“ഓഹോ അങ്ങനെയാണോ? എടീ മോളെ എന്‍റെ കൈയ്യില്‍ ബോംബാ ഇരിക്കുന്നെ. നിന്‍റെ ലൈഫ് ഭസ്മം ആക്കാനുള്ള ബോംബ്‌!!”
“ഫ!! കഴ്വര്‍ടെ മോനേ. അടക്ക് വെക്ക് നിന്‍റെ നാവ്! പൂറിമോനേ!!!”
അശ്വതിയുടെ ആട്ട്കേട്ടു ഷിനിയും സ്തംഭിച്ചു.
“നെനക്ക് വേണേല്‍ മതി! നീ വന്നില്ലേല്‍ എനിക്ക് പുല്ലാണ്! നിനക്ക് എന്നെ വിറ്റ് തിന്നണേല്‍ മാത്രം ഒണ്ടാക്കിയാ മതി! നീ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്‍റെ മൊലേം കൊതോം പൂറും നാട്ടുകാരെ കാണിക്കണ്ട! പൂറു എന്‍റെ ആണേല്‍ ആ രണ്ട് മൊല എന്‍റെ ആണേല്‍ ഞാന്‍ തന്നെ സെല്‍ഫി വീഡിയോ എടുത്ത് കാണിച്ചോളാട്ടൊ. നീ വന്നാ നെനക്ക് കൊള്ളാം. അല്ലേല്‍ വേറെ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു ബിസിനസ് പാര്‍ട്ട്ണറെത്തേടി ഞാന്‍ പോകും…ഓക്കേ…അരമണിക്കൂര്‍ മാക്സിമം ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കും….വന്നില്ലേ ഞാന്‍ എന്‍റെ പാട്ടിന് പോകും…!!”
ആ സംസാരമൊക്കെ കേട്ടിരിക്കയായിരുന്ന ഷിനി കണ്ണുകള്‍ മിഴിച്ചു.
“മോളെ..നീ എന്തോക്കെയാടി പറഞ്ഞെ?”
“ചേച്ചി…”
അവള്‍ സാവധാനം പറഞ്ഞു.
“കഥ തുടങ്ങിയതാണേല്‍ അതിന് ഒരവസാനം വേണ്ടേ?”
***********************************
യക്ഷിപ്പാലയ്ക്ക് കീഴിലെ കൃഷ്ണവിഗ്രഹത്തിനും ശിലയായി മാറിയ വിശ്വകര്‍മ്മാവിന്‍റെ രൂപത്തിനും മേലേ പാതിരാക്കാറ്റ് വീശാന്‍ തുടങ്ങി.
നിറനിലാവില്‍ പാലയുടെ സൌന്ദര്യം വിലോഭനീയമായി ഇളകി.
ദീപക് പതിയെ ദൈവപ്പാലക്ക് കീഴിലെ വിഗ്രഹങ്ങളുടെ നേരെ നടന്നു.
പാര്‍ഥസാരഥിയും വിശ്വകര്‍മ്മാവും നിലാവില്‍ മൌനസുഗന്ധതിലാണ്.
പെട്ടെന്ന് ദീപക് നിന്നു.
മിനിങ്ങാന്ന് വയനാട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ ക്ഷേത്ര ശ്രീകോവിലിനുള്ളില്‍ നിന്ന്‍ തന്നെ നോക്കിയ പെണ്‍കുട്ടി തനിക്ക് മുമ്പിലൂടെ നടന്നുപോകുന്നത് കണ്ടതുപോലെ അവനു തോന്നി.
“ഹേയ്…”
അവന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു.
അവള്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ യക്ഷിപ്പാലയുടെ നേര്‍ക്ക് നടക്കുകയാണ്.
അല്ല..അങ്ങനെയൊരു രൂപം മുമ്പിലില്ല.
തോന്നലാണ്.
അല്‍പ്പനിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവന്‍ യക്ഷിപ്പാലയുടെ ചുവട്ടിലെത്തി.
“അശ്വതീ…”
അവന്‍ വിളിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് പാലയുടെ പിമ്പില്‍ നിന്ന്‍ ചുവന്ന ചുരിദാര്‍ ധരിച്ച ഒരു സ്ത്രീരൂപം പ്രത്യക്ഷമായി.
“ആശ്വ…ങ്ങ്ഹേ? ആരാ ഇത് ഷിനിയോ?”
പെണ്ണൊരുമ്പെട്ടാല്‍ 3 [അന്ത്യം] [Smitha]
Posted by