രമ്യ ഉള്ളിയും ഇഞ്ചിയും ഒക്കെ എടുത്ത് മുറത്തില് ഇടുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാന് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ചേച്ചീ, ഞാന് സഹായിക്കാം” ഒരു ചിരി വരുത്താന് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന് പറഞ്ഞു.
വീര്ത്തുകെട്ടിയ ഭാവത്തോടെ അവളെന്നെ നോക്കി. സത്യത്തില് അവളെ പിടിച്ചടുപ്പിച്ച് ആ മുഖം ആകെ കടിച്ചു പറിക്കാന് എനിക്ക് തോന്നിയതാണ്; പക്ഷെ നിയന്ത്രിച്ചു. വീര്പ്പിക്കുമ്പോള് ഒടുക്കത്തെ മദം ആണ് അവളുടെ മുഖത്ത്.
“സഹായിക്കാനും മാത്രം ഒന്നുവില്ല. നീ ഉള്ളോണ്ട് ഒരു മീന് കറി വക്കാനാ. അങ്ങേര്ക്ക് മീനും ഇറച്ചീം ഒന്നും നിര്ബന്ധമല്ലല്ലോ” നോട്ടം മാറ്റി അവള് പറഞ്ഞു.
എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാനായില്ല. എന്നോട് പുറമേ ഇതേവരെ ജാഡയല്ലാതെ മറ്റൊരു ഭാവവും കാണിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഇവള് ഇതാ എനിക്കുവേണ്ടി മീന് കറി ഉണ്ടാക്കുന്നത്രേ! ഒരു പുതിയ ഉത്സാഹം എന്നെ അടിമുടി ഭരിച്ചു. അപ്പൊ ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ അരയ്ക്ക് ചുറ്റും പൂറുണ്ട് എന്ന മനോഭാവക്കാരി അല്ല എന്റെ ചേച്ചി. എന്നോട് അവള്ക്ക് സ്നേഹമൊക്കെ ഉണ്ട്.
“എങ്കീ ഞാന് ഉള്ളി അരിഞ്ഞുതരാം ചേച്ചീ” ഞാന് പറഞ്ഞു; മുമ്പെങ്ങും തോന്നിയിട്ടില്ലാത്തത്ര അടുപ്പത്തോടെ.
“വേണ്ട; ഞാന് ചെയ്തോളാം”
അവള് പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ഉള്ളി തൊലിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇറുകിയ ചുരിദാറിന്റെ താഴേക്ക് വരുന്തോറും ഉള്ള വിരിവിലേക്ക് ആക്രാന്തത്തോടെ നോക്കി ഇനിയെന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ ഞാന് കുഴങ്ങി. അപ്പോള് എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ആ ചോദ്യമെത്തി; അമ്മയും ഏട്ടനും ഇല്ലാത്ത ഈ നേരത്തല്ലാതെ പിന്നെപ്പഴാണ് അത് ചോദിക്കാന് പറ്റുക? അതുകൊണ്ട് ഞാനത് ചോദിച്ചു:
“ചേച്ചീ, ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ”
“എന്താ” എന്നെ നോക്കാതെ മറുപടി എത്തി.
“ചേച്ചിക്ക് കുറെ നാളായി ഒരു മൂഡോഫ് പോലെ. അമ്മേം ഏട്ടനും ഉള്ളോണ്ടാ ഞാന് ഇതുവരെ ചോദിക്കാഞ്ഞത്. ചേച്ചിക്ക് എന്തേലും വിഷമമോ മറ്റോ ഉണ്ടോ?”
ഇത്തവണ രമ്യ ഉള്ളി അരിയല് നിര്ത്തി എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. അവളുടെ മുലകള് വന്നു പിടിക്കെടാ എന്ന മട്ടില് തലയെടുപ്പോടെ, അതിലേറെ ധിക്കാരത്തോടെ എന്നെ നോക്കി.