ജെസ്സി : ഇന്നാടാ സംസാരിക്ക്
അഖിൽ അപ്പോഴും മുഖം പില്ലോയിൽ അമർത്തി കമഴ്ന്നു കിടക്കുവായിരുന്നു.
ജെസി : പിടിക്ക് ഫോൺ പിടിക്കാൻ
അഖിൽ വേഗം കമഴ്ന്നു കിടന്നു തന്നെ ഫോൺ വാങ്ങി ചെവിയിൽ വച്ചു.
അഖിൽ : ഹെലോ
പപ്പാ : ഹെലോ മോനേ എന്താടാ എന്ത് പറ്റി
അഖിൽ : ഏയ് ഒന്നുല
പപ്പാ : പിന്നെ എന്തിനാ കരഞ്ഞേ
അഖിൽ : വെറുതെ പറഞ്ഞതാ
മോൻ : അല്ല പപ്പാ
ജെസി : നീ മിണ്ടാതിരിക് പപ്പായോട് സംസാരിക്കട്ടെ
മോൻ : ഉം
പപ്പാ : വേറെ വിശേഷം ഒന്നുല്ലല്ലോ എങ്കിൽ പിന്നെ വിളിക്കാട്ടോ നന്നായി പഠിക്കണം കെട്ടോ മോനെ
അഖിൽ : മ്മ്
അവൻ ഫോൺ കട്ടായെന്നു മനസിലായി അവൾക്കു നേരെ കൊടുത്തു ഫോൺ
മോൻ : പപ്പാ എന്താ പറഞ്ഞെ ചേട്ടായി
ജെസ്സി : കുന്തം നീ മിണ്ടാതെ കിടക്ക് നാളെ പറയാം
അഖിൽ : നാളെ ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോകും
മോൻ : അതെന്താ ചേട്ടായി ഇവിടെ നിൽക്കില്ലേ
അഖിൽ : എന്നെ ഇവിടെ ആർക്കും ഇഷ്ടല്ല
മോൻ : എനിക്കിഷ്ടാണല്ലോ മമ്മിക്കും പാപ്പക്കും ഇഷ്ടാ
അഖിൽ : അല്ല
ജെസ്സി : ഇഷ്ടമില്ലാത്തവർക്കു പോകാം
അഖിൽ വീണ്ടും കരഞ്ഞു കൊണ്ട്
അഖിൽ : 😥😥 എന്റെ അമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് ഈ അവസ്ഥ വരില്ലായിരുന്നു
ജെസ്സി അത് കേട്ടു വല്ലാണ്ടായി സ്വയം ചിന്തിച്ചു ചെ അങ്ങനെ പറയേണ്ടിരിക്കുന്നില്ല എന്ന് .
പറഞ്ഞ വാക്ക് ഒരിക്കലും തിരിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ അവൾ അവനെ കൈ തട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
ജെസ്സി : ഞാൻ നിനക്ക് ആരുമല്ലേ ഞാനും മോനും പപ്പയും നിന്നെ സ്നേഹികുന്നില്ലേ
അഖിൽ മിണ്ടിയില്ല
മോൻ : ചേട്ടായി പോവണ്ട 😥
ജെസി : ഞാനും നിന്റെ മമ്മിയെ പോലെ അല്ലെ മമ്മി തന്നെ അല്ലെ, ഇനി നിനക്ക്ഇഷ്ടല്ലേൽ പോകോ
അഖിൽ വീണ്ടും കരയുന്നു
ജെസി : നിനോടല്ലേ പറഞ്ഞെ കരയല്ലേ എന്ന് നീ ഒറ്റക്കാണെന്നു ആരാ പറഞ്ഞെ