“താങ്ക്സ് ടോണി, ഇപ്പൊ നെറ്റ് കിട്ടുന്നുണ്ട്.” ടോണി അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ ആനി പറഞ്ഞു.
ഉടൻ തന്നെ രമേഷ് ഓടിവന്ന് ആനിയുടെ അടുത്ത് ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.
“ഗുഡ് വർക്ക് മിഷ്ടർ ടോണി! താങ്കളുടെ ഊഴം കഴിഞ്ഞു.. ഇനി രാവണന്റെ വരവാണ്!”
ടോണി അതിന് മറുപടി പറയുന്നതിനു മുൻപ് രമേഷ് തുടർന്നു, “മേഡത്തിന് ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്യേണ്ട എല്ലാ സോഫ്റ്റ്വെയറുകളും ഞാൻ കാണിച്ചുതരാം.”
ആനി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രമേഷിനു നന്ദി പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഏകദേശം അരമണിക്കൂർ രമേഷ് ആനിയുടെ അരികിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട്, അവൾക്കാവശ്യമായ എല്ലാ സോഫ്റ്റ്വെയറും ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്തു കൊടുത്തു.
ആനിയുടെ മനസ്സിലപ്പോൾ, ‘തന്റെയാ പഴയ കമ്പനിയിലുള്ള ആരും ഒരിക്കലും തന്നെ സഹായിച്ചിട്ടില്ല. എന്നാലിവിടെ, തന്നെ ഇന്ന് ആദ്യമായി കണ്ട ഇവർക്ക് തന്നെ ഹെല്പ് ചെയ്യാനുള്ളൊരു നല്ല മനസ്സുണ്ടായാല്ലോ. ഇനി ഇവിടെ നിന്നും ഒരിക്കലും തന്നെ ഡിസ്മിസ്സ് ചെയ്യാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു..’ ആനി മനസ്സിൽ ആശിച്ചു..
“താങ്ക്സ് രമേഷ്.” രമേഷ് എല്ലാം റെഡിയാക്കി എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ ആനി പറഞ്ഞു.
“നോ പ്രോബ്ലം ആനി ചേച്ചീ.. ഇതും ഞങ്ങളുടെ ഡ്യൂട്ടി അല്ലേ..” ആനിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചെറുതായി ഒരു നോട്ടമിട്ടുകൊണ്ട് രമേഷ് മറുപടി പറഞ്ഞു. ആനിയത് അത്ര ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. എന്നാലും അവൻ മേഡം വിളി മാറ്റി ചേച്ചി എന്നാക്കിയത് അവൾ ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു..
“ആനി മേഡം.. ഇനി എന്റെ എന്തെങ്കിലും സഹായമാവശ്യമുണ്ടോ?” കുറച്ചപ്പുറത്തു ഇരുന്നുകൊണ്ട് റെമോ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.
“ഓഹ് നോ, താങ്ക്സ് റെമോ.. ഇനി ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം.” ആനി അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ മൂവരും അവരവരുടെ സീറ്റുകളിൽ ഇരുന്ന് ആനിയോട് സംസാരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
“ഐയാം സ്റ്റിൽ ക്യൂറിയസ്.. നിങ്ങൾ മൂന്നുപേരും കുറച്ച് മാസങ്ങളായി ഇവിടെയുണ്ട് അല്ലേ? നേരത്തെ തന്നെ പരിചയമുണ്ടോ?” ആനി ചോദിച്ചു.
“ഞങ്ങൾ പണ്ട് മുതലേ ഫ്രണ്ട്സ് ആണ്. ജോലിയ്ക്ക് കയറിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും അടുത്തു. ഒരു കണക്കിന് അത് റെമോയുടെ അച്ഛന്റെ കരുണയാണ്.. ഞങ്ങൾക്ക് ഒരുമിച്ച് തന്നെ ഇവിടെ ജോലി കിട്ടി.” ടോണി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഓ.. തന്റെ അച്ഛൻ ഇവിടെയാണോ റെമോ ജോലി ചെയ്യുന്നത്?” ആനി അവനെ നോക്കി ആരാഞ്ഞു.