“മോളെ നിന്റെ ഭാവിയെ പറ്റി നീ ചിന്തിച്ചോ, ഒരു കല്യണം ഒക്കെ കഴിച്, കുട്ടികളൊക്കെ വേണമെന്ന് നിനക്കാഗ്രഹം ഇല്ലേ ”
“ഉണ്ട് അമ്മ, പക്ഷെ കല്യാണം അല്ലല്ലോ ജീവിതത്തിൽ പ്രധാനം, നമ്മുടെ ആഗ്രഹങ്ങളല്ലേ, എനിക്കിവന്റെ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചാ മതി, വേറൊരാളുടെ വീട്ടിൽ പോയി അവന്റെ അടുക്കളയിൽ കിടക്കുന്നതിലും നല്ലതല്ലേ എന്നേ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരുടെയും കൂടെ ജീവിക്കുന്നത് ”
“മൊളെ എന്നാലും നാട്ടുകാരൊക്കെ എന്ത് പറയും”
“നാട്ടുകാരല്ലല്ലോ അമ്മേ നമ്മക്ക് ചെലവിന് തരുന്നത്, അല്ലെങ്കി പിന്നെ നമ്മക്കിവിടുന്ന് മാറി എവിടേലും പോവാം, വേറെതേലും നാട്ടിലേക്ക് പോവാം”
അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട്, ശോഭയും അവനും മറുപടി ഇല്ലാതെ നിന്നുപോയി,
അവൾ തുടർന്നു
” ഇവനെ എനിക്ക് പണ്ട് മുതലേ ഇഷ്ടമാണ്, ഇഷ്ട്ടന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു പ്രതേക ഇഷ്ട്ടം, അത് ഒരു ഏട്ടനോടുള്ളതല്ല എന്നെനിക് മനസിലായി തുടങ്ങിയത് ഈ അടുത്താണ്, പണ്ടിവന് സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോ ഒരു പ്രേമം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ, അന്നൊക്കെ ഞാൻ എത്ര കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് അറിയോ പക്ഷെ അതൊക്കെ എന്തിനാണെന്ന് മനസ്സിലാവാൻ എനിക്ക് വർഷങ്ങളെടുത്തു, ഇന്നലെ ഇവനിൽ നിന്ന് നിങ്ങളെ പറ്റി അറിഞ്ഞപ്പോ, എനിക്കെന്തോ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര വിഷമം വന്നു, സ്വന്തം കാമുകൻ മറ്റൊരാളുടെ സ്വന്തം ആവുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന ഒരു പെണ്ണിന്റെ വേദന ഞാൻ അറിഞ്ഞു, എനിക്കിനിയും അത് മറച്ചു വെക്കാൻ പറ്റില്ലമ്മ ഇവനെ എനിക്ക് ഒത്തിരിയിഷ്ട്ടാന്ന്,
നമ്മക്ക് രണ്ടാക്കും കൂടിയിവനെ സ്നേഹിച്ചു കൊല്ലാം അമ്മാ പ്ലീസ് അമ്മ സമ്മതിക്ക്, ”
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി അവൾ സോഫയിലിരുന്ന് കരഞ്ഞു,
ശോഭ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു, അതൂട്ടിയെ ചേർത്തു പിടിച്ച്, ആതു അവളുടെ മുഖം ശോഭയുടെ വയറിലമർത്തി വിതുമ്പി.
“ഇവൻ നമ്മുടെ സ്വന്തം അല്ലെ മോളെ, നമ്മുടെ മാത്രം സ്വന്തം, അമ്മക്കുള്ളത് പോലെ തന്നെ മോൾക്കും ഇവനിൽ അവകാശമുണ്ട്, മോൾക്ക് മാത്രം” അവളുടെ തലയിൽ തലോടികൊണ്ട് ശോഭ പറഞ്ഞു,
അത് കേട്ട്, ആതു തലയുയർത്തി നോക്കി, അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ സന്തോഷം പ്രതിഫലിച്ചു, ആതുന്റെ നോട്ടം കണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ശോഭ ഒന്ന് പിച്ചി.