“എന്ത് പറ്റിയെടി.. ” അവളുടെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടു ചായ കുടിച്ചോണ്ടിരിക്കുവായിരുന്ന ഞാൻ ഓടിച്ചെന്നു ചോദിച്ചു. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ സീറ്റിൽ ചാരി കിടന്ന് കണ്ണുകളടച്ചു.
“എന്ത് പറ്റിയെടാ.. ” ഞാൻ അഞ്ചാമനോട് ചോദിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ബാക്കി 4 പേരും അടുത്തേക്ക് ഓടിവന്നിരുന്നു.
“ഒന്നൂല്ലടാ..” അഞ്ചാമൻ വിശദീകരിച്ചു, ” ഞങ്ങൾ മുള്ളാൻ ചെന്നപ്പോ ഒരു തമിഴത്തിപ്പെണ്ണിനെ 10 – 12 പേര് ചേർന്ന് കൂട്ടക്കളി നടത്തുന്നു. പിഞ്ചുമനസ്സല്ലേ.. അവളതു കണ്ടു പേടിച്ചതാ ..”
“ഓ.. അത്രയേയുള്ളോ .. ഞാനങ്ങു പേടിച്ചുപോയി.. ” ഞാൻ പറഞ്ഞു; “അതൊന്നു ഉറങ്ങി എണീക്കുമ്പോഴേക്കും ശെരിയായിക്കോളും.
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും യാത്ര തുടങ്ങി. ഒന്നും മിണ്ടാതെ സീറ്റിൽ ചാരിക്കിടന്നു വിദൂരതയിലേക്കു കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്ന എന്റെ അനിയത്തിയെ കണ്ടു എനിക്ക് ആശങ്ക തോന്നി. അവളെന്തായിരിക്കും ചിന്തിക്കുന്നത്.. എനിക്കറിയാൻ ആകാംക്ഷ തോന്നി..
…
“അളിയാ… ” പെട്ടെന്ന് ഡ്രൈവർ വണ്ടീടെ സ്പീഡ് കുറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, ” ദേ .. പോലീസ് കൈ കാണിക്കുന്നു. ചെക്ക് പോയിന്റ് ഏതോ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.” വണ്ടി സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കിക്കൊണ്ടു അഞ്ചാമൻ പറഞ്ഞു.
“ശോ .. പണിയായോ.. ” ഞങ്ങൾക്കാകെ ഒരു നിരാശ വന്നു.
സംഭവം എന്തോ ഒരു ചെക്ക് പോയിന്റാണ്. തൊട്ടടുത്തു തന്നെ പോലീസുകാർക്ക് താമസിക്കാനുള്ള എന്തോ ഒരു കുടിൽ സെറ്റപ്പുമുണ്ട്. ആകെ മൊത്തം ഒരു ദരിദ്രവാസി ഗെറ്റപ്പ്.
(തമിഴിൽ പോലീസ് പറഞ്ഞകാര്യം മലയാളത്തിലാക്കുന്നു..)
“എങ്ങോട്ടു പോകുന്നു..?” പോലിസ്, ഡ്രൈവർ സൈഡിൽ വന്നു ചോദിച്ചു.
“മൂന്നാർ.. ” അഞ്ചാമൻ പറഞ്ഞു.
“എത്ര പേരുണ്ട്.?”
“മൊത്തം 7 പേർ ..”
പോലീസുകാരൻ കാറിന്റെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് നോക്കി. ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്ന അനിയത്തിയിലേക്ക് അയാളുടെ കണ്ണുടക്കി.
“ഇതാരാ.. ” പോലീസ് അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“എന്റെ അനിയത്തിയാണ് സാർ.” ഞാൻ പറഞ്ഞു
“എത്ര വയസ്സുണ്ട്..?” പോലീസ് വിടുന്ന മട്ടില്ല.
“18 ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
പോലീസുകാരന് തൃപ്തി വരുന്നില്ല.
“7 ആൾക്കും കൊറോണ നെഗറ്റിവ് സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ഉണ്ടോ…?” പോലീസ് ചോദിച്ചു.
അയ്യോടാ മോനെ.. അങ്ങനെ ഒരു കാര്യമേ ഞങ്ങൾ ആരും ഓർത്തില്ല.