🌷 വിധുമുഖി 🌹 [കൊമ്പൻ]

“മതി …..മാത്തൂ …..പ്ലീസ്!!!!!!” ധ്രുവിക ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മതിയെന്ന് പറഞ്ഞു കേണു. അപ്പോഴും അവളുടെ ഇളം പൂമേനിയും തുടകളും ചെറുതായി വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ…?!!”

“മാത്തൂ…എന്റെ ജീവൻ പോയി! ചെറുപ്പത്തിൽ എപ്പോഴോ അച്ഛന്റെ തറവാട്ടിൽ വെച്ച് പൂവിന്റെ തേൻ വലിച്ചു കുടിച്ച ഓർമയുണ്ട്, അതുപോലെ വലിച്ചു കുടിക്കുമ്പോ എനിക്ക്… എന്താ പറയുക ബെഡിൽ കിടക്കുന്നപോലെ അല്ല. പൊങ്ങി പൊങ്ങി എങ്ങോട്ടോ പോണപോലെ….ഒട്ടും ഭാരം ഇല്ലാതെ… പക്ഷെ നിന്റെ നാവും ചുണ്ടും എനിക്ക് ഫീൽ ചെയ്യാനും പറ്റുന്നുണ്ട്…”

“നീ ശെരിക്കും ചെറിയ പെണ്ണാണ് എങ്കിലും… എന്തോരമാ ചുരത്തുന്നേ… എന്റെ വയറു നിറഞ്ഞു പെണ്ണെ…”

“ഇങ്ങനെ വലിച്ചു കുടിച്ചാൽ എന്റെ ചോര മൊത്തം പോവും!!!”

“ചോര എനിക്കും പോവും..!”

“ഇനി അങ്ങനെ മോൻ കളയണ്ട ട്ടാ… കളഞ്ഞു ന്ന് ഞാനറിഞ്ഞാൽ ഉണ്ടല്ലോ. വെട്ടി കളയും…”

“അയ്യോ!! ധ്രുവീ… നീ”

“പിന്നെ ഞാനെന്തിനാ മാത്തൂ നിനക്ക്???”

ധ്രുവിക പൊട്ടിചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിരൽ കടിച്ചു. ഞാനെന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്നു ആകാംഷയോടെ നോക്കി നിന്നപ്പോൾ, ഞാൻ എണീറ്റിരുന്നുകൊണ്ട് ധ്രുവികയുടെ കഴുത്തിലും കൈപൊക്കി വെച്ചുകൊണ്ട് ധ്രുവികയുടെ കക്ഷത്തിലും നാവുകൊണ്ട് വിയർപ്പു തുള്ളി വഴിച്ചു നക്കി.

“ഹൂ…ആഹ്….” ധ്രുവികയുടെ കണ്ണുകൾ അവളിറുക്കി അടച്ചുകൊണ്ട് കഴുത്തു ഒരുവശത്തേക്ക് ചരിച്ചു കേണു.

ആ സമയം ധ്രുവികയുടെ മൂക്കിലെ വിയർപ്പ് ഒഴുകി ഒറ്റി തുടങ്ങുമ്പോ എന്റെ നാവുകൊണ്ട് ഞാനത് നക്കിയെടുത്തപ്പോൾ അവളെന്റെ കവിളിൽ പതിയെ ഒരടി തന്നു.

“ഇതും കൂടെ അഴിക്കട്ടെ ഞാൻ…”

“ഉം…” ധ്രുവിക ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മൂളി.

ധ്രുവികയുടെ ബ്രായും ഞാൻ പതിയെ അഴിച്ചുകൊണ്ട് ബെഡിലേക്കിട്ടു. അവൾ ഇരുകൈകൊണ്ടും മുലകളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചതും അവളുടെ കയ്യിലും അവ രണ്ടും ഒതുങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല.

“പ്ലീസ്… ഞാനല്ലേ എന്റെ ധ്രുവീ…”

ധ്രുവികയുടെ മുലകളെ ഞാൻ കാണുമ്പോ ഇഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന സന്ദേഹം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാനത് കാണാനും വേണ്ടി എത്ര മാത്രം കൊതിച്ചിരുന്നു. ധ്രുവിക എന്റെയൊപ്പം ചേർന്ന് നടക്കുമ്പോ അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ മുതുകിൽ അവളുടെ മുലകളെ ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോ ഞാൻ അനുഭവിച്ച ആ സുഖം! എന്റെ മനസ്സിൽ അതിനൊരു രൂപം ഉണ്ടായിരുന്നു.