രണ്ടാമത്തെയും മൂന്നാമത്തെയും നിലകളിലെ ഓഫീസുകളും കടകളും മറ്റും അടഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ് എന്ന കാര്യം പടികള് കയറുമ്പോള് വിനോദ് ശ്രദ്ധിച്ചു…
മുകളില് എത്തിയപ്പോള് സെക്യൂരിറ്റി ഡോര് തുറന്ന് അകത്തു കയറി… എയര് കണ്ടിഷണര് ഓണ് ചെയ്തുകൊണ്ട് അമന് സെക്യൂരിറ്റിയേ നോക്കി…
“ഞങ്ങള് കുറച്ചുനേരം ഇവിടെ കാണും…. ആരേലും മോളിലോട്ട് വരികയാണെങ്കില് ഇക്ക എന്നെയൊന്നു വിളിച്ചേക്കണം….” അമന് അയാളോട് പറഞ്ഞു…
“ഓ…..” വയസന് ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു… താക്കോല് അമന് നല്കി തിരികെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോള് അയാളുടെ കണ്ണുകള് സീതയെ കൊതിയോടെ ഉഴിയുന്നത് വിനോദ് ശ്രദ്ധിച്ചു….
“നിങ്ങളിപ്പോള് ഇവിടെ നിന്നാല് മതി……. ലെറ്റ് മീ ചെക്ക് ദി ക്യാമറാസ്” അമന് പറഞ്ഞു…
“അത് ഇവിടെനിന്നും ഓഫ് ചെയ്യാന് പറ്റുമോ?…. അങ്ങനെ പ്രൊവിഷന് കൊടുത്താല് സ്റ്റാഫും ചെയ്യില്ലേ??…” വിനോദിനുള്ളിലെ മാനേജര് ഉണര്ന്നു…
“മാസ്റ്റര് പാസ് വേഡ് എനിക്കേ ഉള്ളൂ….” അമന് ചിരിച്ചു…
വിനോദും സീതയും വാതില്ക്കല് തന്നേ നിന്നു… അമന് പോയി ഓഫീസ് തുറന്ന് അകത്തു കയറി കമ്പ്യൂട്ടര് ഓണാക്കി അതില് എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തു…
“വന്നോളൂ… ” അഞ്ചു മിനിട്ടിനു ശേഷം അമന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു…
സീതയും വിനോദും അകത്തേക്ക് കയറി…..
വിനോദ് ചുറ്റും നോക്കി… അടിപൊളിയായി സെറ്റ് ചെയ്ത ഒരു ജിം… എല്ലാത്തരം മെഷീന്സും ഇഷ്ടം പോലെയുണ്ട്…. നീളത്തില് വിശാലമായ മുറിയുടെ ഒരുവശം മുഴുവനും മിറര് ആണ്… മറുവശവും, റോഡിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വശവും ഗ്ലാസ് വിന്ഡോകളും….
അമന് നേരെ വാഷ് റൂമുകളുടെ നേര്ക്ക് നടന്നു… തിരികെ വന്നപ്പോള് തോളില് ഒരു ചെറിയ അലൂമിനിയം ലാഡറും, കയ്യില് കുറച്ചു പേപ്പറുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു….
“ഒരു ഫൈനല് പ്രിക്കോഷന്….” അമന് അവരെ നോക്കി പറഞ്ഞ ശേഷം, അവിടെയുള്ള മൂന്നു ക്യാമറകളുടെയും അരികില് ചെന്ന്, കോണി വെച്ച് കയറി എല്ലാം പേപ്പര് കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു….
“ഇനി നമ്മള് ഇവിടെ എന്തൊക്കെ ചെയ്താലും നോ പ്രോബ്ലം…….” അമന് സീതയുടെ തോളില് കൈയ്യിട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“താഴെ നിന്നാല് കാണാന് പറ്റുമോ?… രാത്രി താഴത്തെ റോഡില് ബ്ലോക്കില് കിടക്കുമ്പോള് ഇവിടെ ആള്ക്കാര് വര്ക്ക് ഔട്ട് ചെയ്യുന്നത് ഞാന് കാണാറുണ്ട്…..” വിനോദ് തന്റെ സംശയം പറഞ്ഞു…