“ഇവിടെ എന്നും ഇങ്ങനെയാണോ? ഇലയൊക്കെ ഇട്ട്” കഴിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“അല്ല. ഇന്നിനി വാടക ഒക്കെ മേടിച്ചു ക്ഷീണിച്ചതല്ലേ. പാത്രം കഴുകാൻ മടിച്ചിട്ടാ” സരയു മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വരുത്തി.
“അച്ഛനും അമ്മയും കഴിച്ചോ?” ഞാൻ അപ്പോഴാണ് അവരെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചത്.
” നീ കഴിക്ക്. അവർ ഇനീം സമയം എടുക്കും.”
“ഇവിടെ വേറെ ജോലിക്കാർ ഒന്നുമില്ലേ. ഇത്രയും വലിയ വീടല്ലേ!” ആശ്ചര്യം അടക്കാൻ ആകാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെ ആരെയും ജോലിക്ക് വക്കുന്നത് അച്ഛനിഷ്ടമല്ല. ഇപ്പോൾ എനിക്കും അങ്ങനെ തന്നെ” സരയു പറഞ്ഞത് വളരെ ലളിതമായാണെങ്കിലും എനിക്ക് അതൊരു ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നു. ഇത്ര വലിയ വീടും പരിസരവും ഒരു ഇല പോലും ഇല്ലാതെ വളരെ വെടിപ്പായാണ് സൂക്ഷിക്കുന്നത്. കൂടാതെ എന്നും ഇങ്ങനെ വച്ചു വിളമ്പുക എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ ഒരു മനുഷ്യനെക്കൊണ്ട് ഇതൊക്കെ സാധിക്കുമോ..!
“എന്നെക്കൊണ്ട് ആകുന്ന സഹായം ഒക്കെ ഞാൻ ചെയ്യാം. എന്താവശ്യത്തിനും ചേച്ചിക്ക് എന്നെ വിളിക്കാം.” എന്റെ ഉള്ളിലെ കോഴി ഒന്നുണർന്നു. പക്ഷെ പുറത്ത് പരിപൂർണ്ണ നിഷ്കളങ്കത വാരി വിതറിയായിരുന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞത്.
“ചേച്ചിക്ക് തൽകാലം ആവശ്യം ഒന്നും ഇല്ല. തൽകാലം മോൻ ചെല്ല്.” വീണ്ടും അപമാനം. അലക്കാൻ ഇട്ട ഷെഡി കാക്ക കൊത്തിക്കൊണ്ട് പോയ ഫീൽ. മൈര് ഇവൾ നേരത്തെ സെന്റി മോന്തായം വച്ച് എന്നെ നോക്കിയത് വെറും തേപ്പ് ആയിരുന്നോ ദൈവങ്ങളെ…!ആഹ് എന്തു മൈരെങ്കിലും ആകട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു പോകാൻ നിന്ന എന്നോട് തലച്ചോർ മൈരൻ പറഞ്ഞു. “മകനെ നിൽ. വഴിയുണ്ട്”
എന്റെ നാവുകൾ പ്രവർത്തിച്ചു.
“ചേച്ചി, ഞാൻ ഇതുവരെ ആരെയും അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ദ്രോഹിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് എന്നെ മനസിലാക്കിയില്ലെങ്കിലും കളിയാക്കാതിരുന്നൂടെ?” മനസിൽ വാത്സല്യം മൂവി മ്യൂസിക് ഇട്ട് ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു