Posted by പോലെ വല്യ സെറ്റപ്പിൽ കല്യാണം നടക്കണമെന്നാ” അനു എന്റെ കൈയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“നമ്മുക്ക് നോക്കാം അനു കുട്ടി സമയമുണ്ടല്ലോ”
ഞങ്ങളുടെ കൊഞ്ചലുകൾ കണ്ട് ആളുകൾ ഞങ്ങളെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ഞാനതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ അനൂന്റെ തോളിൽ കൈയിട്ടിരുന്ന് അവളോടുള്ള കിന്നാരം തുടർന്നു.
താലി കെട്ടിന്റെ മുഹൂർത്തം ആയതോടെ നാദസ്വര-തവിലടി മേളങ്ങൾ കേട്ട് തുടങ്ങിയതോടെ ഞങ്ങൾ സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ച് സ്റ്റേജിലേയ്ക്ക് നോക്കി. അവിടെ കല്യാണ ചെക്കൻ ചമ്രം പടിഞ്ഞ് നിലത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ച് സമയത്തിനുള്ളിൽ പട്ട് പാവാടയണിഞ്ഞ കൗമാര പ്രായത്തിലുള്ള പെൺകുട്ടികൾ
കൈയ്യിൽ താലവുമായി രണ്ട് വരിയായി നടന്ന് വരുന്നതിന്റെ ഒത്ത നടുക്കായി കല്യാണ പെണ്ണായ കൃഷ്ണ നല്ല വെള്ള കസവ് സാരിയും തലയിൽ നിറയെ മുല്ലപ്പൂ ചൂടി അരയിൽ സ്വർണ്ണത്തിന്റെ അരപട്ടയണിഞ്ഞ് തലയിൽ ചെറിയൊരു സ്വർണ്ണ കീരിടവുമണിഞ്ഞ് കൈയ്യിൽ താലവും പിടിച്ച് നാണം കുണുങ്ങി നടന്ന് വരുന്നുണ്ട്. കൃഷ്ണയുടെ കൂടെ അവളുടെ അമ്മയും സൗമ്യയും വേറെ കുറച്ച് ബന്ധുക്കളായ സ്ത്രീകളുമുണ്ട്. കൃഷ്ണ വന്ന് വരന്റെ കൂടെ ഇരുന്നതോടെ വരൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. തിരിച്ച് അവളും അവനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അൽപ്പ സമയത്തിനുള്ളിൽ പൂജ കർമ്മങ്ങൾ ഉരുവിട്ട് കൊണ്ട് പൂജാരി ചടങ്ങ് ആരംഭിച്ച് പൂജിച്ച താലി താലത്തിൽ വരന് നേരെ നീട്ടി അത് എടുത്ത വരൻ താലി കൃഷ്ണയുടെ കഴുത്തിൽ കെട്ടാനായി അടുത്തതോടെ സൗമ്യ കൃഷ്ണയുടെ മുടി അൽപ്പം ഒതുക്കി പിടിച്ച് കൊടുത്ത് കെട്ടാൻ സൗകര്യം ചെയ്തു കൊടുത്തു. താലി കഴുത്തിലണിയിച്ച വരനായ ആദർശ് കൃഷ്ണയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പിന്നെ സിന്ധൂര രേഖയിൽ സിന്ധൂരം അണിയിച്ച ആദർശിനോട് ഇനി 3 വട്ടം വധുവിന്റെ കൈ പിടിച്ച് വലം വെയ്ക്കണമെന്ന് പൂജാരി പറഞ്ഞതോടെ കൃഷ്ണയുടെ ചൂണ്ട് വിരലിൽ പിടിച്ച ആദർശ് അവളുമായി വലം വെച്ചു അതോടെ ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു. അപ്പോഴെയ്ക്കും ഹാളിലുണ്ടായിരുന്ന തിരക്കെല്ലാം കുറഞ്ഞിരുന്നു. ആളുകൾ സദ്യ കഴിക്കാനായി പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞതോടെ ഫോട്ടോ ഗ്രാഫർമാർ സ്റ്റേജിൽ നിൽക്കുന്ന വധു വരന്മാരെ കാണാൻ വരുന്ന
ആളുകളെ നിർത്തി ഫോട്ടോയെടുത്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു. സ്റ്റേജിൽ കയറി കല്യാണ ചെക്കനെ പരിചയപ്പെടുകയും ചെയ്യാം ഫോട്ടോയും എടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ് അനു എന്നെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ചിട്ട് എന്റെ ഇടത്തെ കൈയ്യിൽ ചുറ്റി പിടിച്ച് സ്റ്റേജ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
അനൂ ലെഹംഗ്ഗ ചോളിയിൽ അവളാണ് കല്യാണ പെണ്ണെന്ന ഭാവത്തിൽ ഷെർവാണിയിട്ട് കൂടെ നടക്കുന്ന എന്നെയും കൊണ്ട് ഹാളിന്റെ ഒത്ത നടുവിലൂടെ നടന്നു. കസേരയിലിരിക്കുന്ന ആളുകളെല്ലാം ഞങ്ങളെ തന്നെ തുറിച്ച് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നടന്ന് സ്റ്റേജിലേയ്ക്ക് കയറിയ ഞങ്ങൾ കല്യാണ പെണ്ണായ കൃഷ്ണയുടെയും കല്യാണ ചെക്കൻ ആദർശിന്റെയു അടുത്തെത്തി. ഞങ്ങളെ കണ്ട കൃഷ്ണ ചിരിച്ചിട്ട് ആദർശിനോട് പറഞ്ഞു.
“ഏട്ടാ, ഇതെന്റ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് അനുരാധ ഞങ്ങള് അനൂന്ന് വിളിക്കും”
“ഹായ്” ആദർശ് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് അനൂ നോടായി പറഞ്ഞു.
ഷേക്ക് ഹാന്റ് കൊടുക്കാനായി ഞാൻ കൈ നീട്ടിയതോടെ ആദർശ് എന്റെ കൈ ചേർത്ത് പിടിച്ചതോടെ കൃഷ്ണ ആദർശിനോട് പറഞ്ഞു.
“ഇത് ആദിത്യൻ ഞങ്ങളെല്ലാം ആദീന്ന് വിളിക്കും. ഈ അനൂനെ കെട്ടാൻ പോണത് ഇവനാ”
“ആണോ, കൺഗ്രാറ്റ്സ്. ആദി എന്താ ചെയ്യുന്നേ?” ആദർശ് എന്നോട് ചോദിച്ചു.
“ഞങ്ങൾക്ക് ഫാമിലി ബിസിനസ്സാ. പ്ലാസ്റ്റിക്ക് ഐറ്റംസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു കമ്പനിയുണ്ട്. അത് മാനേജ് ചെയ്യാ ഞാൻ”