കൊറോണ അമ്മൂമ്മയോടൊപ്പം 2 [Old monk]

 

അമ്മ എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ ഒരു ആക്കിയ തമാശ പോലെ പറഞ്ഞു

പക്ഷെ അതൊന്നും എന്റെ മനസിനെ തണുപ്പിച്ചില്ല

 

അമ്മൂമ്മ ഒന്ന് ചിരിച്ചു

അമ്മൂമ്മ വളരെ നോർമൽ ആയാണ് പെരുമാറുന്നത്

അത് എന്നെ കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥത ആക്കി

 

അമ്മൂമ്മ : എടി നീ പോയി ആ പണിക്കാർക്ക് ചായ കൊണ്ട് കൊടുത്തേ ഇവന്റെ ബോർ അടി ഒകെ ഞാൻ മാറ്റി കൊടുത്തോളം

 

അമ്മൂമ്മ അമ്മയെ മനഃപൂർവം ഒഴിവാക്കിയതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി

 

ആ എന്ന അമ്മ ഒന്ന് പറഞ്ഞ് നോക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മ പുറത്തേക്ക് പോയി

 

അമ്മൂമ്മ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല

എനിക്ക് ആകെ തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി

 

അമ്മ വീട്ടുമതൽ കടന്നതും എന്റെ മനസ്സിൽ വിങ്ങി പൊട്ടാറായ കുറ്റവും സങ്കടവും കുറ്റബോധവും അണ പൊട്ടി ഒഴുകുന്നപോലെ ഞാൻ കരയാൻ തുടങ്ങി

 

അമ്മൂമ്മ : അയ്യേ എന്താ ഇത് ജിത്തു മോനെ എന്റെ കുട്ടി ഇത്രേ ഒള്ളോ

 

ഞാൻ : അമ്മൂമെ ഞാൻ അറിയാതെ ചെയ്തു പോയതാ അപ്പൊ അങ്ങനെ ഒക്കെ കേട്ടപ്പോ എനിക്ക് എന്നെ കൺട്രോൾ ചെയ്യാൻ പറ്റാതെ പറ്റിപോയത അമ്മയോട് പറയല്ലേ അമ്മൂമെ ഞാൻ ഇനി ഒരിക്കരുലും ആവർത്തിക്കില്ല

 

കുറച്ച് നേരം മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന്

അമ്മൂമ്മ :ആ പോട്ടെ മതി കരഞ്ഞത് ആ ഒരു സമയം ഞാൻ നിന്നെ അങ്ങനെ കണ്ടപ്പോ ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും പിന്നെ തോന്നി നിന്റെ പ്രായം അതല്ലേ ന്നു

ഹ്മ്മ് മതി അമ്മൂമ്മടെ കുട്ടി കരഞ്ഞത് പക്ഷെ കുട്ടി അമ്മൂമ്മക്ക് ഒരു വാക്ക് തരണം

 

ഞാൻ കരച്ചിൽ ഒന്ന് നിർത്തി എന്താ എന്ന ഭാവത്തിൽ അമ്മൂമ്മയെ നോക്കി

 

അമ്മൂമ്മ : ഇനി ഒരിക്കലും മോൻ അമ്മയെ അങ്ങനെ കാണില്ലെന്ന് നോക്കില്ലെന്ന് ച്ചിന്തിക്കില്ലെന്ന്

 

ഞാൻ : അമ്മൂമെ ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ ഞാൻ ഒരിക്കലും അമ്മയെ അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ല ഇപ്പൊ എനിക്ക് എന്തൊക്കെ ഞാൻ ആദ്യമായാണ് (എനിക്ക് വീണ്ടും കരച്ചിൽ വന്നു ) ഇനി ഒരിക്കലും ഉണ്ടാവില്ല സത്യം അമ്മൂമെ എനിക്കെന്തോ പ്രാന്ത് പിടിച് എന്ന് തോനുന്നു