“ എനിക്ക് വരാറായി… ആഹ്… ” മനു അവളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് ചുണ്ട് ചേർത്ത് ചപ്പി വലിച്ചതും അവന്റെ കുട്ടനിൽ നിന്ന് പുഴയിലെ വെള്ളത്തിലേക്ക് പാൽ ചീറ്റി… അവൻ അതിന്റെ തീവ്രതയിൽ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒന്നു കടിച്ചു…
“ എടാ എനിക്കും… ഇപ്പൊ.. ആഹ്… ” ചിതറിയ വാക്കുകളോടെ അവന്റെ തോളിൽ ഇറുക്കെ പിടിച്ചവൾ… മനുവിന്റെ വിരലുകൾ കന്തിൽ തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് ഒന്നുകൂടി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ വെടിയും പൊട്ടി… അവൾ…“ശ്ശ്… ന്റെ മോനേ.. ആഹ് നിക്ക് ഔ …..പോയെടാ… ” എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് തന്റെ മുഖം അമർത്തി… കുറച്ചു നേരം അവർ വെള്ളത്തിലിങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്നു… ശ്രീദേവിയ്ക്ക് ഏറെനാളായി കിട്ടാത്ത സുഖം കേവലം വിരലുകളും നാവും കൊണ്ട് മനു പകർന്നു നൽകി. അവൾക്കത് തെറ്റാണെന്നുള്ള ചിന്തയേക്കാൾ അത് ചെയുമ്പോളുള്ള ലഹരിയാണ് അവളെ കീഴ്പെടുത്തിയത്…
“ നമ്മൾ കുറേ വൈകിയല്ലോടാ… ചിലപ്പോൾ അച്ഛൻ അന്വേഷിച്ചു വരും…” അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി സംതൃപ്തിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ പോകാം അമ്മേ…” അവനും അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
“ ഉം… തീർന്നോടാ നിന്റെ കൊതി… ” അവൾ പടവിലേക്കു നടന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു… അഴിഞ്ഞു പോയെ മുലക്കച്ച അവൾ ഒന്നു മുറുക്കി.
“ പാലു കുടിക്കാനുള്ള കൊതി മാറി… ഇപ്പൊ കൊതി വേറെ പലതിനുമാ… ” അവളുടെ ഇളകിയാടുന്ന നിതംബത്തിൽ പതിയെ അടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“ അതൊന്നും ഇപ്പൊ വേണ്ട മനൂ…”
“ ഇപ്പൊ വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞാൽ…?!”
“വേണ്ട!!! പറഞ്ഞത് കേൾക്ക് മനൂ നീ…
നാളെ തിരുവോണമല്ലേ… പൂക്കളം ഇടണം നമുക്ക്… രാവിലെ നമുക്ക് അമ്പലത്തിൽ പോകാം, കേട്ടല്ലോ ” ഉടുപ്പൊക്കെ ഇടുന്ന സമയം അവൾ അവനോട് പറഞ്ഞു.
“എന്തിനു വേണമെങ്കിലും ഞാൻ വരാമ്മെ…” അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞിട്ട് അവളുടെ ഒപ്പം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. ശ്രീദേവിയുടെ മനസ്സിലെന്താണെന്ന് ഊഹിക്കാനുള്ള പക്വത പോലുമവന് പാകമായിരുന്നില്ല, എങ്കിലും അവനത് തെറ്റാണെന്നു തോന്നുന്നതുമില്ല. അവൾക്കവനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാനും പറ്റാത്ത ഒരവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ശ്രീദേവിയപ്പോൾ.
പിറ്റേന്ന് നേരത്തേ എഴുന്നേൽക്കണ്ടതിനാൽ ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് അവർ നേരത്തെ തന്നെ കിടന്നു. മനു കിടക്കാൻ നേരം അമ്മയുടെയൊപ്പം നടന്ന ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ നിമിഷങ്ങളാണിതെന്നു ഓർത്തു. പക്ഷെ രഘുവിന്റെയൊപ്പം കിടക്കുമ്പോ ശ്രീദേവിയുടെ മനസിടറി. പ്രസവിച്ചതെല്ലെങ്കിൽ കൂടി തന്റെ മകനാണ് മനു. അവനോടു തനിക്കുള്ളത് കേവലം വാത്സല്യം മാത്രമാണോ…?!! ഉത്തരംകിട്ടാതെയവള് തിരിഞ്ഞും