“ഓഹോ! അപ്പ നീയും അവമ്മാര്ക്ക് സപ്പോര്ട്ട് ആണോ?”
“സപ്പോര്ട്ട് അല്ല…”
ലിന്സി ചിരിച്ചു.
“ഒരു പ്രപഞ്ച സത്യം പറഞ്ഞതാണ്. പ്രപഞ്ച സത്യം. ബുദ്ധനും ശങ്കരനുമൊക്കെ കണ്ടെത്താന് ശ്രമിച്ചത് പോലെയുള്ള സത്യം!”
അത് കേട്ട് ലിന്സിയോടൊപ്പം മേരിക്കുട്ടിയും ചിരിച്ചു.
“പിള്ളേരെ കുറ്റം പറയുന്ന മമ്മി സ്വന്തം വീട്ടിലെ ചെക്കന് എങ്ങനെയാ മമ്മിയെ നോക്കുന്നേന്ന് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? മമ്മീടെ മൊലേന്നു കണ്ണു മാറ്റാറുണ്ടോ അവന്?”
മേരിക്കുട്ടിയ്ക്ക് അത് അറിയാമായിരുന്നു.
സ്വന്തം മകന് ലിന്സ് പലപ്പോഴും പരിസരം മറന്നു തന്റെ മുലയിലേക്കും നിതംബത്തിലേക്കും നോക്കി നില്ക്കുന്നത് അവര് പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
ഭര്ത്താവ് ജേക്കബ്ബിനോട് അക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള് അയാളതിനെ നിസ്സാരമായിട്ടാണ് കണ്ടത്.
“ആമ്പിള്ളേര് ഈ പ്രായത്തില് അങ്ങനെയാടീ…നീയത് കാര്യമാക്കണ്ട…ഈ പ്രായത്തില് ഇതൊക്കെ യൂഷ്വല് ആയ ചാപല്യമാ…”
അങ്ങനെയാണ് അയാളന്നു പ്രതികരിച്ചത്.
“അതിപ്പം ലിന്സ് എന്നെ മാത്രമല്ലല്ലോ അങ്ങനെ നോക്കുന്നെ?”
മേരിക്കുട്ടി പറഞ്ഞു.
“നീയല്ലേ ഇന്നാള് ഒരിക്കല് പറഞ്ഞത് ലിന്സിന്റെ കണ്ണു എപ്പോഴും നിന്റെ മേത്ത് ആണെന്ന്…”
“അതിപ്പം എന്നാ ചെയ്യാന?
പുക വലിച്ച് ഊതിക്കൊണ്ട് ലിന്സി പറഞ്ഞു.
“മൊലേടെം കുണ്ടീടേം കാര്യത്തില് എനിക്ക് അമ്മേടെ പാരമ്പര്യമല്ലേ? അപ്പോ സ്വന്തം ആങ്ങള ആയാലും നോക്കി വെള്ളമിറക്കും!”
“അതിപ്പം നീ ചന്തി മാത്രം മറയ്ക്കുന്ന സ്കര്ട്ടും മൊല മൊത്തം പൊറത്ത് കാണിക്കുന്ന ടോപ്പും ഇട്ടോണ്ട് നടന്നാല് അവന് നോക്കാതിരിക്കുമോ?”
“ഒഹ്! ചെറുക്കനെ പറ്റി പറഞ്ഞപ്പം മമ്മിക്ക് കൊണ്ടു! എന്നാ മോളെക്കാളും അവനോടിത്ര പുന്നാരം?