ഇന്നുറങ്ങുമ്പോള് അതു വലിച്ചു കുടിയ്ക്കണം എന്ന ഒരു കുസൃതിയല്ലാതെ മറെറാന്നും തോന്നിയിട്ടില്ല.
രണ്ടു മുറി മാത്രമുള്ള കൊച്ചു വീട്ടിൽ അമ്മ ഞാന് കാണാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു തുണി മാറുമ്പോള് അപ്രതീക്ഷിതമായി ചിലപ്പോള് അമ്മയുടെ കറുത്ത രോമങ്ങള് നിറഞ്ഞ
അരക്കെട്ടും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
പിന്നെ അമ്മയുടെ അരയിൽ ഒരു കറുത്ത ചരടും ഒരു ഏലസ്സും ഉണ്ട്
അപ്പോഴൊക്കെ അങ്ങോട്ടു നോക്കിപ്പോയല്ലോ എന്ന കുററബോധം മാത്രമേ മനസ്സില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളു.
അങ്ങനെ ആ ദിവസം
അമ്മയേയും കെട്ടിപ്പിടിച്ച അങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോള് തൊഴുത്തില് നിന്നും പശുവിന്റെ അമറൽ കേള്ക്കാം, തുടര്ച്ചയായി അത് അമറുന്നു.
‘ ഛേ…
ഈ പശുവിനൊറക്കമില്ലേ…
ശല്യം…
ഞാന് അസഹ്യതയോടെ പറഞ്ഞു.
‘ വാവല്ലേ…
പശുവിനേ ചവുട്ടിയ്ക്കാറായി….
നാളെ കൊണ്ടു പോയാൽ നന്നായിരുന്നു…
‘ എങ്കി ഗോപാലനെ വിളിക്കാം …
അവന് കൊണ്ടുപൊയ്യോളും…’
‘ . അമ്പതെങ്കിലും അവന് ചോദിയ്ക്കും…”
‘ അയ്യോ…
അമ്പതോ…
അമ്മേ ഞാന് കൊണ്ടു പൊയ്യോളാം…
നാളെ കോളേജ് ഇല്ലല്ലോ
ശനിയാഴ്ച അല്ലെ ക്ലാസ്സില്ലല്ലോ…
വറീത് മാപ്പിളയുടെ വീട് അടുത്തല്ലേ … ”
‘ അതു വേണ്ട…
മോൻ പശൂനേം കെട്ടി വലിച്ചോണ്ടു പോകണ്ട…”
അമ്മ വിലക്കി.
‘ ചുമ്മാതെ വേണ്ട…
ഇരുപത്തഞ്ചെനിയ്ക്കു തന്നാ മതി…
നാലു ദിവസം കന്റീനീന്നു ഉണ്ണാല്ലോ… ഞാന് പറഞ്ഞു.
‘ പോടാ… അത്യാഗ്രഹി…
കേട്ടാ തോന്നും…
നീ എന്നും കന്റീനീനു പച്ചവെള്ളമാ
കുടിയ്ക്കുന്നതെന്ന്…’
“ ഒറങ്ങ്…
നാളെ നേരത്തേ വിളിച്ചാ മതി….
ഞാന് അമ്മയുടെ ചൂടുമാറുകളില് മുഖം ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കാലും അമ്മയുടെ അരക്കെട്ടിലേയ്ക്കു കേററിവെച്ചു കിടന്നുറങ്ങി.
രാവിലേ വറീത് മാപ്പിളയുടെ വീട്ടിൽ ആദ്യം പശുവിനേയും കൊണ്ട് ചെന്നത് ഞാനായിരുന്നു. ആ നാട്ടുമ്പുറത്ത് പശുക്കളുടെ കൃതിമ ഗര്ഭോല്വാദനത്തിനു ഒരു വഴിയും ഇല്ലായിരുന്നു.
മൃഗ ഡോക്ടര് ഒരു കേട്ടു കേള്വി മാത്രം.
പിന്നെ പശുക്കളേ ചവിട്ടി്ക്കാന് ആകെ ഉള്ള ഒരു മാര്ഗ്ഗം വറീത് മാപ്പിളയുടെ വിത്തുകാള മാത്രം.
വറീത് മാപ്പിളയുടെ വീട്ടില് എണ്ണയാട്ടുന്ന ചക്കുണ്ട്.
രാവിലെ കടിയിളകിയ പശുക്കളേ ഭോഗിച്ചു സുഖിയ്ക്കുന്ന വിത്തുകാളയുടെ ആകെയുള്ള ജോലി ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് ആ