രംഗം 4 കല്യാണസൌഗന്ധികം.
രാഹുൽ മുറിയൽ കയറി വാതിലടച്ചു.അവൻ നെഞ്ചിൽ കൈവച്ച് കുറച്ചു നേരം തറയിൽ കുത്തിയിരുന്നു.നെഞ്ച് പട പടാന്ന് ഇടിക്കകയാണ്.കാൽ മുട്ടിന് നല്ല വേദന. മതില് ചാടിയപ്പോ ഇടിച്ചതായിരിക്കും, ചെറുതായി മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..
ഇങ്ങനെയിരുന്നാ ശെരിയാകൂല.. ആ വിജയമ്മ വരുന്നതിന് മുൻപ് സ്ഥലം കാലിയാക്കണം.അമ്മയുടെയും അച്ഛൻനും എന്ത് വിചാരിക്കും…… എന്നാലും എന്തിൻറ്റെ കഴപ്പായിരുന്നു, അവരെ കേറി പിടിക്കെണ്ട വല്ല…. വല്ല അവിശ്യോമുണ്ടോ…… അനുഭവിച്ചോ….. തള്ളെം കുട്ടിയുമടക്കം ചെലപ്പം തലെലാകും…… നിക്കാൻ സമയമില്ല. എങ്ങോട്ട് പോണം….. കൊച്ചച്ചൻറ്റെയടുത്ത്….വേണ്ട… നാറും ബന്ധുക്കളെയോന്നും ഫെസ് ചെയ്യാൻ വയ്യ.. തൽക്കാലം ഫൈസലിൻറ്റെ റൂമിൽ പോയി നിക്കാം.
ചടപടെന്ന് കുറച്ചു തുണിയും ബാഗിലാക്കി പേഴ്സും ഫോണുമെടുത്ത് ഇട്ടിരുന്ന വേഷം പോലും മാറാതെ അവൻ താഴെക്കിറങ്ങി.ഭാഗ്യം ഇതുവരെ അനക്കമൊന്നുമില്ല.വിജയമ്മ ചിലപ്പോ ആ ചേച്ചിയെ എടുത്തിട്ടലുക്കുകയായിരിക്കും. അവൻ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാചോ വരാന്തയിലെ മേശപ്പുറത്തു നിന്ന് വണ്ടിയുടെ താക്കോലെടുത്തു വീടിനു വെളിയിലിറങ്ങി.അച്ഛൻ മുറിയിലും അമ്മ അടുക്കളയിലുമാണ്. .എതു നിമിഷവും ബോംബ് പോട്ടാം… ചുറ്റും പേടിപ്പിക്കുന്ന നിശബ്ദത. വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുമ്പോഴെങ്ങോനും വിജയമ്മ കേക്കുമോ എന്തോ..….തള്ളിയിറക്കാം…
രാഹുൽ വണ്ടിയിൽ താക്കോലിട്ടു തിരിച്ചു.
“മോനെ……..” നല്ല തേനൂറൂന്ന വിളികേട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. മതിലിൻറ്റെ പുറത്ത് വെട്ടിവച്ച പോലെ വിജയമ്മയുടെ തല ഫോള്ലോട്ട് ചെയ്യുന്നു
“ങൂ….”
“ റേഡിയോയോന്ന് തിരിച്ച് വയ്ക്കണമായിരുന്നു… ഓന്നൂടോന്ന് വരോ…”
(ദൈവമെ…. അകത്തുകേറ്റിയിട്ട് ചാമ്പാനാണോ…)
“ഞങ്ങളെടുത്തിട്ട് പൊങ്ങുന്നില്ല… ഒന്നു വരോ മോനെ..”
“അതാൻറ്റി ഞാനോരിടത്തോട്ട് പോകാനിറങ്ങുകയായിരുന്നു.”
“അയ്യോ…. അതോന്ന് എടുത്ത വച്ചാ മാത്രം മതി മോനെ.. ദാ ഇപ്പോ പോകാം. വേറെയാരും ഇല്ലാത്തകൊണ്ടല്ലെ…” വിജയമ്മ തേൻ പിഴിഞ്ഞിറക്കുകയാണ്.
പോണോ വെണ്ടെ…. രാഹുലിന് സംശയമായി… ഇവരിനിയൊന്നും കണ്ടില്ലെ… !!! പിന്നെയാരോടാ ഇവരീ കെടന്ന് കടിപിടി കൂടിയത്.എന്തായാലും തൽക്കാലം ഒഴിവാകാം.