പട്ടണത്തില്‍ എത്തി .മഴ ഇപ്പോളും തോർന്നിട്ടില്ല . ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിൽ ഞാൻ കാര്‍  സൈഡ് ആക്കി .

‘വാ , എന്തേലും കഴിക്കാം ‘ ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു. ഞങ്ങൾ കാറിൽ നിന്നും  പുറത്തിറങ്ങി റെസ്റ്റോറെന്റിലേക്കു ഓടി കയറി .

ഫുഡ് ഓർഡർ ചെയ്തതിനു ശേഷം ഞാൻ ഫോണെടുത്തു . ഓക്ലന്ഡിലേക്കുള്ള ദൂരം നോക്കി . 290 കിലോമീറ്റർ . ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി .

‘എന്ത് പറ്റി ഹരിയേട്ടാ , ‘

‘ഡോ , ഇവിടന്നു ഇനിം 290 കിലോമീറ്റർ തിരിച്ചോടാനുണ്ട് ‘

‘അമ്മെ , നമ്മൾ എപ്പോ എത്തും ‘ അവൾ ചോദിച്ചു ‘

‘ഒരു ഐഡിയ കിട്ടുന്നില്ല ‘

ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്ന വെയിറ്ററോട്  ഞാൻ യാത്രയെ പറ്റി ചോദിച്ചു . മഴ ഇനി രാവിലെ മാറുകയുള്ളൂ എന്ന് അവരുടെ വാക്കിൽ നിന്നും മനസ്സിലായി . വിന്ററിൽ ഇടക്ക് രാത്രി മുഴുവൻ മഴയാണെന്ന കാര്യം ഞാനും വിട്ടു പോയിരുന്നു .ആലോചിച്ചിട്ട് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല .

‘നിമ്മി’

‘ഓ’

‘ഡോ ,തിരിച്ചുള്ള യാത്ര ഇത്തിരി പ്രേശ്നാണഡോ.  ഇന്ന് നമുക്കിവിടെ തങ്ങിയാലോ ‘

‘ഉം , അവര്‍  പറഞ്ഞത് കേട്ടു , കുഴപ്പാണേല്‍ ഇവിടെ നിക്കാം ഹരിയേട്ടാ,എനിക്ക് കൊഴപ്പോന്നും ഇല്ല, നാളെ ക്ലാസ് ഇല്ലല്ലോ  ‘

‘സോറി ട്ടോ , മഴ പെയ്യും എന്ന്  എനിക്കറിയായിരുന്നു , പക്ഷെ ഇമ്മാതിരി മഴയാവും എന്ന് അറിഞ്ഞില്ല’