ശ്രീ ദേവി തങ്കച്ചിക്ക് ആകെ ഉള്ളത് ഒരു അനിയത്തി…, മോഹിനി തങ്കച്ചി…
തന്റെ വിവാഹ നാളിൽ, ഭോഗരസം രുചിക്കും മുമ്പ്, മരണം ഭർത്താവിനെ തിരികെ വിളിക്കുകയായിരുന്നു…
” മൂദേവി… കാലെടുത്തു കുത്തി…. ”
അങ്ങനെ പോയി, കുത്തുവാക്കുകളുടെ കുത്തൊഴുക്ക്…
“ഇനി ഒരു വേളി വേണ്ടെന്ന് ” മോഹിനി തീരുമാനിച്ചു..
” ആർക്കും ഒരു ഭാരം ആകാതെ, ഞാൻ ഇവിടെ ഒരു കോണിൽ.. കഴിഞ്ഞോളാം.. ”
മോഹിനി കണ്ണീരിന്റെ നനവോടെ… ഭാരം ഇറക്കി വച്ചു…
മോഹിനിയെ ശ്രീ ദേവി കൂടെ കൊണ്ട് പോന്നു….
============
കാലം കുറച്ചേറെ കടന്ന് പോയി…
യൗവനം വിട്ടൊഴിയാത്ത മോഹിനി തങ്കച്ചി മാധവൻ തമ്പിയുടെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ പിടിച്ചുലയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…
തമ്പി അങ്ങുന്നിന്റെ മുന്നിൽ പെടാതെ… ഒഴിഞ്ഞു മാറി ഭവ്യതയോടെ തെന്നി മാറി പോകുന്ന മോഹിനി…!
ഒരു ദിവസം…
അന്നും പ്രായം കെടുത്താത്ത ശൗര്യത്തോടെ ശ്രീ ദേവിയെ തമ്പി ഭോഗിച്ചു തളർത്തി…
ഭോഗ കലയിൽ പടക്കുതിര കണക്ക് കുതിക്കുന്ന ഭർത്താവിന്റെ മിടുക്കിൽ വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി, അഭിമാനം കൊണ്ടു, ശ്രീദേവി തങ്കച്ചി…
ഭോഗലസ്യത്തിൽ തമ്പിയുടെ മാറിൽ മയങ്ങുകയാണ്, ശ്രീദേവി…
” അതേ…. നെഞ്ചത്തെ മുടി പാതിയും വെളുത്തു… എന്നും വടിക്കാനും മിനുക്കാനും അയാൾ, കൃഷ്ണൻ കുട്ടി വരുന്നുണ്ടല്ലോ…? ഒന്നുകിൽ അയാളോട് ഒന്നു കറുപ്പിക്കാൻ പറ… അല്ലെങ്കിൽ വടിച്ചാലും വേണ്ടില്ല… ഇത് മഹാ ബോറ്.. “