അവനെ റെമോയോ രമേഷോ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല. കാരണം അവനല്ലാതെ വേറെയാരും ഇപ്പൊ അങ്ങോട്ട് കയറി വരില്ലെന്ന് അവർക്കറിയാം. എന്നാൽ ടോണി നിരാശയോടെ കയറി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആനിയ്ക്ക് എന്തോ വല്ലാതെ തോന്നി..
“Sorry.. ടോണീ.. ഇവന്മാരോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതാ മര്യാദക്കിരിക്കാൻ.. കേട്ടില്ല.. പിന്നെ നീ വരാൻ late ആയപ്പോ.. അതാ.. നീയെന്താ ഇത്രയും.. താമസിച്ചെ?..” ആനി ഒന്ന് കിതപ്പടക്കാൻ ശ്രെമിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
“നമ്മുടെ പുതിയ client ന്റെ work എപ്പൊ finish ചെയ്യുമെന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി ആ രാജേഷ് എന്നെ വിളിച്ചു.. അതാ ഇവന്മാരെ ഇങ്ങോട്ട് വിട്ടിട്ട് ഞാൻ അവിടേക്ക് പോയെ. Work തീരാൻ രണ്ട് ദിവസം കൂടി എടുക്കുമെന്ന് ഞാൻ അയാളോട് പറഞ്ഞു.” ടോണി ഒരുതരം വെറുത്ത മൂഡിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു.
“മ്മ്മ്മ്… നമ്മൾ അതെല്ലാം വേഗം finish ചെയ്യും.. അല്ലേ ആനിച്ചേച്ചീ..?” രമേഷ് ചിരിച്ചിട്ട് ആനിയുടെ നാഭിയിലേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
“ചെയ്യും ചെയ്യും.. നീയൊക്കെ എന്തു പണിയും ചെയ്യും!..” ടോണി നിസ്സാരഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
ആനിയ്ക്ക് ടോണിയെ മാത്രം ഒറ്റപ്പെടുത്തിയതിൽ സങ്കടം തോന്നി.. എന്നാലതിന്റെ കൂടെ റെമോയുടെയും രമേഷിന്റെയും പ്രവൃത്തികൾ അവളെ വല്ലാതെ സുഖിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു.. അവൾ ടോണിയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.. അവനത് മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് വീണ്ടും വല്ലാതെയായി..
ആനി: “ട്.. ടോണീ.. എന്നോട്.. പിണക്കമാണോ?..”
ടോണിയത് കേട്ടപ്പോൾ ഒരു കളിയാക്കൽ ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു, “ഇവന്മാരോടല്ലേ ആനി മാഡത്തിന് ഏറ്റവും പ്രിയം.. പിന്നെ ഞാൻ പിണങ്ങിയാലും ഇല്ലേലും മാഡത്തിനെന്താ!..”
ആനി: “ഡാ.. അങ്ങനെയാണോ നമ്മൾ..? നീയെന്റെ.. ഇ.. ഇവരെപ്പോലെ നിന്നെയും.. ഞാനെന്റെ.. എന്റെ.. lover ആയിട്ടല്ലേ കണ്ടത്..”
അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചെറുതായി നിറഞ്ഞിരുന്നു.. ടോണിയ്ക്കത് കണ്ടപ്പോൾ ഉള്ളിലൊരു വേദന തോന്നി.. അവൾക്കത് ഇത്ര ഫീൽ ആവുമെന്നവൻ കരുതിയില്ല..
ടോണി: “അയ്യേ!.. ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ എന്റെ.. ആനിക്കുട്ടീ.. ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരോടും ആനിക്കുട്ടിക്ക് ഒരുപോലെ സ്നേഹമാണെന്ന് എനിക്കറിയില്ലേ..”
എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ ഓടിവന്ന് ആനിയുടെ മുൻപിൽ നിന്നു. എന്നിട്ട് അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒഴുകാൻ തുടങ്ങിയ ആ നീരിനെ അവന്റെ കൈയാൽ ഒപ്പിയെടുത്തു..