യങ് വൈഫ്‌ നേഹ [ഏകലവ്യൻ]

“അതെ അരുണേട്ടാ എന്നെ ഒന്നു കൊണ്ടാക്കി തരണം.. സമയം വൈകി. അല്ലാതെ പോയാൽ അമ്മ വരുന്നതിനു മുന്നേ വീട്ടിൽ എത്തില്ല..”

“ഹ അതിനെന്താ.. ഞാൻ ആക്കി തരാം..”

ഇറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി ചന്തിയിലും മുലയിലും പിടിച്ചമർത്തി.

“ഹ് ഹ..   മതി… ഒന്നു കൊണ്ടാക്കി താ…” എങ്ങനെയല്ലോ വേർപെട്ട് നേഹ പറഞ്ഞു. അവർ പുറത്തിറങ്ങി. അവൾ ലാപ്ടോപ്പും എടുത്ത് നടന്നു.

അരുണിന്റെ കാറിൽ അവർ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുന്ന വഴിക്ക് ഇരുവരും ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഡ്രൈവിങ്ങിന്റെ ഇടയിൽ അവളുടെ ചുരിദാറിന്റെ സ്ലിറ്റ് മാറ്റി തുടയിൽ നുള്ളിയും തടവിയുമൊക്കെയാണ് പോയത്. ഡ്രൈവിംങ്ങിന്റെ കൺട്രോൾ പോകും എന്ന് പറഞ് അവൻ കെഞ്ചിയിട്ടും പൂറിൽ തൊടാൻ വിട്ടില്ല. കാർ അവളുടെ വീടിന്റെ ഗേറ്റിനു മുന്നിലെത്തി . വീട് അടച്ചിട്ടാണുള്ളത്

“അവർ ഇനിയും എത്തിയില്ലെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ”

അവളവനോട് പറഞ് കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ഗേറ്റ് തുറന്നു. കാർ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയ ശേഷം ചുറ്റുമോന്ന് കണ്ണോടിച്ച് ഗേറ്റ് അടച്‌ തിരിഞ്ഞു.

“അരുണേട്ടാ വീട്ടിൽ കയറിയിട്ട് പോകാം.. അവർ ഇപ്പോ എത്തും..”

അത് കേട്ടപ്പോൾ ശെരിയെന്ന് പറഞ് അവൻ വേഗം കാർ തുറന്നിങ്ങി. പിന്നാമ്പുറം കാണിച്ച് നേഹ വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വീണ്ടും പെരുമ്പറ കോട്ടി.

“അവർ എത്താനായോ??”

അവർ രണ്ടു പേര് മാത്രമാണ് ഇപ്പോൾ വീട്ടിലുള്ളത്, മനസ്സിൽ വീണ്ടും നേഹയുടെ രമ്യശരീരം തെളിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. അവൾ ഫോൺ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു വിളിക്കുകയാണ്‌ എന്ന ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അവനൊരു ആകാംഷയുടെ ചിരി വന്നു.  അവളുടെ ചുണ്ടിലും നേരിയ ചിരി വിടർന്നു.

വിരിച്ചിട്ട ഷാൾ ദേഹത്ത് നിന്നും മാറ്റി സോഫയിലേക്കിട്ടു. ചുരിദാറിൽ വിങ്ങി നിന്ന കോൺ അകൃതിയിലുള്ള മുലകൾ സുതാര്യമായി. കക്ഷങ്ങളിലെ വിയർപ്പ് കാറിലെ ഏസി കൊണ്ടാവണം നേർത്തു വന്നു. അരുണിന്റെ സാമാനം വീണ്ടും ഉയരാൻ തുടങ്ങി ആക്രാന്തത്തോടെ അവനവളുടെ പുറകിൽ പോയി വയറിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചു.  എന്താ കാണിക്കുന്നേ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവൾ കണ്ണുരുട്ടി