“അപ്പൊ നീയെന്നെ വാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ട് അല്ലെ?” ശരം പോലെയായിരുന്നു അവളുടെ മറുചോദ്യം.
ഞാന് നടുങ്ങി. വെളുക്കാന് തേച്ചത് പാണ്ടായോ ഈശ്വരാ എന്ന് മനസ്സില് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന് തിടുക്കത്തോടെ തന്നെ മറുപടി നല്കി:
“യ്യോ അതല്ല ചേച്ചീ. ഞാനിവിടെത്തന്നെ അല്ലെ താമസം. ചേച്ചി കല്യാണം കഴിഞ്ഞ സമയത്ത് ഭയങ്കര ഹാപ്പി ആയിരുന്നല്ലോ. എന്നാല് പിന്നെപ്പിന്നെ എന്തോ എനിക്ക് ചേച്ചിയെ സന്തോഷത്തോടെ കാണാന് സാധിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ. എന്റെ തെറ്റിദ്ധാരണ ആണെങ്കില് ചേച്ചി ക്ഷമിക്കണം”
രമ്യ നിര്വികാരയായി എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി; പിന്നെ പുറം തിരിഞ്ഞു ജോലി തുടര്ന്നുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:
“എന്റെ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാന് നിനക്ക് പറ്റില്ല. അതിനുള്ള പ്രായമായിട്ടില്ല നിനക്ക്. ചെയ്യേണ്ടത് നിന്റെ ഏട്ടനാണ്. പക്ഷെ അത്..” പറയാന് വന്നത് പൂര്ത്തിയാക്കാതെ അവളത് അര്ദ്ധോക്തിയില് നിര്ത്തി.
എന്റെ ദേഹം വിറച്ചു! അപ്പൊ രജീഷ് പറഞ്ഞത് തന്നെ സംഗതി. ഇവള്ക്ക് ഏട്ടന്റെ ചെയ്ത്ത് തികയുന്നില്ല. പക്ഷെ അത് എന്നോട് തുറന്നു പറയേണ്ട കാര്യമില്ല എന്നവള് ചിന്തിക്കുന്നു; കാരണം ഞാന് വെറും പയ്യനല്ലേ പയ്യന്!
“എന്നാലും പറ ചേച്ചീ. ഏട്ടനോട് ഞാന് സംസാരിച്ച് നോക്കാം. പ്രശ്നം അറിഞ്ഞാല് അല്ലെ പറയാന് പറ്റൂ. എങ്ങനായാലും ചേച്ചി ഹാപ്പിയായി ഇരിക്കണം എന്നേ എനിക്കുള്ളൂ” തന്ത്രപൂര്വ്വം ഞാന് പറഞ്ഞു.
“നിനക്കെന്നോട് ഭയങ്കര സ്നേഹം ആണെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ”
“എനിക്ക് എല്ലാവരോടും സ്നേഹമുണ്ട്; ചേച്ചിയോടും. അത് തെറ്റാണോ?” അവളുടെ സ്വരത്തിലെ പുച്ഛം തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിലും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല ഞാന്.
“നിന്റെ സ്നേഹം കൊണ്ട് തീരില്ല എന്റെ പ്രശ്നം. നീ പോയി പഠിക്കാന് നോക്ക്” നിര്ദ്ദയം അവള് പറഞ്ഞു.
ഞാനൊരു വെറും പയ്യന് മാത്രമാണെന്ന മട്ടിലുള്ള അവളുടെ ധാര്ഷ്ട്യം എനിക്ക് മനസ്സിലായി. എന്നോട് സംസാരിക്കാന് അവള് താല്പര്യപ്പെടുന്നില്ല. ഞാന് അവള് കരുതുന്ന പോലെ വെറുമൊരു പയ്യനല്ല എന്ന് ഒരിക്കല് അറിയിച്ചു കൊടുക്കണം എന്ന് മനസ്സില് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന് പുറത്തേക്ക് പോയി.
ഉച്ചയ്ക്ക് ചോറുണ്ട ശേഷം അവള് ആ വിരിഞ്ഞ ചന്തികളും ഇളക്കി മുകളിലേക്ക് പോയി. ഒരു കടും മഞ്ഞ പ്രിന്റ് ചുരിദാര് ആയിരുന്നു അവളുടെ വേഷം. മുലമുഴുപ്പും ചന്തിമുഴുപ്പും കൊഴുത്ത കൈകളും നല്ലപോലെ കാണിക്കുന്ന വിധത്തില് തയ്പ്പിച്ചത്. അവള് കേറിപ്പോയ ശേഷം ഞാനും ഉണ്ടു. എന്തെന്നില്ലാത്ത പരവേശം എന്നെ ബാധിച്ചിരുന്നു. ഒരുവിധത്തില് ഉണ്ടുതീര്ത്ത ഞാന് ചെന്ന് മുന്വാതിലും പിന്വാതിലും അടച്ചു.