‘ ആട്ടാന് തേങ്കാ വന്നു… അയ്യാ…”
‘ ഇപ്പം വേണ്ട… ഇപ്പം ചക്ക് നീ തള്ളിയാ മതി…”
വറീത് മാപ്പിള കല്പ്പിച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേയ്ക്കു കേറാന് തുടങ്ങി.
ഞാന് അമ്മ ഏല്പ്പിച്ച പണം വറീത് മാപ്പിള കയ്യിൽ കൊടുത്തു.
‘ ങാ… ഇപ്പം കൊണ്ടു പോകണ്ട…
ഉച്ചയോടെ കൊണ്ടുപോകാം… ആ തെങ്ങേലോട്ടു കെട്ടിയേര്…
വൈകുന്നേരം വരേ വെളളം കൊടുക്കണ്ട…
“ ശെരി… * ഞാന് സമ്മതിച്ചു. പശുവിനേ അഴിച്ച് തമിഴൻ തന്നേ അടുക്കളവശത്തുള്ള തെങ്ങിൽ കെട്ടി.
പിന്നെ തൊഴുത്തില് പോയി കുറച്ച് വയ്ക്കോൽ എടുത്ത് മുമ്പിലിട്ടു കൊടുത്തു.
പശു അതു നോക്കിയില്ല. ഞാന് ആ മിണ്ടാപ്രാണിയുടെ പുറകില് നോക്കി.
ഒന്നും കാണാന് വററിയില്ല. അതിന്റെ മുള്ളുന്നിടം വാലുകൊണ്ടു മൂടിയിരുന്നു.
അപ്പോള് ശാന്തയുടെ ശബ്ദം.
‘ എന്താ നോക്കുന്നേ…
അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു…
ഇപ്പം നടത്തിയാ ചെലപ്പം കലങ്ങിയിങ്ങു പോരും ….
ഇച്ചിരെ കഴിയട്ടെ… ”
“ എന്തോന്നാ കലങ്ങുന്നേ…ഗര്ഭമാണോ…?… *
ഞാൻ വെറുതേ ചോദിച്ചു.
‘ ഭൂ. * അവള് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ‘ അതിനിനി മാസങ്ങളു പിടിയ്ക്കും…
കാള അകത്തൊഴിച്ചതു കലങ്ങുമെന്നാ പറഞ്ഞത്…
മണ്ടന്…മീശ വന്നു ………………….
ഒന്നും അറിയത്തില്ല… വെറുതേ… കാളയേക്കാളും വളര്ന്നു…
സത്യം പറഞ്ഞാല് അവളുടെ വാക്കു കേട്ട എനിയ്ക്കു നാണം വന്നു. പക്ഷേ അവള്ക്കൊരു കൂസലുമില്ല.
“ ശെരിയാ… എന്നാ ഞാന് പോയിട്ട് പിന്നെ വരാം…”
‘ നിയ്ക്കാവെങ്കി… നല്ല ചൂടു പിണ്ണാക്കു തിന്നാം…
നല്ല രസവാ… ദേ ഞങ്ങളു തേങ്ങാ ആട്ടാന് പോകുവാ…”
പറഞ്ഞിട്ട് അവള് കുട്ടയെടുത്ത് ചക്കുകുററിയുടെ അരികിലെത്തി.
മൂടിയിരുന്ന പ്ലാസ്്റിക്കെടുത്തു മാററി, പിന്നെ ചൂലുകൊണ്ട് അകമൊന്നു തുടച്ചു. കുട്ടയിലേ തേങ്ങാ കുടഞ്ഞിട്ടു.
പിന്നെ ഒരു പാട്ടയെടുത്തതിന്റെ ഓവിനു കീഴേ വെച്ചു.
ശാന്ത കുനിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ ചന്തി വിടവ് ഞാൻ കണ്ടു മുറം കമഴ്ത്തി പോലെ ചന്തി
എന്റെ മനസ്സില് അപ്പോള് വേറൊരു ചിത്രമായിരുന്നു. കുനിഞ്ഞു നിന്ന് തേങ്ങാ കുടഞ്ഞിടുന്ന
ശാന്തയുടെ പുറകില് ഞാന്, അവൾക്കു തുണിയില്ല. പശുവിന്റെയും കാളയുടേയും സ്ഥാനത്ത് ശാന്തയും ഞാനും.