“ഹലോ എവിടെയെത്തി മോളെ?? “
“ആ ഞാൻ…. “ എന്റെ ശബ്ദം താണു പോയിരുന്നു. വായയിൽ വലിഞ്ഞ ഉമിനീരിറക്കി ഞാൻ വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു.
“ആ അമ്മേ ഞാൻ വന്നോണ്ടിരിക്കുകയാ. ബസിനു ഒരു കേടു പറ്റി.”
“ഓ മോളെ വേഗം പോരെ.. കുറെ നേരമായില്ലേ.”
“ആ” ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. രണ്ടു മിനുട്ടിന്റെ പരിശ്രമത്തിന് ശേഷം വണ്ടിയിൽ വീണ്ടും ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു എന്നാൽ ഉള്ളിലെ എല്ലാ ലൈറ്റും തെളിഞ്ഞില്ല. കാഴ്ച്ചയിൽ അവ്യക്തത.
“അതൊന്നും കുഴപ്പമില്ല ഡ്രൈവറെ വേഗം വിടൂ.. “ മുൻപിൽ നിന്നൊരു സ്ത്രീ ശബ്ദം. വണ്ടി വീണ്ടും ചലിച്ചു തുടങ്ങി.
പുറകിൽ നിന്ന ആൾ ബലത്തോടെ എന്റെ അരയിൽ പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ കുതറി കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോയി. അവരിൽ നിന്നു വഴുതി.
എന്റെ സ്ഥലമെത്താനായിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ചുളിഞ്ഞ ഡ്രസ്സ് നേരെയാക്കി. ബസ്സ് നിർത്തി. ഇറങ്ങുമ്പോൾ പല കണ്ണുകളും എന്റെ നേരെ തന്നെ ആയിരുന്നു. ഞാനിറങ്ങി. ഏറ്റവുംപുറകിലുണ്ടായിരുന്ന ബംഗാളികൾ പണി സാധനങ്ങളൊക്കെ എടുത്ത് ഇറങ്ങുന്നു.
ഇപ്പോൾ ബംഗാളികൾ പാട്ടത്തിനെടുത്ത കേരളമാണല്ലോ കാണാൻ കഴിയുക.
“ഗൂബ്സൂരത്ത് “… എന്നെ നോക്കി അതിലൊരുവന്റെ ശബ്ദം. ഞാൻ നന്നായി പേടിച്ചു. ഇവർ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്നായിരുന്നു ചിന്ത. അവർ സാധനങ്ങൾ ഇറക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട് ഞാൻ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
സമയം 7 കഴിയാൻ പോകുന്നു. ചുറ്റും ഇരുട്ട് പടരാൻ തുടങ്ങി. മദജലത്തിൽ കൂട്ടിയിരുമുന്ന തുടകളെയും വലിച്ചു ശ്യാമ നടന്നു. വീട്ടിലേക്കു നീളുന്ന പുഴയുടെ തീരത്തെ കാടുപ്പിടിച്ച വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
പുറകിൽ ചരൽ ഞെരിയുന്ന ശബ്ദം. കുറച്ചു കാലടികളുടെ. ഞാൻ നിന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. പെട്ടെന്ന് ഒരു മൂന്നാളുകൾ എന്റെ മുന്നിലേക്ക് നിഴലുകൾ പോലെ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. അവർ എന്നെയും കൊണ്ട് അല്പം വെളിച്ചത്തിലേക്ക് നീങ്ങി.
“ഹലോ നീ ആ സുശീലിന്റെ ഭാര്യ അല്ലെ??”..
ഞാൻ വിക്കി.
“എന്തായിരുന്നു ബസ്സിൽ. നീ കേറുമ്പോ തൊട്ടു ഞങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഞാനാകെ തരിച്ചു സ്തംഭിച്ചു. കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറി.
“പ്ലീസ്”, ഞാൻ വീണ്ടും വിക്കി.